Πάσχα το τερπνόν;

Δρ. Ιωάννης Σ. Χριστοδούλου

Δεν είναι αναστάσιμοι οι οιωνοί του φετινού Πάσχα. Δεν είναι τερπνή η γιορτή φέτος. Οι καμπάνες που θα σημάνουν την ανάσταση, για ποιους στην πραγματικότητα θα χτυπήσουν; Εξαρτάται από τη γεωγραφική περιφέρεια στην οποία θα χαθεί η ισορροπία πρώτα. Θα είναι η Κορέα ή η Μέση Ανατολή;

Όπως τόσες φορές στο πρόσφατο παρελθόν, η Αμερική θα δώσει το σύνθημα της ανάφλεξης. Ο Ντ. Τραμπ δεν είναι ειρηνόφιλος. Αυτό το γνωρίζαμε.

Ούτε μετριοπαθής είναι. Αυτό που δεν ξέραμε είναι πόσο μακριά μπορεί να φθάσει. Σιγά – σιγά το ανακαλύπτουμε.

Όποια κι αν είναι η έκβαση της πολεμικής έντασης που σοβεί εδώ και αρκετό καιρό, κυρίως στο μαλακό υπογάστριο της Μεσογείου, ο δυτικός πολιτισμός καταγράφει συνέχεια ήττες. Η μεγαλύτερη αποτυχία του είναι η αδυναμία των πολιτικών του να διαχωρίσουν το εκλογικό τους από το κοινό συμφέρον.

Αυτή είναι η γάγγραινα της Δύσης από την Αγγλική Επανάσταση και μετά. Η αστική τάξη αναδεικνύει ικανούς μεν αλλά όχι αγαθούς διεκδικητές των δημόσιων θώκων.

Η ικανότητα, μάλιστα, συγχέεται με την αγαθότητα. Κι αυτό σε πλείστες όσες εκδηλώσεις του ανθρώπινου βίου. Στην πολιτική οπωσδήποτε!

Στην επιστήμη, επίσης, σε μεγάλο βαθμό. Στην τέχνη το ίδιο. Στις επιχειρήσεις σίγουρα. Καμία όψη της κοινωνικής ζωής των χωρών της Δύσης, με προεξάρχουσα τις Η.Π.Α., δεν μένει αμόλυντη από το μικρόβιο ενός καταλυτικού ανταγωνισμού, στον οποίο λαφυραγωγούνται ζωτικές για την επιβίωση του κοινωνικού σώματος δυνάμεις.

Ύστατη καταφυγή, φυσικά, των δυνάμεων που συντηρούν τον ακήρυχτο πόλεμο στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών, όταν εξαντλούνται οι εσωτερικοί, εθνικοί τους πόροι, είναι οι ανοιχτοί, διακηρυγμένοι πόλεμοι εναντίον «ξένων», διεθνών υποτίθεται, εχθρών.

Μια ακόμα, τέτοια φάση, διάγουμε στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα. Εδώ η Ευρώπη και η Αμερική δεν διαφέρουν σε τίποτε ούτε από τον παλιό κακό τους εαυτό, ούτε από «μη εκπολιτισμένα» κράτη, τα οποία δεν σταμάτησαν να εξάγουν εσωτερικές τους κρίσεις για να διασώζονται οι τυραννικές τους εξουσίες.

Υπάρχει αντίβαρο σ’ αυτή την προϊούσα ανισορροπία, που κινδυνεύει να αποπροσανατολίσει δραματικά ένα – ένα τα κράτη του δυτικού κόσμου, και να τα στρέψει σε κατευθύνσεις στις οποίες μόνο γκρεμό θα συναντήσουν;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η ασφαλιστική δικλείδα, υποτίθεται, για την ειρήνη τουλάχιστον στην Ευρώπη, αλλά και σε όλον τον κόσμο, καταρρέει εκ των έσω.

Η Αγγλία υπάκουσε πρώτη στη φυγόκεντρο δυναμική, η οποία αναπτύχθηκε εξαιτίας της οικονομικής και της προσφυγικής κρίσης.

Καθεαυτή δεν είναι αρνητική η εξέλιξη για την Ευρώπη. Ιστορικά, όμως, όταν η Αγγλία αυτονομείται και παίρνει την πρωτοβουλία των κινήσεων στη γεωπολιτική σκακιέρα, απειλείται παγκόσμια πυρκαγιά…

Δεν είναι καλό να διάγουμε βίο ψευδαισθητικό, να τρέφουμε προσδοκίες παιδικές. Χάνουμε χρόνο. Όσο υπάρχει καιρός, αν υπάρχει, οφείλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Το όνομά τους το φωνάζουν τα πράγματα. Δεν ωφελεί να κλείνουμε τ’ αυτιά.

Στην ανθρώπινη πραγματικότητα οι γνήσιες γιορτές γίνονται όταν λύνεται ένα πρόβλημα. Έτσι και το Πάσχα.

Είναι γιορτή για την κατάλυση, υποτίθεται, του Άδη. Ο Άδης σήμερα βοά.

Όχι από τρόμο εν όψει της συμβολικής, πασχαλιάτικης κατάλυσής του, αλλά από την τέρψη του με τα θύματα που του προσφέρονται αφειδώς από την ικανότητα του ανθρώπου να προκαλεί το κακό.

Το κακό, όμως, όταν προκαλείται γιορτάζει…

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy