- Στο στάδιο της εξόδου των αμάχων, οι Ουκρανοί είναι αυτοί οι οποίοι εμπόδιζαν την έξοδο από την πόλη. Ωστόσο ο κόσμος κινείται με δική του ευθύνη, κάτι το οποίο σημαίνει ότι ένας άνθρωπος θα πρέπει να ξεκινήσει με τα πόδια ή με το δικό του αυτοκίνητο για να φύγει από την πόλη.
- H λογική λέει ότι για να επιβραδύνουν την προέλαση των Ρώσων, τους ανθρώπους αυτούς τους έχουν «εγκλωβίσει» Ουκρανοί και το τάγμα Αζόφ.
- Η τότε προσωρινή κυβέρνηση του Τουρτσίνοφ, ο οποίος προερχόταν από το κόμμα της Γιούλιας Τιμοσένκο, αντί να επιλέξει τη συνδιαλλαγή, ψήφισε αρχικά δύο νόμους. Ο ένας ήταν η απαγόρευση του κομμουνιστικού κόμματος και απαγόρευση του κόμματος του Προέδρου Γιανουκόβιτς και ο δεύτερος νόμος αφορούσε τη γλώσσα. Απαγόρευσαν δηλαδή τη ρωσική γλώσσα
Η κατάσταση στη Μαριούπολη παραμένει πάρα πολύ κρίσιμη, καθώς χιλιάδες άνθρωποι φοβούνται να βγουν από τα καταφύγια, ενώ εδώ και πολλές μέρες γίνονται συνεχείς προσπάθειες εκκένωσης τόσο προς τα δυτικά όσο και προς τα ανατολικά. Ο αριθμός των ανθρώπων που καταφέρνουν να διαφύγουν είναι πολύ μικρός.
Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη, καθότι διεξάγονται μάχες ακόμη και στο κέντρο της πόλης, ενώ υπάρχουν και αεροπορικά χτυπήματα και βάλλονται οι θέσεις των Ουκρανών από ρωσικά αεροσκάφη, κάτι που επιφέρει χτυπήματα και στον άμαχο πληθυσμό.
«Στο στάδιο της εξόδου των αμάχων, οι Ουκρανοί είναι αυτοί οι οποίοι εμπόδιζαν την έξοδο από την πόλη. Ωστόσο ο κόσμος κινείται με δική του ευθύνη, κάτι το οποίο σημαίνει ότι ένας άνθρωπος θα πρέπει να ξεκινήσει με τα πόδια ή με το δικό του αυτοκίνητο να φύγει από την πόλη.
Είναι μία πάρα πολύ δύσκολη διαδικασία, διότι ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους υπάρχουν ηλικιωμένοι, παιδιά, ανάπηροι κ.λπ.» αναφέρει ο διεθνολόγος – οικονομολόγος Θρασύβουλος Ευτυχίδης, επισημαίνοντας ότι είναι μία διαδικασία η οποία γίνεται με πολύ αργούς ρυθμούς, ενώ οι άνθρωποι αυτοί -πολλές χιλιάδες- έχουν κλείσει 20 μέρες χωρίς φαγητό και ηλεκτρισμό, μένοντας στα υπόγεια και ακούγοντας βομβαρδισμούς και ριπές.
Πάντως, από τις περιοχές που ελέγχουν οι Ρώσοι, πρόσθεσε ο κ. Ευτυχίδης, οι ίδιοι λένε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα ως προς την έξοδο, ενώ από την άλλη υπάρχουν οι ανακοινώσεις των Ουκρανών που μιλάνε για διαδρόμους προς τα δυτικά.
Κανείς ωστόσο δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποιος κράτησε αυτούς τους ανθρώπους εγκλωβισμένους στην πόλη. Όμως η λογική λέει ότι για να επιβραδύνουν την προέλαση των Ρώσων, τους ανθρώπους αυτούς τους έχουν «εγκλωβίσει» Ουκρανοί και το τάγμα Αζόφ.
Στο ανθρωπιστικό κομμάτι, η πρόβλεψη για τους νεκρούς στην πόλη κάνει λόγο για περίπου 4.000 εντός των επόμενων ημερών. Επειδή θα είναι τεράστιο το προσφυγικό κύμα, όταν θα ανοίξει η πόλη πολλοί πρόσφυγες θα αναζητήσουν καταφύγιο και στην Ελλάδα, κάτι που γίνεται ήδη σε ένα βαθμό.
«Για να φτάσουν αυτοί οι άνθρωποι από τη Μαριούπολη, ας πούμε στη Θεσσαλονίκη, κάποιοι ταξιδεύουν ακόμη και έντεκα μέρες. Μία πρόβλεψη, η οποία είναι πραγματικά τρομακτική, λέει ότι οι πρόσφυγες μπορούν να φτάσουν ακόμα και και τα 10 εκατομμύρια», τόνισε ο διεθνολόγος.
Όσον αφορά το ιστορικό κομμάτι της σύρραξης αυτής, υπενθυμίζεται ότι το 2014 ανετράπη ο Γιανουκόβιτς, ένας απόλυτα διεφθαρμένος Πρόεδρος. Παρόλα αυτά, ήταν εκλεγμένος, ενώ τον είχαν ψηφίσει και σε ανατολικές περιοχές της χώρας. Η Ανατολή με τη Δύση μέσα στην Ουκρανία είναι περιοχές με τεράστιες διαφορές διαχρονικά. Όταν λοιπόν έπεσε ο Γιανουκόβιτς, υπήρξε μία μεγάλη αντίδραση στα ανατολικά και ένας μεγάλος ξεσηκωμός του κόσμου.
