Ποιος οδηγεί το Κυπριακό στον γκρεμό;

Του

Θεοχάρη Μασούρα*

Το Κυπριακό, μετά από 55 χρόνια διαπραγματεύσεων, έφτασε ένα βήμα προ του χείλους του γκρεμού. Παρόλο που είναι πολλοί οι υπεύθυνοι της τραγικής εξέλιξης, εντούτοις στην παρούσα φάση υπεύθυνος είναι ο Νίκος Αναστασιάδης. Και τούτο γιατί με την αναποφασιστικότητά του στο Κραν Μοντανά να συζητήσει με τον Τσαβούσογλου θέματα εγγυήσεων, παραμονής στρατευμάτων και τουρκικών επεμβάσεων, όπως τον καλούσε ο Γ.Γ. του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, θυσίασε το Κυπριακό στο βωμό της προεδρικής καρέκλας. Με τις εκδηλώσεις που οργανώνει, για να τιμήσει όσους συμμετείχαν στην καταστολή της λεγόμενης τουρκοανταρσίας, εξακολουθεί να θυσιάζει το Κυπριακό, αδιαφορώντας εάν με τέτοιου είδους εκδηλώσεις ανατινάζει κάθε προοπτική συνεννόησης με τους Τουρκοκυπρίους, που είναι αναγκαία για επανένωση της πατρίδας. Αδιαφορεί αν με τα καλοπιάσματα προς τους ορκισμένους αντιομοσπονδιακούς γκρεμίζει κάθε γέφυρα συμβίωσης. Η στρατιωτικοποίηση του Κυπριακού, που επιχειρεί με τα στρατιωτικά γυμνάσια με το Ισραήλ, είναι λανθασμένη και τορπιλίζει κάθε προσπάθεια ειρηνικής επίλυσης του προβλήματος, που ήδη παλιοκαίρισε! Εκτός κι αν είναι τόσο αφελής, ώστε να πιστεύει ότι με τον στρατιωτικό εξοπλισμό θα ενδυναμώσει, έστω και στο ελάχιστον, τη διαπραγματευτική δυνατότητα της Κύπρου!

Ανακεφαλαιώνοντας τις κριτικές σκέψεις για τον απερχόμενο Πρόεδρο, θα έλεγα ότι  με την εν γένει στάση του στο Κραν Μοντανά φάνηκε άβουλος και αναποφάσιστος. Με τον εναγκαλισμό των αντιομοσπονδιακών, προς άγραν ψήφων, απέδειξε ότι ρέπει προς τον λαϊκισμό. Με τις εκδηλώσεις τιμής προς τους τουρκοφάγους του 1963 – 1965, μαυροσκούφηδες (Γιωρκάτζιης, Παπαδόπουλος), κοκκινοσκούφηδες (Λυσσαρίδης), πρασινοσκούφηδες (Σαμψών), καθίσταται και ρατσιστής. Εκτός από άβουλος, αναποφάσιστος και λαϊκιστής είναι και αφελής, όταν πιστεύει ότι θα αλλάξει το ισοζύγιο δυνάμεων στην περιοχή, μέσω των στρατιωτικών γυμνασίων με το Ισραήλ! Και τούτο γιατί η Τουρκία μόνο στη βάση μιας ομόσπονδης Κυπριακής Δημοκρατίας και νοουμένου ότι θα εξασφαλίσει αποτελεσματική συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στην εξουσία θα δεχτεί σοβαρό διάλογο για το Κυπριακό και θα παραχωρήσει κατεχόμενα εδάφη στους Ελληνοκυπρίους. Η Τουρκία βέβαια δεν πετάει τη σκούφια της για λύση ομοσπονδίας, αφού προτεραιότητα της εξωτερικής της πολιτικής είναι η διαιώνιση του status quo και η διχοτόμηση, γιατί μόνο έτσι μένει ανοικτός ο δρόμος του εποικισμού. Η Τουρκία, λοιπόν, εξαναγκάζεται να συζητήσει λύση του Κυπριακού στη βάση της ομοσπονδίας επειδή της το επιβάλλουν η Ε.Ε., ο ΟΗΕ και οι παντοκράτορες, μόνο και μόνο γιατί δεν επιθυμούν την παντοκρατορία της στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο Πρόεδρος, τέλος, με την αναγνώριση ΑΟΖ στο ψευδοκράτος καθίσταται και επικίνδυνος, καθότι τυχόν υλοποίηση της θέσης αυτής θα σήμαινε την ταυτόχρονη αναγνώριση δύο κρατιδίων, υπό την ομπρέλα μιας χαλαρής και όχι ισχυρής ομοσπονδίας. Δεν μπορεί, όμως, να υπάρξει διαρκής και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, εάν δεν ισχύει σε όλη την Κύπρο το ίδιο ευρωπαϊκό κεκτημένο και εάν δεν εγγυηθεί η Ευρώπη την εφαρμογή της.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η διεθνής κοινότητα αναμένουν με μεγάλο ενδιαφέρον τα αποτελέσματα των εκλογών, για να αξιολογήσουν τις προοπτικές μιας νέας προσπάθειας στο Kυπριακό, στο πλαίσιο που έθεσε ο Γκουτέρες στο Κραν Μοντανά και ο Αναστασιάδης το απέρριψε! Ο Ελληνοκύπριος, λοιπόν, ψηφοφόρος καλείται με τις επιλογές του να αποφασίσει τι μήνυμα θέλει να στείλει. Θέλει μια Κύπρο με ισχυρή κεντρική κυβέρνηση ή μια Κύπρο με ανίσχυρη κεντρική κυβέρνηση; Θέλει μια Κύπρο όπου τα παιδιά της θα σχεδιάζουν το μέλλον τους σε συνθήκες ειρήνης ή μια Κύπρο όπου τα παιδιά της θα βρίσκονται υπό τη συνεχή απειλή της Τουρκίας; Οι Αναστασιάδης, Παπαδόπουλος, Λιλλήκας δεν είναι κατάλληλοι για την Κύπρο του μέλλοντος. Καταλληλότερος τη δεδομένη ώρα είναι ο Σταύρος Μαλάς. Καλείται ο λαός να τον εμπιστευτεί, γιατί είναι ο μόνος που μπορεί να οδηγήσει την Κύπρο μακράν του γκρεμού και να επιλύσει τα τραγικά πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά αδιέξοδα, 55 χρόνων (1963 – 2018).

* Φιλόλογος, πρώην διευθυντής σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης