Περί διαχωρισμού Εκκλησίας -Κράτους

Ο διαχωρισμός της όποια θρησκευτικής ηγεσίας και πίστης από την Κοινωνία, είναι ένα μείζον θέμα το οποίο ιδιαίτερα στις ημέρες μας βρίσκεται πάντοτε στο προσκήνιο.

Η αυξημένη επιρροή του λόγου της Εκκλησίας στην Ελληνική κοινωνία είναι τεράστια,αν αναλογιστούμε και το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος της δηλώνει πιστό στο επίσημο θρησκευτικό δόγμα. Ο πόλεμος μεταξύ των ένθεων και των μη θρήσκων ατόμων και η επιθυμία της δεύτερης ομάδας για την ανοσοποίηση της κοινωνίας από τη θρησκευτική εξουσία, φέρνει πάντα άγριους διαπληκτισμούς , ανυπόστατες απόψεις και λανθασμένες κρίσεις. Θα ήθελα με το κείμενό μου αυτό να δώσω τη δική μου απάντηση σε πολλές λανθασμένες απόψεις που έχω ακούσει και διαβάσει:

• Η αντίληψη πολλών πιστών ότι οι άθεοι πολίτες είναι αντίχριστοι, διεφθαρμένοι, ανήθικοι επικρατεί πάντα στο μυαλό πολλών. Μία κρίση εντελώς λανθασμένη, διότι ένας άνθρωπος που επιλέγει να μην είναι ένθεος δεν το κάνει επειδή έχει κάποια εχθρότητα με κάποιο δόγμα συγκεκριμένα, αλλά επειδή δεν έχει τα απαραίτητα και επαρκή στοιχεία απόδειξης μίας ή πολλών θεοτήτων. Δεν αφορά κάποια προσωπική εμπάθεια ή κομπλεξισμό. Ένας άνθρωπος που δεν ασπάζεται ένα θρησκευτικό πιστεύω, μπορεί να είναι το ίδιο φιλάνθρωπος, να δείχνει ελεημοσύνη και α διαπνέεται από ηθικές αξίες, όπως και ένας πιστός. Η συμπόνια, η αγάπη και η στοργή προς το διπλανό είναι εγγενή ανθρώπινα στοιχεία που δεν αφορούν την πίστη ή μη σε ένα θρησκευτικό δόγμα.

• Επικρατεί η αντίληψη ότι όσοι αποζητούν το διαχωρισμό της Πολιτείας από το Κράτος, επιθυμούν να απομακρύνουν τους ανθρώπους από το να ακολουθούν τη θρησκεία τους και να εκκλησιάζονται. Τρομερό λάθος! Ένας άνθρωπος που δεν είναι πιστός, χαίρεται , επιθυμεί και αγωνίζεται για το δικαίωμα των συνανθρώπων του στο να ακολουθούν ελεύθερα τη θρησκεία τους, να εκκλησιάζονται και να απολαμβάνουν το αναφαίρετο προνόμιό τους αυτό.

• Αυτό που επιζητούν όσοι επιθυμούν το διαχωρισμό είναι ο έλεγχος κάποιων άδικων ενεργειών , όπως η επέμβαση της Εκκλησίας σε θέματα που αφορούν την Πολιτεία, ο δημόσιος έλεγχος σε θρησκευτικούς ηγέτες οι οποίοι με κηρύγματα μίσους επιτίθενται λεκτικά σε μειονότητες- παρακινώντας πολλές φορές και σε βιαιοπραγίες εις βάρος τους- η κατοχύρωση θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων ( αποτέφρωση) , η οποία συνεχώς εμποδίζεται εξαιτίας μίας σειράς θρησκευτικών αγκυλώσεων, ο προσηλυτισμός και ο έλεγχος για την οικονομική δύναμη, τα έσοδα και τ ον προκλητικό πλούτο που κατέχει η Εκκλησία, ειδικά σε μία περίοδο στην οποία εκατομμύρια συνάνθρωποί μας υποφέρουν και στερούνται καθημερινά. ( η ειρωνεία είναι ότι αυτά θα έπρεπε να έπρεπε να είναι αιτήματα και των ίδιων των πιστών).

Πιστεύω ότι ένας υγιής διαχωρισμός όχι μόνο θα ξεκαθαρίσει πολλά πράγματα αλλά θα βοηθήσει και στο να εξομαλυνθούν πολλές εντάσεις , μιας και θα ξεκαθαριστεί με ποια θέματα πρέπει να ασχολείται τόσο η Πολιτεία, όσο και η Εκκλησία.

Μαρία Σκαμπαρδώνη

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy