Όταν η ζωή κοστίζει τρεις χιλιάδες ευρώ

Τα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα λίγο έξω από την Ευρώπη

Πριν από μερικά χρόνια δεν θα μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι θα βλέπαμε σύγχρονα σκλαβοπάζαρα στη Λιβύη, λίγο έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και τη Μεσόγειο να γίνεται η πιο θανατηφόρα οδός, όπως είπε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Στέλιος Κούλο
γλου, κατά την εκδήλωση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, με θέμα την εμπορία και την εκμετάλλευση προσφύγων και μεταναστών στη Λιβύη και στη Μέση Ανατολή. Όμως πρόκειται για μια πραγματικότητα.

Στην εκδήλωση, που έγινε με πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, η δημοσιογράφος και ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα από την Ερυθραία, Μέρον Εστέφανος, ευχαριστώντας που έχει την ευκαιρία να γίνει «η φωνή εκείνων που δεν μπορούν να μιλήσουν», είπε πως «εδώ οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι θα απογίνουν. Τρέχουν προς τα σύνορα, όπου μπορούν να συμβούν τα πάντα.

Οι διακινητές τους παίρνουν 3.000 ευρώ είτε για να βουλιάξουν τη βάρκα είτε για να τους στείλουν φυλακή». «Οι φυλακές δεν λύνουν το πρόβλημα. Για να το αντιμετωπίσουμε πρέπει πρώτα να σταματήσει η συνεργασία με τους διακινητές», τόνισε η δημοσιογράφος.

Ο Κριστόφ Μπιτώ, επικεφαλής της αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Λιβύη, εξήγησε πως τα κέντρα κράτησης δεν είναι δομές όπου μπορούν να κατοικήσουν άνθρωποι. «Δεν έχουν νερό, δεν έχουν καταλύματα. Δεν είναι καν φυλακές!» είπε. Ο γιατρός προσέθεσε πως οι πρόσφυγες και οι μετανάστες φτάνοντας στη Λιβύη εγκλωβίζονται. «Δεν τους θέλετε στην ΕΕ για να μη συνωστίζονται εκεί. Επομένως μένουν στη Λιβύη και συνωστίζονται εδώ. Όμως πόσοι άνθρωποι πρέπει να πεθάνουν στη θάλασσα;» διερωτήθηκε.

Οι μαρτυρίες όσων τα έχουν καταφέρει δεν αφήνουν πολλές αμφιβολίες για αυτά που μπορεί να συμβούν σε εκείνους που δεν είναι τόσο τυχεροί. Πολλοί είδαν φίλους και συνταξιδιώτες να πεθαίνουν στην έρημο. Οι γυναίκες που οδηγούνται στην πορνεία από τους διακινητές είναι ακόμη περισσότερες. «Θα τις κρατήσουν εκεί μέχρι να “ξεχρεώσουν” τα έξοδα του ταξιδιού τους», λένε. Οι διακινητές θα εισπράξουν έως και 40.000 ευρώ για να παρέχουν μια βάρκα ανίκανη να περάσει τα 200 μίλια μέχρι τα ευρωπαϊκά εδάφη. «Αρκεί να κάνουν τα πρώτα 13 μίλια, όπου βρίσκεται το ιταλικό ναυτικό», δηλώνει ένας διακινητής στον Βρετανό δημοσιογράφο Ρος Κεμπ.

Καταστήματα-εγγυητές

Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ακούστηκαν ζωντανά τέτοιες μαρτυρίες. Ανάμεσά τους ξεχώρισε εκείνη του νεαρού Ανέ από τη Συρία, ο οποίος περιέγραψε με λεπτομέρειες πως έχει στηθεί μια ολόκληρη οικονομία γύρω από τη διακίνηση στα τουρκικά παράλια.

«Όταν ξεκίνησα από τη Συρία μπορούσαμε ακόμη να πάρουμε βίζα από την Τουρκία. Έτσι πήγα νόμιμα εκεί. Όμως εκεί τα πράγματα έγιναν περίπλοκα. Το κόστος σπουδών ήταν τεράστιο. Ένας φίλος μου είπε ότι είναι στη Σμύρνη και θα προσπαθήσει να περάσει στην Ελλάδα. Έτσι πήρα την απόφαση να φύγω από την Τουρκία. Πήγα στη Σμύρνη. Βρήκαμε τους διακινητές μέσω Facebook. Υπάρχουν κάποια καταστήματα που λειτουργούν ως εγγυητές. Πληρώσαμε σε αυτούς το ποσό των 1.200 ευρώ για να μας περάσουν απέναντι. Ο εγγυητής δίνει τα χρήματα στον διακινητή αφότου λάβει επιβεβαίωση ότι φτάσαμε στην απέναντι πλευρά. Διαφορετικά επιστρέφουμε εμείς στο κατάστημα και μας τα δίνει πίσω. Αρκετές φορές χρειάστηκε να κάνουμε αυτή τη διαδικασία. Όταν επιστρέφαμε στη Σμύρνη η Αστυνομία μάς έπαιρνε τα σωσίβια που είχαμε αγοράσει και τα πουλούσε ξανά. Είναι ολόκληρη επιχείρηση αυτό εκεί».

Όμως η περιπέτειά του δεν τελείωσε στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Στην Ουγγαρία, θέλοντας να κατευθυνθεί στη Γερμανία, αναζήτησε και πάλι έναν διακινητή μέσω Facebook. «Τελικά έφτασα στη Γερμανία. Μέχρι εκεί πλήρωσα σε διακινητές και ανθρώπους που δεν το αξίζουν πάνω από 4.000 ευρώ και κινδύνευσε η ζωή μου σε πολλές περιπτώσεις. Από τη Γερμανία ήρθα στις Βρυξέλλες με ένα ασφαλές τρένο πληρώνοντας ένα εισιτήριο 50 ευρώ. Γιατί δεν μπορούσαν οι συνθήκες να είναι καλύτερες στην Τουρκία και στην Ελλάδα; Η κατάσταση σήμερα βοηθά μόνο τους διακινητές».

Η Μύρια Βασιλειάδου, συντονίστρια των δράσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά της διακίνησης ανθρώπων, υποστήριξε πως την ευθύνη έχει η ανομία που υπάρχει σε πολλά κράτη-μέλη. «Για να το σταματήσουμε αυτό το φαινόμενο πρέπει να εμποδίσουμε τη ροή του χρήματος. Από τη Νιγηρία μέχρι τους δρόμους των Βρυξελλών πρέπει να εμποδίσουμε αυτή τη ροή του χρήματος. Εάν το χρήμα δεν ήταν στη μέση, τι πιστεύετε ότι θα συνέβαινε σε ένα κορίτσι, σε μια κοπέλα, σε μια γυναίκα που προσπαθεί να φτάσει στην Ευρώπη; Πρέπει να αποσαφηνίσουμε ποιο είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι βλέπουμε ανθρώπους να αντιμετωπίζονται σαν κοπάδια. Βλέπουμε να βιάζουν μικρά κορίτσια. Δεν γίνεται χειρότερο και ούτε υπάρχουν δικαιολογίες».

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy