Παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας για παιδιά – Διάσπαρτες υπηρεσίες και έλλειψη συντονισμού

Τι αναφέρεται για την παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας για παιδιά

 

Την ανάγκη για προσαρμογή της παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας, με τρόπο που να προάγεται και να προστατεύεται το δικαίωμα των παιδιών να απολαμβάνουν το υψηλότερο δυνατό επίπεδο ψυχικής υγείας, ευημερίας και ανάπτυξης, εκφράζει η Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, Δέσπω Μιχαηλίδου – Λιβανίου, η οποία δημοσιοποίησε τη θέση της για το θέμα.

Εξίσου σοβαρή διαπίστωση, αναφέρει η Επίτροπος, αποτελεί και η μη συμμετοχή και έκφραση της άποψης του παιδιού στα ζητήματα που το αφορούν, δηλαδή σε οποιαδήποτε πτυχή που αφορά την απόλαυση του δικαιώματος της ψυχικής του υγείας.

«Και ενώ αρκετές αδυναμίες έχουν ήδη εντοπιστεί και καταγραφεί στην Εθνική Στρατηγική για τα Δικαιώματα του Παιδιού στην Υγεία, και παρά το γεγονός της εφαρμογής του ΓεΣΥ, εντούτοις εξακολουθούν να υφίστανται σημαντικά κενά και καταγράφεται έντονα η ανάγκη για διαφοροποιήσεις και προσθήκες που αφορούν την παροχή των υπηρεσιών ψυχικής υγείας σε παιδιά», προσθέτει.

Πτυχές που την απασχολούν έντονα, σημειώνει, είναι η απουσία πολυθεματικής προσέγγισης και κατακερματισμός των παρεχόμενων υπηρεσιών. Αρκετά συχνά, εξηγεί, καταγράφεται η αμφίβολη έως και απούσα διεπαγγελματική συνεργασία μεταξύ κλινικών/σχολικών ψυχολόγων και άλλων επαγγελματιών (π.χ. εκπαιδευτικών, διευθυντών σχολείου).

Αναφέρει ακόμη τον ελλιπή συντονισμό μεταξύ των συναρμόδιων υπηρεσιών, καθώς επίσης και την «αποφυγή που καταγράφεται εκ μέρους των ΥΨΥΠΕ σε ό,τι αφορά την ανάληψη του βαθμού ευθύνης και αρμοδιότητάς τους».

«Πηγάζει, θεωρώ, από μια θεώρηση εκ μέρους μεγάλης μερίδας των επαγγελματιών αυτών, εστίασης αποκλειστικά και μόνο στο ιατρικό μοντέλο της ψυχικής ασθένειας, αποκλείοντας τη συμπερίληψη άλλων πτυχών που επηρεάζουν τις δυσκολίες ψυχικής υγείας των παιδιών».

Η Επίτροπος αναφέρεται στην απουσία εξειδικευμένων υπηρεσιών και προγραμμάτων (πρόληψης, αντιμετώπισης, παρέμβασης, ψυχοθεραπείας) που να ανταποκρίνονται σε συγκεκριμένες ανάγκες ευάλωτων ομάδων παιδιών, όπως λόγου χάρη για παιδιά υπό τη νομική φροντίδα του κράτους με παραβατική συμπεριφορά ή/και ενεργό ψυχοπαθολογία, για τα οποία απουσιάζουν εξειδικευμένες υπηρεσίες και προγράμματα ψυχοκοινωνικής παρέμβασης και ψυχοθεραπείας. Επιπρόσθετα, σημειώνει ότι οι Παιδικές Στέγες δεν στελεχώνονται από επαγγελματίες ψυχικής υγείας και τα παιδιά που χρήζουν ψυχολογικών παρεμβάσεων θα πρέπει να απευθυνθούν στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας με τη συνηθισμένη διαδικασία, χωρίς να ληφθεί υπόψη η ευαλωτότητά τους.

Ως αποτέλεσμα, συνεχίζει, καταγράφεται σε μεγάλη συχνότητα η άρνηση συνεργασίας των παιδιών αυτών με επαγγελματίες ψυχικής υγείας με τον τρόπο που παρέχεται σήμερα, αφού θα πρέπει να απουσιάσουν από το σχολείο τους.