Του Κώστα Κατσώνη
Ο Τ/κ ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί μιλώντας πρόσφατα, μετά τις εκρήξεις σε αποθήκες πυρομαχικών που σημειώθηκαν στην περιοχή της κατεχόμενης Κερύνειας, ανέφερε χαρακτηριστικά τα εξής: «Όσο το Κυπριακό παραμένει άλυτο, θα συνεχίζονται στην Κύπρο οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί», με ό,τι αυτό συνεπάγεται (προσθέτουμε εμείς).
Αν υπολογίσει κανείς τις δαπάνες μας σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς στα 45 αυτά χρόνια της κατοχής και πολύ περισσότερο τις δαπάνες της κατοχικής Τουρκίας, που έχει μετατρέψει την κατεχόμενη Κύπρο σε ένα απέραντο στρατόπεδο, θα πρέπει να μιλάμε για δισεκατομμύρια δολάρια ή ευρώ, που κατασπαταλούνται σ’ ένα μικρό νησί του ενός εκατομμυρίου, όπου η πλειοψηφία των κατοίκων είναι απλοί και ταπεινοί άνθρωποι, νοικοκύρηδες και οικογενειάρχες, που το μόνο που θέλουν και προσδοκούν είναι η ειρηνική συνύπαρξη σε μια επανενωμένη πατρίδα, απαλλαγμένη από ξένους στρατούς, κατοχή και συρματοπλέγματα μίσους και διαχωρισμού.
Ο Πρόεδρος Βασιλείου, που ηγήθηκε της Κυπριακής Δημοκρατίας από το 1988-1993, είχε δηλώσει δημόσια τότε ότι οι δαπάνες για τη συντήρηση της Εθνικής Φρουράς ανέρχονταν σε ένα εκατομμύριο λίρες την ημέρα! Σήμερα μπορεί να είναι περισσότερα! Αν είχαμε επιλύσει το Κυπριακό, αξιοποιώντας μια από τις ευκαιρίες που μας δόθηκαν στα προηγούμενα χρόνια, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, η ευρωπαϊκή επανενωμένη και αποστρατιωτικοποιημένη Κύπρος, με όλα αυτά τα χρήματα που θα εξοικονομούνταν από τη δραστική μείωση των στρατιωτικών εξοπλισμών, θα μπορούσε να είναι ένας τουριστικός παράδεισος, αλλά και μια χώρα-πρότυπο σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο σε θέματα πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης. Και ναι, υπήρξαν ευκαιρίες! Να μιλήσουμε για το αγγλο-αμερικανο-καναδικό σχέδιο λύσης του 1978, που το απορρίψαμε χωρίς καλά-καλά να το μελετήσουμε; Για τους δείκτες Γκουεγιάρ, έξι χρόνια αργότερα (1984) που τους αποδέχτηκε ο τότε Πρόεδρος Σπύρος Κυπριανού, στέλνοντας μάλιστα και το γνωστό μήνυμα «Κλείσαμε» στον ΓΓ του ΑΚΕΛ, Εζεκία Παπαϊωάννου, για να αλλάξει γνώμη όταν, επιστρέφοντας από τις ΗΠΑ και τον ΟΗΕ, συναντήθηκε στην Αθήνα με τον τότε Έλληνα Πρωθυπουργό, Ανδρέα Παπανδρέου; Να μιλήσουμε ακόμα για τις ιδέες Γκάλι που μας υποβλήθηκαν οκτώ χρόνια αργότερα (1992) επί προεδρίας Γιώργου Βασιλείου, τις οποίες αποφάσισε αίφνης «να θάψει» ο Γλαύκος Κληρίδης, προκειμένου να εκλεγεί στην προεδρία, συνεργαζόμενος με το ΔΗΚΟ; Δέκα χρόνια μετά ήταν το σχέδιο Ανάν, ένα σχέδιο του ΟΗΕ, εννιά χιλιάδων σελίδων, που το μελετούσαμε και το συζητούσαμε για δύο χρόνια, για να πούμε τελικά το «μεγάλο» ΟΧΙ τον Απρίλιο του 2004, επί Τάσσου Παπαδόπουλου.
Κι είχαμε ύστερα από 13 χρόνια το πλαίσιο Γκουτέρες (2017), στο Κραν Μοντανά, απ’ όπου δυστυχώς και ατυχώς για τον τόπο και το λαό μας, ο σημερινός Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης έφυγε άρον-άρον, σκεπτόμενος όχι τις επόμενες γενιές, αλλά τις επόμενες εκλογές! Σήμερα, μετά την πάροδο δύο χρόνων και ύστερα από τις προεδρικές παλινωδίες (νέες ιδέες, αποκεντρωμένη ομοσπονδία, δύο κράτη κ.τ.λ.), αποδεχόμαστε το πλαίσιο Γκουτέρες και εκλιπαρούμε την Τουρκία να το αποδεχτεί τουλάχιστον ως βάση για συζήτηση, χωρίς όμως να ανταποκρίνεται πια, προχωρώντας ανενόχλητη και ακάθεκτη στην εφαρμογή του Σχεδίου Β (βλ. υδρογονάνθρακες, εποικισμός, Αμμόχωστος κ.τ.λ.), που σημαίνει με άλλα λόγια παγίωση των διχοτομικών κατοχικών τετελεσμένων με ό,τι αυτό συνεπάγεται… Αυτά και χειρότερα ίσως θα έχουμε, όπως φαίνεται, όσο παραμένει το Κυπριακό άλυτο κι εμείς αδρανούμε και παλινωδούμε.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
