Περί ηρωικής μωρίας ο λόγος

Του Κώστα Κατσώνη

Αυτές τις µέρες διοργανώνονται στη ∆ερύνεια µνηµόσυνα και εκδηλώσεις για να τιµηθεί η µνήµη των δύο ηρωοµαρτύρων, όπως τους αποκαλούµε, Τάσου Ισαάκ και Σολωµού Σολωµού, που δολοφονήθηκαν από Τούρκους εθνικιστές – γκρίζους λύκους στις 11 και στις 14 Αυγούστου 1996, αντίστοιχα.

Είναι καλά να θυµόµαστε τα γεγονότα, όχι µόνο για να διαιωνίζουµε το µίσος και τον εκατέρωθεν εθνικιστικό παροξυσµό -προεξάρχοντος του κρατικοδίαιτου ΡΙΚ και συνεργούτων των άλλων ανερµάτιστων ΜΜΕ µας.

∆ιοργανώνονταν ακόµα τότε δυναµικές αντικατοχικές κινητοποιήσεις. Είχαν αρχίσει το 1975 µε το κίνηµα «Οι γυναίκες επιστρέφουν» και «Επιστροφή», οι οποίες τερµατίστηκαν άδοξα στις 19 Ιουλίου 1989, όταν στην αντικατοχική εκδήλωση του Αγίου Κασιανού οι Τούρκοι συνέλαβαν 113 άτοµα (100 γυναίκες και 13 άνδρες), συµπεριλαµβανοµένου και του τότε Μητροπολίτη Κιτίου Χρυσόστοµου.

Μετά πάροδο έξι χρόνων πήραν τη σκυτάλη των δυναµικών αντικατοχικών κινητοποιήσεων οι µοτοσικλετιστές της ηρωικής µωρίας. Στις 11 Αυγούστου 1996, παρά τις εκκλήσεις της κυβέρνησης και των κοµµάτων να αποφύγουν την πρόκληση επεισοδίων, έσπασαν το οδόφραγµα της ∆ερύνειας, µπήκαν στη νεκρή ζώνη ανεµίζοντας οι πλείστοι ελληνικές σηµαίες και συγκρούστηκαν µε άντρες της Ειρηνευτικής ∆ύναµης αρχικά και στη συνέχεια µε ένοπλους Τούρκους στρατιώτες και αστυνοµικούς. Οι γκρίζοι λύκοι που παραφύλαγαν όρµησαν εναντίον τους µε ρόπαλα και πέτρες, τους έτρεψαν σε άτακτη φυγή και δολοφόνησαν µε αποτρόπαια εγκληµατικό τρόπο τον άτυχο Τάσο Ισαάκ, που πετροβολήθηκε µέχρι θανάτου. Ακολούθησαν νέες βιαιοπραγίες τη µέρα της κηδείας του Ισαάκ, στις 14 Αυγούστου 1996, οπότε και δολοφονήθηκε ο Σολωµός Σολωµού καθώς προσπαθούσε να κατεβάσει την τουρκική σηµαία από τον ιστό της. Αυτά τα γεγονότα είχαν ως αποτέλεσµα να τερµατιστούν µια και καλά οι δυναµικές «αντικατοχικές πορείες», που είχαν τραγικές συνέπειες για τον τόπο και το λαό µας, ενώ παραλίγο να προκαλέσουν νέα ανάφλεξη και νέα τουρκική προέλαση.

Είκοσι έξι χρόνια από τότε συντηρείται τεχνηέντως, και ατυχώς για τον τόπο και το λαό µας, το διχοτοµικό στάτους κβο στη νησί µας από τους εκατέρωθεν εθνικιστικούς κύκλους, κυβερνητικούς και άλλους, που οραµατίζονται τη διάλυση της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας και την υλοποίηση των στόχων του πραξικοπήµατος (που ήταν η διπλή ένωση).

Μας προέκυψε µάλιστα ως φυσικό επακόλουθο και το νεοναζιστικό ΕΛΑΜ – παρακλάδι της αµαρτωλής κυπριακής Δεξιάς, που µπήκε µάλιστα πιο δυναµικά και στη Βουλή το 2021 και αποτελεί στην ουσία τη συνέχεια της ΕΟΚΑ Β’, κατέχοντας τα σκήπτρα του αρρωστηµένου εθνικιστικού σοβινισµού και της ηρωικής µωρίας. Τα µέλη του δεν κρύβουν τις ακραίες εθνικιστικές και νεοναζιστικές τους ιδεοληψίες. Προπαγανδίζουν ακόµα για την Ένωση (διπλή ή µονή, δεν τους νοιάζει) και εν ονόµατι της ελληνικής σηµαίας µεθοδεύουν και προοιωνίζονται νέα δεινά και νέες περιπέτειες και τραγωδίες για τη δύσµοιρη µοιρασµένη Κύπρο. Ήταν ΕΛΑΜίτες οι πλείστοι των µοτοσικλετιστών της αντικατοχικής δήθεν εκδήλωσης του περασµένου Σαββατοκύριακου, που ανεµίζοντας ελληνικές σηµαίες πορεύτηκαν στο οδόφραγµα και στο Κοιµητήριο Παραλιµνίου διοργανώνοντας εκδηλώσεις -πρώτη είδηση παρακαλώ στο παραπαίον και εν διαλύσει προφανώς κρατικό µας κανάλι, αλλά και σε όλα τα άλλα κανάλια.

Κι ο νουνεχής πολίτης και ο λαός, παρακολουθώντας όλον αυτόν τον υπέρµετρα µάλιστα προβαλλόµενο Ελαµίτικο εθνικιστικό παροξυσµό, διερωτάται: Σήµερα, 48 χρόνια µετά την προδοσία και την τραγωδία που προκάλεσαν οι ίδιες σκοτεινές δυνάµεις, έχουµε την πολυτέλεια της ηρωικής µωρίας; ∆εν θα µιλάµε πια για µοιρασµένη Κύπρο, αλλά για οριστικά πια χαµένες πατρίδες!

Ας συνέλθουµε επιτέλους και ας κάνουµε την προοδευτική αλλαγή για να στείλουµε µηνύµατα ειρηνικής συνύπαρξης και να συµπορευτούµε µε τους συµπατριώτες µας Τουρκοκυπρίους σε µια επανενωµένη ειρηνική πατρίδα…Το δικαιούνται αν µη τι άλλο τα παιδιά και τα εγγόνια µας!