Οταν σμίγουν οι πολιτισμοί, τα χρώματα είναι πιο όμορφα

Της
Ελένης Κωνσταντίνου

 

Όταν σμίγουν οι πολιτισμοί, τα χρώματα είναι πιο όμορφα

Η Κύπρος βρίσκεται ανάμεσα σε τρεις ηπείρους, στην Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία. Αυτό είναι κάτι που μαθαίναμε από πολύ νωρίς στο μάθημα της Γεωγραφίας από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου.

Ωστόσο, αυτό που δεν μαθαίναμε και δεν είμαι σίγουρη αν το μαθαίνουν και σήμερα είναι ότι αυτό θα έχει ως φυσικό επακόλουθο πολλοί πολιτισμοί να σμίγουν στον τόπο αυτό. Δυστυχώς, αυτό το δεδομένο αποτελεί για κάποιους ανάθεμα, αφού και η παραμικρή συνύπαρξη με ανθρώπους από άλλους πολιτισμούς δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Σήμερα, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Πολιτιστικής Ποικιλομορφίας και αυτό είναι κάτι το ωραίο, κάτι το μοναδικό, ιδιαίτερα όταν αυτό συμβαίνει σε κοινωνίες που δέχονται άλλους πολιτισμούς και τους δίνουν το χώρο να αναδείξουν τα δικά τους στοιχεία. Άλλωστε, όταν υπάρχει ο αμοιβαίος σεβασμός, αυτό δεν είναι και πολύ δύσκολο. Χρόνια πίσω ανασύρω τις μνήμες από τις μυρωδιές των αρμένικων φαγητών που έψηνε στην κουζίνα του διαμερίσματός της η κυρία Μαρί. Τέτοιο γλυκό πλάσμα δεν είχα γνωρίσει ποτέ. Πάντοτε να μας φωνάζει από το μπαλκόνι της που ήταν γεμάτο με ανθισμένα λουλούδια για να μας χαιρετήσει, να μας φιλέψει από τα φαγητά που έφτιαχνε και της θύμιζαν την πατρίδα της. Να μας πει ιστορίες για τότε που ήταν η ίδια μικρή και πώς ο έρωτας της με έναν Αρμένιο από την Κύπρο την έφερε στη χώρα μας. Ανθρώπους από άλλες χώρες μπορεί να συναντήσουμε καθημερινά. Το ερώτημα είναι όμως αν τους γνωρίζουμε πραγματικά. Αν δίνουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε πρώτα τον άνθρωπο και να κατανοήσουμε την κουλτούρα του. Πόσο δεκτικοί θα είμαστε με το να γευτούμε από το πιάτο που θα μας προσφέρει. Το φαγητό ενώνει τον κόσμο, μου είπε κάμποσα χρόνια μετά ως ενήλικη πλέον η Τζιου από το Βιετνάμ που έμενε λίγα σπίτια πιο κάτω από το δικό μου ως βοηθός κάποιας γιαγιάς. Και πόσο δίκαιο είχε, γιατί ακόμη και σήμερα σκέφτομαι τις γεύσεις που είχαν τα γεμιστά ρολά που μας έφτιαχνε και ένα ρύζι μοναδικό, το οποίο κερνούσε τα παιδιά μου. Τέτοια γεύση σε ρύζι δεν έχω δοκιμάσει ποτέ. Σαν αντάλλαγμα αυτό που ήθελε η Τζιου ήταν να της μάθω κάποια από «τα δικά μας» φαγητά, να φτιάχνει παστίτσιο, λουβί και άλλα. Ομολογουμένως η Τζιου ήταν μια άριστη μαγείρισσα, αφού σαν δοκίμαζες το παστίτσιο της δεν θα μπορούσες να καταλάβεις ότι ήταν φτιαγμένο από χέρια «ξένης».

Η Κύπρος που βρίσκεται στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων συνεχίζει και σήμερα να είναι προορισμός για χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες. Για χιλιάδες ανθρώπους από διαφορετικά σημεία του πλανήτη.

Οι άνθρωποι αυτοί θα συνεχίσουν να έρχονται ώσπου η φτώχεια, η εκμετάλλευση, οι ανισότητες, αλλά και οι πόλεμοι τους εξαναγκάζουν στη μετανάστευση. Πολιτικές που προάγουν το ρατσισμό και την ξενοφοβία, φέρνουν και την αποτυχία της ισότιμης ένταξης των μεταναστών δημιουργώντας και τις συνθήκες για να γίνουν στόχος ρατσιστικών επιθέσεων. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έρχονται ούτε για να κλέψουν τον τόπο μας, ούτε για να αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy