Ποιοι και τι κρύβεται πίσω από τους αντιεμβολιαστές και τις ακραίες συμπεριφορές τους

• «Πληρώνουµε» την αυθαίρετη επιβολή ιδιαίτερα αυστηρών µέτρων από την κυβέρνηση και την αποτυχηµένη διαχείριση της πανδηµίας.
• Στην οµάδα που είτε έχει σοβαρούς ενδοιασµούς, είτε τάσσεται ενάντια στα εµβόλια, υπάρχουν άτοµα που αντλούν στοιχεία από δεισιδαιµονίες, υπάρχουν όµως και άτοµα που ανησυχούν ότι η κυρίαρχη άποψη υπέρ του εµβολιασµού µπορεί να ισοδυναµεί µε αυταρχισµό του κράτους.
• Άµυνα και λύση είναι η παραγωγή ιδεών, απαντήσεις σε προβλήµατα και διαβούλευση µε την κοινωνία και εντός της κοινωνίας.

 

Του Κωστή Πιτσιλλούδη

Η σηµερινή κυπριακή πραγµατικότητα, εξ αφορµής της πανδηµίας και του εµβολιασµού, αντικατοπτρίζει µια κοινωνία πολλών ταχυτήτων. Μία προχωρηµένη προοδευτική κοινωνία θα έβλεπε ως µάννα εξ ουρανού την επιστηµονική παρέµβαση για αναχαίτιση της πανδηµίας. Αντί τούτου, ένα κοµµάτι της κοινωνίας µας είναι προσκολληµένο σε συντηρητικές αντιλήψεις, µπολιασµένες µε οργή, ελέω εξαναγκασµού και εκφοβισµού αντί ενηµέρωσης από την κυβέρνηση ∆ΗΣΥ σε ό,τι αφορά την πολιτική διαχείρισης της πανδηµίας, που έχει ως αποτέλεσµα να πολλαπλασιάζει τον αρνητισµό από µία µερίδα του κυπριακού λαού.

Η αυθαίρετη επιβολή µέτρων από την κυβέρνηση και η αποτυχηµένη διαχείριση της οικονοµίας, που φτωχοποίησε χιλιάδες οικογένειες, την ίδια ώρα που τα οικονοµικά σκάνδαλα και τα σκάνδαλα διαφθοράς βοούσαν, δηµιούργησαν ένα εκρηκτικό µείγµα, µε αποτέλεσµα τα έκτροπα της προηγούµενης Κυριακής (18/07) στο Προεδρικό και στις εγκαταστάσεις του συγκροτήµατος «∆ΙΑΣ».

Τρεις κοινωνικοί και πολιτικοί επιστήµονες σε δηλώσεις τους στη «Χαραυγή» αναλύουν την κατάσταση που έχει δηµιουργηθεί λόγω των µέτρων της πανδηµίας και του εµβολιαστικού προγράµµατος.

Ν. Περιστιάνης: Αντλούν στοιχεία από δεισιδαιµονίες και τα σµίγουν µε επιστηµονικές απόψεις…

«Τη δεδοµένη στιγµή, η κοινωνία βρίσκεται σε µία πολωτική κατεύθυνση, η οποία τέµνεται µε παλαιότερες διαιρέσεις που υπήρχαν. Από τη µία πλευρά έχουµε την οµάδα που τάσσεται ανεπιφύλακτα υπέρ των εµβολίων και από την άλλη την οµάδα που είτε έχει σοβαρούς ενδοιασµούς, είτε τάσσεται κάθετα ενάντια στα εµβόλια», δήλωσε στη «Χαραυγή» ο κοινωνιολόγος Νίκος Περιστιάνης.

Αναφερόµενος στη δεύτερη οµάδα, τόνισε ότι αν και αποτελεί µειοψηφία πρέπει να µας απασχολήσει, διότι εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον φαίνεται να µην υπάρχει σοβαρή αιτιολόγηση. Υπογράµµισε ότι ο χαρακτηρισµός τους από ορισµένους, µεταξύ αυτών και του Προέδρου, ως «ανεγκέφαλους», καταδεικνύει πως δεν µπορούν να εξηγήσουν το φαινόµενο αυτό. Αυτός ο πόλος, εξήγησε, που τάσσεται ενάντια στους εµβολιασµούς αποτελείται από πολλές οµάδες, µε κυρίαρχη την οµάδα που επηρεάζεται από τη θρησκεία, η οποία περιστρέφεται γύρω από άτυπους ηγέτες της Εκκλησίας που στέκονται επικριτικά απέναντι στην ιεραρχία και στη στάση της για τον εµβολιασµό, όπως για παράδειγµα ο Μητροπολίτης Μόρφου, αλλά και ορισµένους θεολόγους.

«Αυτά τα άτοµα µπορούν να θεωρούν ότι οι απόψεις τους είναι χριστιανοορθόδοξες, όµως πολλές φορές τις συγχύζουν µε παραδοσιακές και συντηρητικές αξίες, όπως για παράδειγµα ο καθωσπρεπισµός. Αντλούν στοιχεία από δεισιδαιµονίες και τα σµίγουν µε επιστηµονικές απόψεις, ή τις αλλοιώνουν, ή και τις αποµονώνουν. Για παράδειγµα, τον τελευταίο καιρό κυκλοφορεί η άποψη πως το Pfizer δεν παρέχει κάλυψη, ενώ η συγκεκριµένη έρευνα από το Ισραήλ λέει ότι αντί 90% της κάλυψης προσφέρει 64%», συµπλήρωσε.

Εντός του πόλου των αρνητών του εµβολιασµού, πρόσθεσε, εντάσσονται και άτοµα µε φιλελεύθερες απόψεις, οι οποίοι ανησυχούν ότι η κυρίαρχη άποψη υπέρ του εµβολιασµού µπορεί να ισοδυναµεί µε αυταρχισµό του κράτους, χωρίς να λαµβάνει υπόψη όλες τις απόψεις των πολιτών και των επιστηµόνων. Η φιλελεύθερη τάση, ανέφερε, καταπιάνεται σε επιστηµονικά ευρήµατα που αποδεικνύουν πως υπάρχουν κάποια ερωτηµατικά για τα εµβόλια και ως εκ τούτου διερωτώνται γιατί να πιέζει το κράτος τους πολίτες του.

Γ. Χαραλάµπους: Yπάρχει ένας διάχυτος ανορθολογισµός σε τµήµατα του πληθυσµού

Από την πλευρά του, ο επίκουρος καθηγητής Πολιτικής Επιστήµης του Πανεπιστηµίου Λευκωσίας, Γιώργος Χαραλάµπους, τόνισε ότι υπάρχει ένας διάχυτος ανορθολογισµός σε τµήµατα του πληθυσµού, ο οποίος βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε µία κοινωνία γαλουχηµένη µε εθνικά φρονήµατα, παραπληροφόρηση από την Εκκλησία και την πλήρη πολιτική απονοµιµοποίηση των θεσµών και ιδιαίτερα της κυβέρνησης Αναστασιάδη, που για χρόνια πλέον ταλανίζεται από σκάνδαλα διαφθοράς.

Πρόσθεσε πως ο αυταρχισµός της κυβέρνησης και οι αλλεπάλληλες αυθαιρεσίες στη διαχείριση της πανδηµίας -απαγόρευση διαδηλώσεων, τηλεφωνικά µηνύµατα για διακίνηση, καθολικό και απόλυτο Safepass- θα πρέπει να προσεγγιστούν σε συνάρτηση µε τις ελλείψεις στο σύστηµα υγείας.

«Με άλλα λόγια, η ιδιαίτερα αυστηρή διαχείριση της πανδηµίας µέχρι σήµερα προσπαθεί αλλά δεν υπερκαλύπτει το πρόβληµα στην παροχή δηµόσιας υγείας», συµπλήρωσε.

Από την άλλη, εξήγησε, ως επί το πλείστον, αν και όχι όλοι, οι χιλιάδες κόσµου έξω από το Προεδρικό και ιδιαίτερα οι διοργανωτές, έχουν ιδεολογικό πρόσηµο. Πρόκειται για ένα φάσµα που περιλαµβάνει τους απολιτίκ, το θρησκευτικό φανατισµό, τη συνωµοσιολογία και τον εθνικισµό, βασικά ούλτρα-συντηρητικές δυνάµεις, µε αρκετούς να συνδέονται παραδοσιακά µε τη ∆εξιά και ακροδεξιά.

«Εξού και η ρητορεία των “πολεµιστών του φωτός” και ενός αγώνα που ποτέ δεν διευκρινίζεται, οι σταυροί και οι ελληνικές σηµαίες έξω από το Προεδρικό, οι επικλήσεις στον Χριστό αντί την επιστήµη και η βία», ανέφερε.

Σχολιάζοντας τα επεισόδια στο συγκρότηµα «∆ΙΑΣ», υπογράµµισε πως είναι η φυσική κατάληξη µίας τυφλά αντιδραστικής κινητοποίησης και επιβεβαιώνουν πως όταν η βία δεν προέρχεται από την ίδια την Αστυνοµία, που και αυτό επιβεβαιώθηκε στα επεισόδια, τότε ασκείται από αντιδραστικές και σκοταδιστικές δυνάµεις.

