Αποτελεί µεγάλη τιµή για την ΠΕΟ και για την Κύπρο το γεγονός ότι ο Πάµπης Κυρίτσης εξελέγη πρόσφατα Γενικός Γραµµατέας της Παγκόσµιας Συνδικαλιστικής Οµοσπονδίας.
Ταυτόχρονα, είναι µεγάλη η ευθύνη για περαιτέρω εξέλιξη του παγκόσµιου ταξικού συνδικαλιστικού κινήµατος, έτσι ώστε να ενισχυθεί η προστασία των εργαζοµένων.
Ο Γ.Γ .της ΠΣΟ µιλά στη «Χαραυγή» για τους στόχους και τις προτεραιότητες που έχουν τεθεί από το 18ο Συνέδριο. Μεταξύ άλλων, σηµειώνει ότι η ενίσχυση των γραµµών και η διεύρυνση του µετώπου της ΠΣΟ αποτελεί προτεραιότητα, ώστε να υπερασπίζεται τα δικαιώµατα των εργαζοµένων. Θέτει επίσης το στρατηγικό αίτηµα των 35 ωρών εργασίας.
Συνέντευξη στον Γιάννη Κακαρή
Τι σηµαίνει για εσάς και την ΠΕΟ η εκλογή σας στην ηγεσία της ΠΣΟ;
Η ΠΣΟ αυτή τη στιγµή ενώνει συνδικάτα από 133 χώρες των 5 ηπείρων, τα οποία έχουν 105 εκατοµµύρια εργαζόµενους στις γραµµές τους. Έχει 7 περιφερειακά γραφεία σε όλες τις ηπείρους και 5 υπο-περιφερειακά. Επίσης, έχει 11 κλαδικές οργανώσεις. Αντιλαµβάνεστε λοιπόν, ότι το να αναλάβει η ΠΕΟ και η Κύπρος το πόστο του Γ.Γ. είναι εξέλιξη που αντανακλά το κύρος και την εκτίµηση που έχει κερδίσει η ΠΕΟ όλα αυτά τα χρόνια µέσα στους κόλπους του παγκόσµιου ταξικά προσανατολισµένου συνδικαλιστικού κινήµατος -παρά το µικρό µέγεθος της χώρας µας και της ΠΕΟ. Υπάρχουν συνδικάτα στην ΠΣΟ που αριθµούν 12, 8 ή 5 εκατοµµύρια µέλη και αυτά δεν είναι λίγα. Κατά τη γνώµη µου είναι µεγάλη τιµή για την ΠΕΟ αυτή η εµπιστοσύνη.
Γίνεται ανταλλαγή εµπειριών; Πόσο βοηθητικό είναι αυτό;
Βεβαίως γίνεται. Άλλωστε αυτός είναι ένας από τους ρόλους του παγκόσµιου συνδικαλιστικού φορέα. Η διάχυση πληροφόρησης και ανταλλαγής πείρας, η οποία βοηθά τον κάθε έναν να ενισχύει και τον αγώνα που κάνει στη χώρα του. Χρησιµοποιεί και η ΠΕΟ εµπειρίες από άλλες χώρες.
Μπορεί η ΠΕΟ να µην είναι µια µεγάλη οργάνωση, αλλά έχει σηµαντικές εµπειρίες, είναι ένα δοµηµένο συνδικαλιστικό κίνηµα µε σηµαντικές κατακτήσεις. Έχει φοβερές εµπειρίες στα θέµατα της συλλογικής διαπραγµάτευσης και της συνοµολόγησης συλλογικών συµβάσεων.
Κατά συνέπεια, θεωρώ ότι είναι ένα πεδίο στο οποίο µπορούµε να προσφέρουµε σε µια εποχή που το ταξικό συνδικαλιστικό κίνηµα δέχεται σκληρές επιθέσεις, µε τον καπιταλισµό να παίρνει ακραίες αντιδραστικές µορφές.
Όλοι εκτιµούµε ότι χρειάζεται να υπάρξει διεύρυνση του µετώπου και της ενότητας των εργαζοµένων ενάντια και στις επιθέσεις που δέχονται τα δικαιώµατά τους αλλά και στους πολέµους και τις ιµπεριαλιστικές επεµβάσεις.
Πώς µπορεί να διευρυνθεί το µέτωπο των εργαζόµενων;
Με τους αγώνες µας. Είναι ξεκάθαρο ότι για την ΠΣΟ τα ζητήµατα της ενότητας και του µετώπου δεν είναι ζητήµατα τακτικισµών. Η ενότητα και η διεύρυνση του µετώπου θα επιτευχθεί µέσα από την κινητοποίηση των εργαζοµένων, µέσα από τους αγώνες που αναπτύσσονται µε διάφορες µορφές σε όλο τον κόσµο και µέσα από τη συνέπεια και τη σταθερότητα και τη µαχητικότητα της οµοσπονδίας µας.
Μετά το 18ο Συνέδριο η ΠΣΟ είναι ακόµη πιο εξοπλισµένη. Πιστεύω ότι οι προτεραιότητές της µπορούν να συσπειρώσουν τους εργαζόµενους σε όλο τον κόσµο. Να συσπειρώσουν ακόµα πιο πολλές δυνάµεις στην κατεύθυνση του ταξικού αγώνα.
Ασφαλώς διεύρυνση µετώπου δεν µπορεί να γίνει µε δυνάµεις οι οποίες έχουν συµβιβαστεί µε το κατεστηµένο, έχουν ενσωµατωθεί στο σύστηµα και ουσιαστικά χρησιµοποιούνται από το σύστηµα απλώς ως άλλοθι για να προωθούνται αντιλαϊκές και αντεργατικές πολιτικές.
Ποια είναι η αποτίµηση της δράσης µεταξύ του 17ου και 18ου Συνεδρίου;
Στο συνέδριο υπήρξε ένα πολύ θετικό και ενθουσιώδες κλίµα. ∆εν είναι άσχετο µε τις επιτυχίες που είχε η ΠΣΟ τα τελευταία χρόνια όσον αφορά την οργανωτική διεύρυνση και την ενίσχυση του κύρους και του ρόλου της στις παγκόσµιες εξελίξεις.
Σηµείο καµπής για την ΠΣΟ ήταν το Συνέδριο του 2005 στην Αβάνα. Εκεί αποφασίσαµε να απαλλαγούµε και από τη γραφειοκρατία, να αλλάξουµε πλήρως τους τρόπους και τις µορφές οργάνωσης και λειτουργίας της Οµοσπονδίας, να αλλάξουµε την ηγεσία και να προχωρήσουµε µπροστά. Εκεί ανέλαβε ο συνάδελφος Γιώργος Μαυρίκος που εκπροσωπούσε το ΠΑΜΕ και ξεκίνησε πράγµατι µια νέα και ελπιδοφόρα σελίδα. Τα αποτελέσµατα είναι θεαµατικά. Η ΠΣΟ έχει σχεδόν διπλασιάσει τις δυνάµεις της. Οι χώρες που εκπροσωπούνται και τα συνδικάτα, πλέον, είναι πολύ υπολογίσιµη δύναµη.
Αυτό κάνει πιο µεγάλη και την ευθύνη που αναλαµβάνω και εγώ και η ΠΕΟ, διότι η πορεία που ακολουθεί η ΠΣΟ τα τελευταία χρόνια είναι µια πορεία συνεχούς βελτίωσης, ενίσχυσης και διεύρυνσης. Ευγενική φιλοδοξία και δική µου και της ΠΕΟ είναι να συνεχιστεί αυτή η πορεία. Όµως η ανάπτυξη και η ενίσχυση να µην είναι µόνο αριθµητική και οργανωτική, αλλά και ποιοτική.
Έχουµε ανάγκη την ΠΣΟ και τη χρειαζόµαστε ισχυρή, γιατί ο ρόλος του παγκόσµιου και του περιφερειακού συντονισµού γίνεται ακόµα µεγαλύτερος από ό,τι ήταν ποτέ στο παρελθόν.
Ποιες είναι οι βασικές προτεραιότητες που έθεσε το συνέδριο;
Στρατηγικές προτεραιότητες είναι η ενίσχυση της ενότητας των γραµµών της ΠΣΟ και της δυνατότητάς της να υπερασπίζεται τα δικαιώµατα των εργαζοµένων και να προωθεί τα συµφέροντά τους. Επίσης, η διασφάλιση των αρχών της ταξικής πάλης και του ταξικού προσανατολισµού.
Πρώτη προτεραιότητα είναι το δικαίωµα στην απεργία και την οργάνωση. Παρόλο που και στην Κύπρο δέχεται πιέσεις αυτό το δικαίωµα, σε άλλες χώρες οι πιέσεις είναι πολύ σκληρές. Σε παγκόσµιο επίπεδο αµφισβητείται έντονα και στην πράξη.
Επιπρόσθετα, µεταξύ άλλων, είναι η προώθηση του διεθνισµού και της αλληλεγγύης, η µάχη ενάντια στις ιµπεριαλιστικές επεµβάσεις και η υπεράσπιση της ειρήνης και δηµοκρατίας.
Και βεβαίως ο αγώνας για τη διασφάλιση των σύγχρονων αναγκών των εργαζοµένων.
Σε µια εποχή όπου οι δυνατότητες της παραγωγής, της τεχνολογίας και της επιστήµης έχουν εκτοξεύσει ραγδαία την παραγωγή πλούτου, η ανισότητα και η άδικη κατανοµή του είναι περισσότερο από εµφανής.
Σίγουρα θέµα πρώτης γραµµής είναι επίσης η ακρίβεια, η ανεργία, η υπεράσπιση µε όλους τους τρόπους των συνδικαλιστικών και δηµοκρατικών ελευθεριών, οι οποίες έχουν δεχτεί και ένα επιπρόσθετο χτύπηµα τα τελευταία χρόνια µε την επίκληση των προβληµάτων που δηµιούργησε η πανδηµία. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις τα µέτρα ουσιαστικά χρησιµοποιήθηκαν ως πρόσχηµα για το κτύπηµα συνδικαλιστικών και δηµοκρατικών ελευθεριών.
