Μέρα ποίησης 2019 με ποιήματα νέων ποιητών από την Ανθολογία Νέων Κύπριων Ποιητών, Εκδόσεις Βακχικόν, 2018 σε ανθολόγηση – επιμέλεια του Λευτέρη Παπαλεοντίου. Τα ποιήματα πλαισιώνουν έργα του Χριστόφορου Σάββα
Λυρικό
……………………….. ο έρωτας σφαγιάζει
τις σάρκες μας τα θλιβερά κρανία
τα όμορφα ματάκια με μανία
σφραγίζει και στον ουρανό αδειάζει
του κόσμου τη βουβή μελαγχολία.
Κι η άνοιξη απ’ έξω όλο δέρνει
μ’ ανθάκια μ’ ευωδιές η μαύρη φίλη
τσίγκινο έλασμα που το γελά η ύλη
το σώμα μου που άρχισε να γέρνει
σαν τσακισμένη μελανόμορφη αγκύλη.
Και ο χειμώνας μέσα να φουσκώνει
τα μεταξένια ράκη που κεντούσες
με τη λεκάνη μ’ απαλές πατούσες
σαν πάτησες στο σκηνικό από χιόνι
…………………………………………………………….
ΓΙΩΡΓΟΣ ΟΝΗΣΙΦΟΡΟΥ
Βόλτα στα ενετικά τείχη
Αφιερωμένο σε άπειρα murex trunculus
που θυσιάστηκαν για το μοβ της κουτσουπιάς.
Κάτω από τα τείχη
παιδιά κυνηγάνε σκυλιά
και σκυλιά σκυλιά
Κατά δω και κατά κει σκορπισμένες χουρμαδιές
δεν κουνιούνται –
όπως εγώ στο σπίτι μου.
Έξω η φυγή μου μοιάζει με των σκυλιών –
από όρθιους σαν χουρμαδιές
ανθρώπους που κουβεντιάζουν.
Κρίμα, κλειδωμένη πάντα η Πύλη Αμμοχώστου·
σε κάθε ερείπιο σπιτιού με φυτρωμένη τώρα μια συκιά
ζουν οι αντάρτες και δολοφόνοι που κρεμάστηκαν στην Πύλη.
Η κατάρα του νησιού αιχμάλωτη ακόμα και στις ψυχές
Χίλια βελόνια ζωγραφίζουν εσένα σε έναν καθρέφτη·
οι σιδερένιοι τοίχοι της θάλασσας
όταν χτυπάνε αργά την ακρογιαλιά
γεμίζουν με κελύφη τα αυτιά μου.
ΣΕΝΕΜ ΓΚΙΟΚΕΛ (SENEM GÖKEL)
Μετάφραση: Lale Alatlı Επιμέλεια: Αθηνά Κατσίβελη
Need some space
Αμέτρητες φορές παρακαλώ
Να σταματήσω να σκέφτομαι
Μπας και γίνω
Κάτι λίγο ευτυχισμένη
Είμαι καταδικασμένη
Σε μια ενδιάμεση σφαίρα
Πλανιέμαι
Κάπου ανάμεσα
Στον κόσμο και τους πλανήτες
Κάπου ανάμεσα
Στη γη και τον ουρανό
Μετεωρίτης
Ένα σώμα
Που δεν μπορεί να ενσωματωθεί
Ένα σώμα
Που εκλιπαρεί
Για μια λανθασμένη τριβή
Μήπως αναφλεγεί
ΑΝΤΩΝΙΝΗ ΣΜΥΡΙΛΛΗ
Λιαντίνειος θάνατος
Ραντεβού με τον Χάρο λέω να κλείσω
σ’ απόμερο καρτέρι
όταν η ώρα έρθει.
Μαζί του να με πάρει
ψυχή τε και σώματι,
σε μια συνάντηση πριβέ.
Μα θα σας το πω,
μην ανησυχείτε,
πως κείνη τη μέρα θα εξαφανιστώ.
Τί να βάλετε στρουμφάκια να με ψάχνουνε,
τράγους να με υμνούνε,
μυτάδες να μ’ ανοίγουνε
και μαυροντυμένους χώμα να μου ρίχνουνε;
Άστε τις σειρήνες σας,
τις βάρδιες σας,
το κλάμα και τα λεφτά σας
στα γήινα.
Θα χαθώ, άλλωστε,
δεν θα πεθάνω κιόλας.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy