Πιάσαμε πάτο στην ελευθερία του Τύπου

Του Κωνσταντίνου Ζαχαρίου

 

 

Για να γίνει κατανοητό το πόσο απέχουμε από την ελευθερία του Τύπου, αρκεί να επισημάνουμε το εξής: Στην Ιταλία η κρατική τηλεόραση έκανε ρεπορτάζ με πρωταγωνιστή τον ηγέτη ενός κράτους-μέλους της ΕΕ και συγκεκριμένα τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και τα ρεζιλίκια με τα «χρυσά» διαβατήρια, χωρίς να διανοηθεί ο οποιοσδήποτε να κάνει παρέμβαση, αλλά στην Κύπρο η κρατική τηλεόραση «έκοψε» βουλευτή εκλεγμένο από τον λαό, επειδή στον μικρό κόσμο του κόμματος του υπάρχουν διαφωνίες! Και αν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε τέτοιο περιστατικό, θα μπορούσε ίσως να γίνει αποδεκτή η αστεία δικαιολογία την οποία έδωσε εκ των υστέρων ο πρόεδρος του ΡΙΚ περί «ασυνεννοησίας» μεταξύ του αρχισυντάκτη της εκπομπής και του διευθυντή ειδήσεων. Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα είναι πολύ πιο τραγική. Με τον ίδιο τρόπο «κόπηκε» και ο Μακάριος Δρουσιώτης, ο οποίος προσκλήθηκε από δημοσιογράφο του ΡΙΚ για να μιλήσει για το βιβλίο του με τίτλο «Συμμορία», το οποίο εξιστορεί τα όσα σκανδαλώδη βίωσε στο πλευρό του Προέδρου Αναστασιάδη. Με τον ίδιο τρόπο «κόπηκε» και η σατιρική εκπομπή του Ανδρέα Γιόρτσιου, επειδή τα σχόλια του δεν άρεσαν στην κυβέρνηση Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ. Με την ίδια άνεση που υπάρχει στην κυβέρνηση στο να κάνουν παρεμβάσεις στο έργο των δημοσιογράφων, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης εκστόμισε (με το γνωστό του χιούμορ και το φρύδι δεμένο πάνω) το ιστορικό «μεν μου αναφέρετε Al Jazeera, για να μεν σας πάρει… ο δαίμονας».

Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν η έκθεση-κόλαφος των «Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα», η οποία δείχνει ότι επί της διακυβέρνησης Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ η Κύπρος έχει κατρακυλήσει στην 65η θέση στην ελευθερία του Τύπου (πτώση 39 ολόκληρων θέσεων το 2022 σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος). Μάλιστα η έκθεση δείχνει ότι πλέον είμαστε σε χειρότερη θέση από την Ουρουγουάη, τη Σαμόα, την Γκάνα, την Παπούα Νέα Γουινέα, την Ταϊβάν κτλ. Κατ’ ακρίβεια η Κύπρος ανταγωνίζεται με το Εκουαδόρ, την Κένυα, το Κιργιζιστάν, τη Χιλή κτλ. Πιάσαμε πάτο. Είμαστε η μόνη χώρα στην ΕΕ στην οποία η κυβέρνηση έχει την απαίτηση να ασκεί έλεγχο και να εκδίδει δημοσιογραφικές ταυτότητες! Είμαστε η μόνη χώρα στην οποία η νομοθεσία του λιβέλου είναι τόσο απαρχαιωμένη, που τυγχάνει εκμετάλλευσης από διάφορα λαμόγια σε βάρος της ελευθερίας του Τύπου. Πολλοί δημοσιογράφοι δεν τολμούνε καν να γίνουν μέλη της Ένωσης Συντακτών, επειδή δέχονται πιέσεις από τους εκδότες με την κάλυψη της κυβέρνησης, η οποία έχει την απαίτηση να ασκεί έλεγχο και να εκδίδει δημοσιογραφικές ταυτότητες.

Ο βραβευμένος με Νόμπελ Γάλλος φιλόσοφος Αλμπέρ Καμύ επεσήμανε κάποτε ότι: «Ο ελεύθερος Τύπος μπορεί να είναι είτε καλός είτε κακός, αλλά χωρίς ελευθερία είναι απόλυτα βέβαιο ότι ο Τύπος δεν μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο από κακός».

Ελπίζουμε ότι η επόμενη κυβέρνηση θα κάνει ό,τι είναι απαραίτητο ώστε να αποκατασταθεί η ελευθερία του Τύπου και η αξιοπρέπεια των λειτουργών των μέσων ενημέρωσης.