Μπορείτε να µας αναφέρετε ένα αίτηµα που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες;
Όταν λέµε σύγχρονες ανάγκες, σηµαίνει ασφαλώς δίκαιους και λογικούς µισθούς µέσα σε δίκαια και λογικά ωράρια. Η ΠΣΟ βάζει ως στρατηγικό αίτηµα την απαίτηση για 35 ώρες εργασίας χωρίς µείωση µισθού. ∆εν έχουµε την ψευδαίσθηση ότι µπορεί να εφαρµοστεί τώρα. Το έχει στις προτεραιότητές της και η ΠΕΟ, αλλά αυτό εξαρτάται και από τους συσχετισµούς δύναµης και από τα δεδοµένα της κοινωνίας και της οικονοµίας που δηµιουργούνται κάθε φορά.
Πόσο εύκολη είναι η επιτυχία αυτής της διεκδίκησης σε περίοδο κρίσης;
Το γεγονός ότι είµαστε σε µια περίοδο όπου η µια κρίση διαδέχεται την άλλη, ανατρέπει συσχετισµούς, ενισχύει τη θέση των εργοδοτών και δυσκολεύει τη θέση των εργαζοµένων. ∆εν σηµαίνει όµως ότι θα εγκαταλειφθεί αυτός ο στόχος. Αντίθετα, για εµάς είναι ξεκάθαρο ότι η µείωση των ωρών εργασίας είναι το λιγότερο που µπορεί να γίνει για να γίνει δικαιότερος ο τρόπος µε τον οποίο κατανέµονται τα αποτελέσµατα της τεχνολογικής και επιστηµονικής έκρηξης.
Τι έχουν επωφεληθεί οι εργαζόµενοι από αυτή την «επανάσταση» που διαφηµίζουν ότι έγινε τα τελευταία 30 χρόνια σε όλες τις πτυχές της οικονοµίας; Όταν λένε για δίκαιη µετάβαση στην ψηφιακή κοινωνία και την πράσινη ανάπτυξη, τι σηµαίνει; Ότι γίνεται µια προσπάθεια να χάσουν λιγότεροι τις δουλειές τους; Αυτή είναι η δίκαιη µετάβαση; ∆ιότι κάπως έτσι εξελίσσεται η συζήτηση.
Για εµάς σηµαίνει ότι τουλάχιστον πρέπει να επωφελούνται και οι εργαζόµενοι από την έκρηξη που παρατηρείται στην παραγωγή πλούτου. Αυτό θα φέρει ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο και περισσότερες δυνατότητες ανάπτυξης.
Μπορούν οι αγώνες των εργαζομένων να αποκτήσουν παγκόσμιες διαστάσεις;
Σήμερα αυτό που αναδεικνύεται ως μια σημαντική προτεραιότητα, η οποία δεν υπήρχε σε τόσο μεγάλο βαθμό στο παρελθόν, είναι η ανάγκη συνδικαλιστικής οργάνωσης και προώθησης συλλογικών διαπραγματεύσεων σε διακρατικό επίπεδο. Διότι πλέον ο τρόπος με τον οποίο παράγεται ο πλούτος στους πιο σημαντικούς κλάδους, έχει να κάνει με την παρουσία πολυεθνικών μονοπωλιακών οργανισμών, οι οποίοι πολλές φορές έχουν προϋπολογισμούς και τζίρο ψηλότερο από πολλά κράτη.
Κατά συνέπεια, είναι πάρα πολύ σημαντικό ζήτημα η οργάνωση των εργαζομένων και ο συντονισμός τους, έτσι ώστε να υπάρχει ισχυρή διαπραγματευτική δύναμη απέναντι σε τέτοιους πολυεθνικούς μονοπωλιακούς οργανισμούς, οι οποίοι σήμερα ουσιαστικά διαμορφώνουν τις οικονομικές πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις σε όλο τον κόσμο. Η ΠΣΟ ασφαλώς έχει στις προτεραιότητες την προώθηση αυτού του περιφερειακού και παγκόσμιου συντονισμού.
Για παράδειγμα, τη σύμβαση στις δημόσιες συγκοινωνίες σε Λευκωσία και Λάρνακα την έχει αναλάβει μια ισπανική εταιρεία, η οποία έχει σύμβαση και στη Μάλαγα και αλλού. Άλλη περίπτωση θα μπορούσε να είναι αυτή της Coca-Cola ή της Lidl.
Οι εργαζόμενοι έχουν πολύ ισχυρό συμφέρον σε όλες αυτές τις χώρες να συνενώσουν δυνάμεις, να συντονιστούν για να αποκτήσουν ακόμη πιο μεγάλη διαπραγματευτική ισχύ, ώστε να προστατεύουν τα δικαιώματά τους και να προωθούν καλύτερους όρους εργασίας.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
