Με αφορμή τη μέρα ποίησης ρίχνουμε ξανά ποιήματα στον Ορίζοντα
Τοπίο σκαμμένο
Τοπίο σκαμμένο από μετεωρίτες
ψηλοί φοίνικες συστάδες
που θροΐζουν ακατάπαυστα
κάτω μικρές λίμνες διάφανες με ατάραχα νερά,
το πρόσωπο.
Τα ζώα ιδρωμένα ξεδιψούν.
Μια ακατάληπτη αφήγηση
μονοπάτι που οδηγεί στο απόκρημνο
το πρόσωπο.
Αλάτι καλύπτει τους πόρους του δερματος τα χείλη ξηρά.
Τρώω έναν ώριμο χουρμά με μια ψίχα καρυδιού στην καρδιά του.
Τον αφήνω να κολλήσει παρατεταμένα στον ουρανίσκο προτού τον καταπιώ.
Κοιμάται στα πόδια μου αναπνέοντας συριστικά.
Είμαι ο παράδεισός του, το δροσερό του δάσος, η ταπεινή όασή του.
Τα μπράτσα λεπτά σαν καλάμια.
Η ουλή στην κοιλιά βάζει τη γραμμή του τέλους ,πριν το τέλος.
Σταματά την αρχή , πριν την αρχή.
Διανοίγει το κάθετο
Διανοίγει το παράλληλο σύμπαν.
Σε αγκαλιάζω και μικραίνεις.
Κουλουριάζεσαι. κοιμάσαι και τρέφεσαι κι ακούς εντός μου.
Δεν ξέρω αν έχεις πρόσωπο.
Η θέρμη του κορμιού σου μού αρκεί για να συντηρηθώ.
Δεν ξέρω αν έχω πρόσωπο.
Πικρές γραμμές στο στόμα, μνήμες στάχτης
μού βάφουν τις παρειές όταν χαμογελώ.
Είμαστε.
Έλενα Τουμαζή Ρεμπελίνα
Hatirla
Bu sürünen yorgun kentten
sürüldüğün gün
çölün tohumu da ekilmişti hatırla…
Salamis’in koca fallusunu soktukları gün
kovulduğun yatağına
göbeğin çatlamıştı
toprak bir testi gibi hatırla …
Hatırla ey Pedios,
senin gibi kuruyup parçalanmış
Şeher’in, neden küskün meydanlara…
Hatrıla ey pedios
– Zırhı parçalanmış
yorgun timsahı
bu sürünen kentin-
en çok kan ne zaman karışmıştı
yeşil sularına;
en çok zehir ne zaman karışmıştı
moraran damarlarına?
Uzaktan da olsa
dön bir kez daha bak;
senin kadar yorgun
ve yağmalanmış şehrine…
Taşlar bile dileniyor
koparıldığı sur diplerinde,
kaldırıp basma eteklerini…
Tamer Öncül
Να το θυμάσαι…
Τη μέρα που σ’ εξόρισαν
απ’ την πόλη αυτή που κουρασμένη σέρνεται
το σπόρο της ερήμου σπείρανε, να το θυμάσαι…
Τη μέρα πού ’μπηξαν της Σαλαμίνας τον πελώριο φαλλό
που στην εστία σου διώχτηκες
σαν γάστρα πήλινη είχες ξεπατωθεί,
να το θυμάσαι…
Να θυμάσαι Πηθκιά
γιατί είν’ η Χώρα κακιωμένη στις πλατείες
όπως εσύ τεμαχισμένη και ολόξερη…
Να θυμάσαι Πηθκιά
– πόλης που έρπει
κουρασμένε κροκόδειλε
με αρματωσιά κομμάτια –
πότε αναδεύτηκε πιότερο αίμα
στα πράσινα νερά σου,
πότε φαρμάκι πιότερο αναδεύτηκε
στις μπλαβισμένες φλέβες σου;
Γύρνα και κοίτα άλλη μια φορά,
έστω κι από μακριά,
την κουρασμένη και λεηλατημένη
όσο κι εσένα πολιτεία σου…
Κι οι πέτρες τις ακόμα ζητιανεύουν
στον πάτο των τειχών αποκομμένες
σηκώνοντας τις σταμπωτές τους φούστες…
Ταμέρ Οντζούλ
Μετάφραση: Άνθη Καρρά
Μύθοι
Κάποιοι μύθοι είναι καλό
να παραμένουν ως έχουν
απαρασάλευτοι στο μεγαλείο της αυταπάρνησής τους.
Ο Χριστός να μη γίνει ποτέ
μεγαλέμπορος στην Ιερουσαλήμ
συνδαιτημόνας χιλίαρχων
και του Ποντίου Πιλάτου.
Ο Καρλ Μαρξ να μη γίνει ποτέ
εργοστασιάρχης σε μονάδα επεξεργασίας
χάλυβα στο βόρειο Λονδίνο.
Ο Βλαδιμίρ Μαγιακόφσκι να μη γίνει ποτέ
γηραιός καθεστωτικός ποιητής
στην μπρεζνιεφική εποχή της στασιμότητας.
Ο Τσε Γκεβάρα να μη γίνει ποτέ
κοιλαράς μεγαλογιατρός
στις αστικές συνοικίες του Μπουένος Άιρες.
Οι μύθοι δελεάζουνε τα πλήθη
οι απομυθοποιήσεις,
μόνο κάτι περίεργους ποιητές.
Γιώργος Φράγκος
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
