Περί ∆ιζωνικής, ∆ικοινοτικής Οµοσπονδίας

Του Αλέκου Μαρκίδη*

Τον Φεβρουάριο του 2014 ο Πρόεδρος Αναστασιάδης µού ζήτησε να του υποβάλω σχόλια για το επικείµενο να εκδοθεί τότε Κοινόν Ανακοινωθέν.
Ως αποτέλεσµα του υπέβαλα υπόµνηµα ηµ. 10 Φεβρουαρίου, 2014. Το υπόµνηµα θίγει τα αξιοσηµείωτα τµήµατα του εν λόγω ανακοινωθέντος.

∆ηµοσιεύω σήµερα ένα άλλο απόσπασµα από το εν λόγω υπόµνηµα, το οποίο και δίδει αρκετές απαντήσεις σε σχόλια και παρατηρήσεις, που είχε προκαλέσει το προηγούµενο σηµείωµά µου για τη ∆∆Ο.

Απευθυνόµενος προς τον Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη, µεταξύ άλλων έγραψα:
«Έχοντας παρακολουθήσει την όλη προσπάθεια που έχει καταβληθεί, προκειµένου να υπάρξει κατάληξη στο κείµενο του ανακοινωθέντος, που αποτέλεσε προϋπόθεση επανέναρξης των από πολλού αναµενοµένων συνοµιλιών, πιστεύω ότι το συµφέρον της Κύπρου δεν εξυπηρετείται από εξεζητηµένες ερµηνείες, που το µόνον που κατορθώνουν είναι να ενσπείρουν διεθνώς αµφιβολίες κατά πόσον οι πολιτικές ηγεσίες της πλευράς µας πράγµατι έχουν στόχο τη δικοινοτική, διζωνική οµοσπονδία…

α) Θεωρούσα πάντοτε και θεωρώ παρατραβηγµένη την άποψη ότι η Τουρκία θα αποδεχθεί λύση του Κυπριακού, µε σχέδιο να παρασπονδήσει την επαύριο, έτσι ώστε οι Τουρκοκύπριοι να αποχωρήσουν παίρνοντας µαζί το δικό τους “κράτος”, το οποίο και δήθεν θα αναγνωρισθεί από τη διεθνή κοινότητα.
Ο φόβος αυτός παραγνωρίζει εντελώς το διεθνές κλίµα µη αναγνώρισης αποσχιζοµένων οντοτήτων. Παραγνωρίζει ακόµα ότι η Ε.Ε. δεν µπορεί να δεχθεί να είναι µέλος της µια τέτοια αποσχισµένη οντότητα. Αυτό φαίνεται και από το ότι παρά την κατοχή και την αδυναµία της νόµιµης κυβέρνησης της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας να εφαρµόζει το ευρωπαϊκό κεκτηµένο στα κατεχόµενα, η Ε.Ε. στην Κοπεγχάγη το 2002 δέχθηκε ότι µέλος της θα γίνει η Κυπριακή ∆ηµοκρατία, µε τη µία νοµική της προσωπικότητα και µε ολόκληρη την εδαφική της επικράτεια, ελεύθερη και κατεχόµενη.

(β) Το κείµενο του ανακοινωθέντος ρητά αναφέρει ότι η “ένωση όλης ή µέρους (της Κύπρου) µε οποιανδήποτε άλλη χώρα ή οποιασδήποτε µορφής διχοτόµηση ή απόσχιση ή οποιαδήποτε άλλη µονοµερής αλλαγή της υφιστάµενης κατάστασης πραγµάτων (state of affairs) θα απαγορευθεί (will be prohibited)”. Πρόκειται για σαφέστατη φράση, που δεν επιδέχεται διαφορετικές ερµηνείες.

Ενόψει συνεπώς των υπό (α) και (β) ανωτέρω ο κίνδυνος, στον οποίο προαναφέρθηκα σµικρύνεται µέχρι εξαφανίσεως».
Σε σχέση τώρα µε την Ιθαγένεια, παραθέτω το ακόλουθο απόσπασµα (από το υπόµνηµα πάντοτε).
«Πολύς λόγος έχει γίνει για την Ιθαγένεια. Η φράση στο κείµενο είναι: Θα υπάρχει µία ιθαγένεια της Ενωµένης Κύπρου, την οποία θα ρυθµίζει οµοσπονδιακός νόµος. Όλοι οι πολίτες της Ενωµένης Κύπρου θα είναι επίσης πολίτες είτε του ελληνοκυπριακού, είτε του τουκοκυπριακού συνιστώντος κράτους, αλλά δεν θα αντικαθιστά καθ’ οποιονδήποτε τρόπο την ιθαγένεια της Ενωµένης Κύπρου.

Με άλλα λόγια: Ουδείς µπορεί να αποκτήσει “εσωτερική ιθαγένεια” είτε του ενός είτε του άλλου συνιστώντος κράτους, εκτός αν είναι πολίτης της Ενωµένης Κύπρου, σύµφωνα µε οµοσπονδιακό νόµο, δηλαδή νόµο της Ενωµένης Κύπρου.

Το σύστηµα αυτό ενθυµίζει το ισχύον τώρα Σύνταγµα της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας. Ουδείς µπορεί να γίνει µέλος είτε της ελληνικής είτε της τουρκικής κατά το Σύνταγµα κοινότητας, εκτός αν είναι πολίτης της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας και ουδείς πολίτης της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας µπορεί να επιλέξει να µην ανήκει σε µίαν από τις δύο κοινότητες.

Η πιο πάνω διευθέτηση στο κείµενο του ανακοινωθέντος δεν πρέπει να ξενίζει. Εφόσον το κράτος θα είναι οµοσπονδιακό µε δύο µέλη, υποχρεωτικά πρέπει να υπάρχει τρόπος διαπίστωσης αν ένας πολίτης υπάγεται στο ένα ή το άλλο συνιστών κράτος.
Αυτό το status, όπως λέγει και το κείµενο, θα είναι εσωτερικό. Και δεν υποβαθµίζει, ούτε και υπονοµεύει την έννοια της µίας ιθαγένειας».

*Τέως Γενικός Εισαγγελέας

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy