Παλιά οι μαθητές μετρούσαν τις μέρες για το σχολείο, σήμερα τις μετρούν για τις γιορτές και τις αργίες

Της Έλπις Γεωργίου

• Ανύπαρκτος ο ελεύθερος χρόνος
• Τεράστια σε ποσότητα η ύλη
• Λυπηρό το ότι μειώθηκαν οι ώρες της Τέχνης

• Μουντό και αδιάφορο το σχολικό περιβάλλον
• Αν μειώσετε λίγο την ύλη και τα μαθήματα στο σπίτι λιγοστέψουν, θα φέρνουμε καλύτερα αποτελέσματα

Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα… Ήξερε τι έγραφε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. Και μας το θύμισαν κάποιοι μαθητές με την πρωτοβουλία τους να γράψουν στον Υπουργό Παιδείας. Συγκεκριμένα, οι σκέψεις και οι ανησυχίες των μαθητών, οι προβληματισμοί τους, αλλά και το όραμά τους για το σχολείο του σήμερα, για το σχολείο του αύριο, συμπυκνώνονται μέσα από τέσσερις επιστολές μαθητών του Περιφερειακού Γυμνασίου Κιτίου, με αποδέκτη τον Υπουργό Παιδείας.

Χάρη σε μια πολύ καλή φίλη εκπαιδευτικό, είδαμε αυτές τις επιστολές. Και επειδή συνηθίσαμε να αφήνουμε στην απέναντι αυτούς που αφορούν τα προβλήματα και η επίλυσή τους, ένα να πούμε: θαυμάσαμε την ωριμότητα των μαθητών μας. Μήπως να τους ακούσουμε; Και ίσως κατανοήσουμε, επιτέλους, τι σημαίνει ανθρωποκεντρικό σχολείο;

Ήδη την περασμένη Τετάρτη η «Χαραυγή» δημοσιοποίησε τις επιστολές της Μαρίας Πελάου και του Νικόλα Ζαχαρίου. Σήμερα παραθέτουμε αυτούσιες τις άλλες δύο επιστολές που έχουμε στην κατοχή μας.

Η Ναταλία Νεοφύτου έγραψε: «Έντιμε κύριε Υπουργέ, είμαι μαθήτρια της Α΄ Γυμνασίου και θα ήθελα να εκφράσω τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου σχετικά με τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που μας απομένει στο Γυμνάσιο αλλά και τα προβλήματα που θεωρώ ότι υπάρχουν στο κυπριακό εκπαιδευτικό σύστημα, μέσα από τα μάτια του μαθητικού πληθυσμού. Ας ξεκινήσω με τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών. Η τεράστια ύλη επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό, διότι αυτόματα πάει να πει περισσότερα διαγωνίσματα, μαθήματα και κούραση. Αυτή η κούραση που κουβαλάμε μέσα μας, μεταφέρει μαζί της τον φόβο, την πίεση και την αδυναμία! Φαντάζομαι, γνωρίζετε το απίστευτα προχωρημένο σύστημα στη Φινλανδία. Καμία σχέση με το δικό μας σωστά; Η κυριότερη διαφορά μας είναι οι εργασίες για το σπίτι, οι οποίες στην αξιοθαύμαστη αυτή σκανδιναβική χώρα, απλά δεν υπάρχουν, εν αντιθέσει με μας που κάθε μέρα πιεζόμαστε όλο και περισσότερο λόγω των πολλών εργασιών που έχουμε! Είναι πολύ λυπηρό το ότι μειώθηκαν οι ώρες της Τέχνης. Στην Α΄ τάξη δίνεται μόνο μία περίοδος. Τι θεωρείτε κύριε Υπουργέ πως προλαβαίνουμε να κάνουμε μέσα σε σαράντα λεπτά που αφιερώνουμε για το μάθημα αυτό; Θα σας πρότεινα να προσθέσετε τουλάχιστον μια περίοδο, έτσι ώστε να υπάρχουν περιθώρια χρόνου για να δουλεύουμε και να μπορούμε να ολοκληρώνουμε τα σχέδιά μας. Εξάλλου, η Τέχνη είναι ένα μέσο έκφρασης και δημιουργικότητας και είναι εξίσου σημαντική, με τ’ άλλα μαθήματα. Εκείνη την ώρα χαλαρώνουμε ενώ το άγχος μας μειώνεται. Θα ήταν καλό να προβληματιστείτε και για το βάρος της σχολικής τσάντας που καθημερινά κουβαλάμε στους ώμους μας… Επισημαίνω τελειώνοντας, πως πλέον το σχολικό περιβάλλον δεν αποτελεί για μας τον ομορφότερο και ελκυστικότερο χώρο, όπως θα έπρεπε, αλλά κατάντησε μουντό και αδιάφορο… Ονειρευόμαστε σχολεία που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες όλων των μαθητών. Ο εξοπλισμός, οι εξελιγμένες αίθουσες διδασκαλίας και ο ευχάριστος χώρος που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν, θα έκαναν το σχολείο μια φωλιά γνώσης και μια ζεστή αγκαλιά για μας! Ευελπιστώ στη θετική σας ανταπόκριση και στις προσπάθειες του Υπουργείου για εξομάλυνση των προβλημάτων!».

Πότε το σχολείο θα σταματήσει να θεωρείται μπελάς

Από την πλευρά της η Έλενα Κωνσταντίνου έγραψε: «Έντιμε κύριε Υπουργέ, είμαι μαθήτρια της Α’ τάξης του Περιφερειακού Γυμνασίου Κιτίου και αφορμή για την επιστολή αυτή είναι οι σκέψεις και οι ανησυχίες μου για τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που μας απομένει τώρα στο Γυμνάσιο. Απευθύνομαι σε σας γιατί πιστεύω ότι είστε το αρμόδιο άτομο και προσδοκώ να ακούσετε με προσοχή τις σκέψεις μου προκειμένου να μας προτείνετε κάποιες λύσεις. Αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω τις ενστάσεις μου αναφορικά με το θέμα των μαθημάτων, και να εισηγηθώ κάποιες ιδέες για βελτίωση. Έχω διαπιστώσει από την αρχή της σχολικής χρονιάς πως οι μαθητές δεν έχουν καθόλου ελεύθερο χρόνο εξαιτίας των πολλών κατ’ οίκον εργασιών και των άλλων φροντιστηρίων που μπορεί να πηγαίνουν. Θεωρώ ότι ο λόγος των πολλών εργασιών στο σπίτι είναι η τεράστια ύλη την οποία οι καθηγητές δεν μπορούν να καλύψουν στην τάξη οπότε αναγκάζονται να βάλουν κάποια πράγματα στο σπίτι για εξοικονόμηση χρόνου. Πιστεύω ότι μπορείτε να κάνετε κάτι για αυτό. Αν μειώσετε λίγο την ύλη και τα μαθήματα στο σπίτι λιγοστέψουν, θα φέρνουμε καλύτερα αποτελέσματα, αφού θα είμαστε πιο χαλαροί. Έτσι, το σχολείο θα σταματήσει να θεωρείται μπελάς και θα γίνει μια ευχάριστη νότα στη ζωή όλων μας! Σίγουρα το σύγχρονο σχολείο δεν είναι το σχολείο των ονείρων μας. Ονειρευόμουν το σχολείο σαν ένα τόπο μαγικό που κάθε παιδί θα ήθελε να πάει. Παλιά οι μαθητές μετρούσαν τις ώρες για να πάνε στο σχολείο, οι σύγχρονοι μαθητές όμως, μετρούν τις μέρες για τις γιορτές και τις αργίες για να βρουν λίγο χρόνο ξεκούρασης. Φανταζόμουν το σχολείο χωρίς διαγωνίσματα και βαθμούς, να υπάρχει μόνο υγιής ανταγωνισμός. Να διαβάζουμε, με όρεξη να μαθαίνουμε, και όχι το κίνητρό μας να είναι ο βαθμός. Δεν διαβάζουμε για να πάρουμε καλό βαθμό, δεν διαβάζουμε για να τα πάμε καλά σε ένα διαγώνισμα, αλλά διαβάζουμε για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να ζήσουμε μια  χαρούμενη κι ευτυχισμένη ζωή! Ευελπιστώ ότι θα εισακουστεί το αίτημά μου και αναμένω στη θετική σας ανταπόκριση. Αντιλαμβάνομαι τις δυσκολίες αλλά πιστεύω πως θα κάνουμε την αρχή για ένα καλύτερο αύριο, για μια πιο ξεκούραστη και καλύτερη ζωή για μαθητές και καθηγητές».

Ένα σχολείο με χαρούμενες φωνές

Αξίζει να υπενθυμίσουμε από την επιστολή του Νικόλα Ζαχαρίου την αναφορά του ότι φαντάζεται το σχολείο να είναι γεμάτο χαρούμενες φωνές, όλοι να είναι φίλοι και να μην υπάρχουν παιδιά που τσακώνονται μεταξύ τους. Τους καθηγητές ο Νικόλας τους θέλει πιο ήρεμους και λιγότερο αγχωμένους και καλεί τον Υπουργό Παιδείας να  προσπαθήσει έστω και λίγο να διορθώσει κάποια πράγματα.

Η Μαρία Πελάου ανάμεσα σε άλλα έγραψε στην επιστολή της,  ότι το Υπουργείο Παιδείας θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να υιοθετήσει το εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας, ώστε οι μαθητές να μη χρειάζεται να έχουν επιπλέον εργασίες στο σπίτι και φροντιστήρια τα απογεύματα. Η Μαρία τονίζει ότι αυτό το σύστημα επιτρέπει στα παιδιά να ζουν την παιδικότητά τους.

Ο λόγος τώρα στον κ. Κώστα Χαμπιαούρη, ο οποίος αν διαβάσει τις επιστολές —που οφείλει να τις διαβάσει— θα πρέπει να απαντήσει σε αυτά τα παιδιά. Και απαντώντας σε αυτά τα παιδιά, απαντά και σε όλους τους μαθητές. Εμείς θα περιμένουμε την απάντηση και με χαρά θα τη δημοσιοποιήσουμε.