Χρ. Χριστοφόρου: Tην εξουσία σήµερα τη χαρακτηρίζουν ισχυρές δόσεις αυταρχισµού και αυθαιρεσίας 

«Κάθε επεισόδιο πρέπει να εξεταστεί στο ευρύτερο πλαίσιο της κατάστασης που βιώνουµε. Είναι αλήθεια πως η µη ανοχή, η επίθεση εναντίον του διαφορετικού αυξάνονται και δηµιουργούν κλίµα οξείας πόλωσης», ανέφερε ο πολιτικός αναλυτής Χριστόφορος Χριστοφόρου. Την ίδια ώρα, πρόσθεσε, την εξουσία σήµερα τη χαρακτηρίζουν ισχυρές δόσεις αυταρχισµού και αυθαιρεσίας, όπως τα διατάγµατα που επιβάλλουν, χωρίς συζήτηση, περιορισµούς σε θεµελιώδη δικαιώµατα.

Εξήγησε πως ποικίλες οµάδες συνασπίζονται, όπως στη συγκεκριµένη περίπτωση, όπου, όµως, ακραίοι και φανατικοί, µε υπόβαθρο εθνικιστικό και θρησκευτικό, πήραν τον έλεγχο και εφάρµοσαν τις «ανάλογες» µεθόδους. «Πράξεις µένους και µίσους εναντίον αυτών που εξέφρασαν διαφορετική άποψη, ενώ αναµενόταν να ήταν “σύµµαχοι”», ανέφερε συµπληρώνοντας ότι «Είµαστε, βέβαια, ενώπιον ακραίων και βίαιων συµπεριφορών, αλλά, πέρα από το ρόλο του νόµου, άµυνα και λύση είναι η παραγωγή ιδεών, απαντήσεις σε προβλήµατα και διαβούλευση µε την κοινωνία και εντός της κοινωνίας».

Ερωτηθείς εάν υπάρχει σύνδεση των γεγονότων της προηγούµενης Κυριακής µε τη ρητορική µίσους γύρω από το Μεταναστευτικό, ο δρ Χριστοφόρου απάντησε πως η ρητορική µε ρατσιστικό περιεχόµενο και οι πολιτικές που εφαρµόζονται µε αφετηρία το ρατσισµό έχουν κοινό θεµέλιο τη µη αποδοχή του «άλλου», του διαφορετικού.
Πρόσθεσε ότι η µη ανοχή πλειοψηφεί στην κοινωνία µας, µε τον εθνικισµό, το ρατσιστικό λόγο και το θρησκευτικό φανατισµό να τρέφουν αλλήλους. Τόνισε ότι λόγια και συγκεκριµένες πολιτικές της κυβέρνησης και θέσεις κοµµάτων όπως του ∆ΗΣΥ, του ∆ΗΚΟ και της Ε∆ΕΚ στο Μεταναστευτικό συναγωνίζονται το ΕΛΑΜ, µε τη συνδροµή ορισµένων ΜΜΕ και µέρους της κοινωνίας να ακολουθεί, στοιχείο διαλυτικό για την ίδια.

Ερωτηθείς εάν υπάρχει πιθανότητα διείσδυσης της φασίζουσας νοοτροπίας εντός των Σωµάτων Ασφαλείας, τόνισε πως η στελέχωση τούς παρείχε διαχρονικά ελάχιστα εχέγγυα για επικράτηση πνεύµατος δηµοκρατικών αρχών. «Ναι, σαφώς τίθεται σοβαρά θέµα παιδείας για προσήλωση στις δηµοκρατικές αρχές και εµπέδωση της αντίληψης πως τα σώµατα ασφαλείας προστατεύουν τα δικαιώµατα κάθε πολίτη. Ο ρόλος, η λειτουργία, οι τρόποι δράσης της Αστυνοµίας στην πράξη χρήζουν σοβαρής αναθεώρησης, αυστηρού επαναπροσδιορισµού», εξήγησε.

Αναφερόµενος στο ρόλο της Εκκλησίας, υπογράµµισε πως προάγει αρχές αντίθετες από το περιεχόµενο της θρησκείας, προσθέτοντας ότι η ρατσιστική ρητορική και πράξη, επιστρέφουν και πλήττουν τους ιεροκήρυκές τους, δηλαδή αν κάποιος «διδάσκεται» τη µη ανοχή, ίσως στραφεί εναντίον οποιουδήποτε µε τον οποίο διαφωνεί και ας ήταν κάποτε ο δάσκαλός του.