Πολιτικές ισότητας στο χαρτί;

Της Αργεντούλας Ιωάννου*

Ακούγοντας καθημερινά στην τηλεφωνική γραμμή τα προβλήματα των γυναικών που έχουν πληγεί από την οικονομική κρίση και τα μέτρα λιτότητας, οι οποίες αντιμετωπίζουν το φάσμα της φτώχειας και της πείνας για τις ίδιες και τα παιδιά τους, που αναζητούν απεγνωσμένα μια δουλειά, που αναμένουν ακόμα το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, που δεν μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα και να αγοράσουν γάλα, τα παιδιά των οποίων δεν έχουν ρούχα και παπούτσια για το σχολείο, διερωτώμαι πόση ανοχή μπορεί ακόμα να δείχνει η κοινωνία απέναντι σε ψευδεπίγραφα σχέδια και στρατηγικές για στήριξη των ευάλωτων ομάδων.

Μετά την αξιολόγηση της Κύπρου από την αρμόδια Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών (SEDAW), η οποία εξέφρασε ανησυχία για τις ευάλωτες ομάδες γυναικών, το Στρατηγικό Σχέδιο για την Ισότητα των Φύλων για την περίοδο 2014-2017 προβλέπει σειρά μέτρων για τη στήριξη των ευάλωτων ομάδων γυναικών περιλαμβανομένων των γυναικών μεταναστριών οικιακών βοηθών, αλλά και των οικονομικών προβλημάτων των διαζευγμένων γυναικών. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι πίσω από κάθε γυναίκα διαζευγμένη βρίσκονται ανήλικα παιδιά, τα δικαιώματα και η ευημερία των οποίων παραβιάζονται κατάφωρα.

Το Στρατηγικό Σχέδιο για την Ισότητα αποτελεί την πολιτική δέσμευση της κυβέρνησης για να εφαρμόσει πολιτικές στήριξης των γυναικών και έχει περιλάβει δράσεις για την «οικονομική ενδυνάμωση των γυναικών και την εξάλειψη της φτώχειας» (Στόχος 5), αλλά και για την εξάλειψη κάθε εμποδίου στην πρόσβαση των γυναικών στο σύστημα δικαιοσύνης (Στόχος 2). Επιπρόσθετα η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει θέσει στους στόχους της αναπτυξιακής της πολιτικής «Ευρώπη 2020» την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.

Εχουμε ήδη διανύσει σχεδόν τρία χρόνια διακυβέρνησης Αναστασιάδη και Σχεδίου Δράσης για την Ισότητα χωρίς καμία απολύτως κίνηση αντιμετώπισης των δραματικών καταστάσεων που βιώνουν οικογένειες που βρίσκονται πια κάτω από το όριο της φτώχειας και των πολλαπλών διακρίσεων που υφίστανται οι γυναίκες που ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες του λαού. Αντίθετα οι πολιτικές της κυβέρνησης οδηγούν τον κόσμο πιο βαθιά στη φτώχεια και την απόγνωση.

Υπενθυμίζεται ότι μελέτη της Επιτροπής Ισότητας των Φύλων στην Απασχόληση και στην Επαγγελματική Εκπαίδευση, που παρουσιάστηκε τον περασμένο Απρίλη, επιβεβαιώνει ότι η κρίση πλήττει περισσότερο τις γυναίκες που αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο απόλυσης, αμείβονται με χαμηλότερους μισθούς και έχουν μικρότερη κάλυψη από τα συστήματα κοινωνικής προστασίας.

Ηδη το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα (ΕΕΕ), ως ένας μηχανισμός προστασίας, έχει αποδειχτεί ανίκανος να αντιμετωπίσει τις ανάγκες των φτωχότερων συμπολιτών μας, περιλαμβανομένων και των εγκαταλειμμένων μονογονεϊκών οικογενειών, αποδυναμώνοντας ακόμα περισσότερο τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας.

Τι θα γίνει με τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης με το Στρατηγικό Σχέδιο για:

α) στήριξη ευάλωτων ομάδων γυναικών,

β) μείωση της ανεργίας γυναικών,

γ) προστασία και πρόσβαση των γυναικών στο σύστημα δικαιοσύνης;

Εάν εν τέλει δεν μπορεί το κράτος ούτε να εξασφαλίσει ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης γυναικών και παιδιών που πληρώνουν τις συνέπειες της κρίσης και των αποφάσεων της Τρόικας, ούτε και να τις εντάξει στην αγορά εργασίας για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην τους, αλλά ούτε και παρέχει σε αυτές υποδομές φροντίδας των παιδιών τους για να εργαστούν, για ποιες πολιτικές μιλούμε; Τι εισηγείται η κυβέρνηση και η Επίτροπος Ισότητας σε αυτόν τον κόσμο να κάνει;

Αναμένουμε αυτοκτονίες; Παιδιά εγκαταλειμμένα στο σπίτι για να εργαστεί βράδυ η μητέρα και να της πάρουμε το παιδί ως «ανίκανη» μάνα; Και μετά θα κλαψουρίζουμε σαν φιλεύσπλαχνοι ή οργισμένοι για τις «άσπλαχνες» μάνες;

Οι πολιτικές ισότητας, στήριξης των ευάλωτων ομάδων γυναικών, αλλά και αντιμετώπισης των διακρίσεων είναι πολιτική δέσμευση την οποία η κυβέρνηση οφείλει να εφαρμόσει, αλλά και όλες οι γυναικείες οργανώσεις να απαιτήσουν. Ο Εθνικός Μηχανισμός για τα Δικαιώματα της Γυναίκας πρέπει να σταματήσει να είναι διακοσμητικός.

*Πρόεδρος Παγκύπριου Συνδέσμου Μονογονεϊκών Οικογενειών και Φίλων