«Η τότε προσωρινή κυβέρνηση του Τουρτσίνοφ, ο οποίος προερχόταν από το κόμμα της Γιούλιας Τιμοσένκο, αντί να επιλέξει τη συνδιαλλαγή, ψήφισε αρχικά δύο νόμους. Ο ένας ήταν η απαγόρευση του κομμουνιστικού κόμματος και απαγόρευση του κόμματος του Προέδρου Γιανουκόβιτς και ο δεύτερος νόμος αφορούσε τη γλώσσα.
Απαγόρευσαν δηλαδή τη ρωσική γλώσσα», υπογράμμισε ο κ. Ευτυχίδης, στηλιτεύοντας παράλληλα και τους μετέπειτα χειρισμούς: Παρά να επιλέξει τη συνδιαλλαγή με τις περιφέρειες που είχαν ξεσηκωθεί, εξαπέλυσε τη λεγόμενη «αντιτρομοκρατική επιχείρηση». Δηλαδή έστειλε στρατό για να καταστείλει την εξέγερση στα ανατολικά. Από εκείνο το σημείο λοιπόν ξεκίνησε η διαμάχη, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Υπάρχουν τεράστιες αντιθέσεις στην Ουκρανία και υπάρχουν περιοχές που βομβαρδίζονται από τότε. Περιοχές που ελέγχουν οι Ουκρανοί, αλλά και σε αυτές που ελέγχουν οι Ρώσοι. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, όλη αυτή την περίοδο υπάρχουν γύρω στις 15.000 θύματα. Τα θύματα είναι και από τις δύο πλευρές του μετώπου, ωστόσο η Ρωσία το αναδεικνύει περισσότερο, γιατί θεωρεί ότι από τη στιγμή που είναι σ’ αυτές τις περιοχές ρωσόφωνοι, σκοτώνονται δικοί της άνθρωποι.
Όσον αφορά τον Ουκρανό Πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο διεθνολόγος υπενθύμισε ότι το ποσοστό δημοτικότητάς του πριν από τον πόλεμο άγγιζε περίπου το 3-5%, δηλαδή είχε πέσει κάτω από το 10%.
«Ο Ζελένσκι εξελέγη με το σύνθημα ότι θα σταματήσει τον πόλεμο. Δυστυχώς όχι απλώς δεν τον σταμάτησε, αλλά δεν έκανε και τίποτα ώστε να προωθήσει τις συμφωνίες του Μινσκ, οι οποίες θα έδιναν μία βιώσιμη λύση και θα σταματούσε αυτό που συμβαίνει. Αυτό είχε ως συνέπεια την απώλεια χιλιάδων ζώων και αυτό που βλέπουμε σήμερα».
Πάντως ο Ζελένσκι είναι ένα μόνο στοιχείο του πολιτικού συστήματος της Ουκρανίας, διότι από πίσω υπάρχουν μία σειρά από παράγοντες που δυστυχώς επιδρούν θετικά ή αρνητικά σ’ αυτό το στοιχείο, σημείωσε ο κ. Ευτυχίδης. «Όλο το σύστημα της Ουκρανίας στηρίζεται πάνω σε ολιγάρχες.
Ο ίδιος ο Ζελένσκι στηρίχθηκε από τον Ίγκορ Καλαμούινσκι, πρόεδρο μεγάλης τράπεζας στη χώρα. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που ήρθε σε σύγκρουση με τον προηγούμενο Πρόεδρο, ο οποίος κατηγορείται επίσης για διαφθορά και για προδοσία της χώρας. Πάντως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο οι ολιγάρχες ρυθμίζουν το μέλλον αυτής της χώρας».
Από την άλλη, εξήγησε, ακόμη κι αν ο Ζελένσκι αποφασίσει να παραδοθεί, υπάρχουν αυτές οι ακροδεξιές δυνάμεις που θα επέβαλλαν τη συνέχιση του πολέμου. Και εδώ ακριβώς έγκειται η δυσκολία στο να βρεθεί μία φόρμουλα ειρήνης.
«Στον αντίποδα, ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, διάλεξε αυτή τη χρονική στιγμή πριν η Ουκρανία ενισχυθεί ακόμη περισσότερο ή και αποκτήσει πυρηνικά όπλα, διότι υπήρξε κι αυτή η απειλή. Δεδομένου ότι η Ουκρανία έχει αποθηκευμένα πυρηνικά καύσιμα στο Τσέρνομπιλ, μπορούσε να αναπτύξει πυρηνικά όπλα», υπογράμμισε ο διεθνολόγος, καταλήγοντας ως εξής: Η επίθεση και η εισβολή είναι καταδικαστέες.
Πάντως για τον πόλεμο ευθύνεται η Ρωσία, αλλά τον δημιούργησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ και την πληρώνει πρώτα Ουκρανία και μετά ολόκληρη η Ευρώπη. Πάντως είχε διατυπωθεί η άποψη ότι η Ουκρανία -και είναι μία σωστή άποψη- θα έπρεπε να αποτελεί τη γέφυρα για τις δύο πλευρές, για Ανατολή και Δύση. Ωστόσο η πολιτική του ΝΑΤΟ έσπρωξε προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Τέλος, η ευρωπαϊκή ασφάλεια χωρίς τη συμμετοχή της Ρωσίας δεν μπορεί να υπάρξει.
Κυριάκος Λοΐζου
Aκολουθήστε μας στο Google News
