Πολιτισμός: Ατμομηχανή ψυχής και πνεύματος

Της Ελένης Κωνσταντίνου

 

 

Ο Πολιτισμός αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο σε κάθε κοινωνία και κατά συνέπεια στη ζωή του κάθε ανθρώπου.

Άλλωστε οι πολιτισμένοι άνθρωποι είναι αυτοί που διακρίνονται και προχωρούν μπροστά.

Mέσα από τον Πολιτισμό δεν είναι που διαμορφώνονται τα αισθητικά κριτήρια του κάθε λαού; Tα πρότυπά του, αλλά και οι αξίες του;

Aκριβώς αυτό που χρειάζεται η δική μας κοινωνία είναι η ανάγκη για πολιτιστικές αξίες που θα δίνουν τη δύναμη στον άνθρωπο-καλλιτέχνη να προχωράει μπροστά.

Η εμπορευματοποίηση της Τέχνης, ο καταναλωτισμός, η καταστροφή πολιτιστικών μνημείων που φέρνει η φθορά του χρόνου λόγω της παρατεταμένης κατάστασης στο Κυπριακό, η υποβάθμιση γενικότερα του τομέα αυτού από την Πολιτεία είναι μερικοί από τους παράγοντες που φανερώνουν ότι η κυπριακή κοινωνία, η δική μας κοινωνία χρειάζεται μια σωστή πολιτιστική  πολιτική.

Η παρούσα κυβέρνηση σε ό,τι αφορά τον τομέα του Πολιτισμού έχει πράξει πολλά και όχι με θετικό πρόσημο. Να θυμηθούμε μόνο τι είχε γίνει με τα τιμητικά επιδόματα, ή πιο πρόσφατα με τη στήριξη εν καιρώ πανδημίας; Οι άνθρωποι του Πολιτισμού αφέθηκαν στις μοίρες τους πληρώνοντας τις επιπτώσεις από την πανδημία της Covid-19, που ήρθαν ως συνέχεια των μεγάλων προβλημάτων που δημιουργήθηκαν εξαιτίας της μεγάλης οικονομικής κρίσης των προηγούμενων χρόνων, κυρίως λόγω των πολιτικών λιτότητας, οι οποίες επηρέασαν αρνητικά την πολιτιστική δημιουργία, επιδεινώνοντας την ήδη επισφαλή εργασιακή θέση των καλλιτεχνών-δημιουργών και ευρύτερα των απασχολούμενων στο χώρο του Πολιτισμού.

Πέρα από αυτές τις πτυχές δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και τη γενικότερη απαξίωση που βίωσαν από την κυβέρνηση. Περιπτώσεις λογοκρισίας, όπως και προσπάθειες φίμωσης και στοχοποίησης καλλιτεχνών για τα έργα τους, που πολλές φορές θυμίζουν μεσαιωνικές πρακτικές. Η διεξαγωγή πειθαρχικών ερευνών εναντίον εικαστικού καλλιτέχνη, η ακύρωση θεατρικών παραστάσεων λόγω «ακατάλληλων» σκηνών, η λογοκρισία σε θεατρικά λόγω «ακατάλληλων» φράσεων, το «κόψιμο» κινηματογραφικών ταινιών είναι μερικά μόνο παραδείγματα.

Στα θετικά καταγράφεται η δημιουργία του Υφυπουργείου Πολιτισμού, ωστόσο αυτό από μόνο του δεν μπορεί να κάνει θαύματα, αφού αναγκαίες είναι οι πολιτικές και η αύξηση των κονδυλίων.

Άλλωστε αυτό φάνηκε και πρόσφατα αφού με τις επιχορηγήσεις του «Θυμέλη» πολλές είναι οι θεατρικές ομάδες που δεν έλαβαν καμία στήριξη ή άλλες που «φωνάζουν» γιατί δεν έλαβαν ικανοποιητική στήριξη.

Συνεπώς και ο τομέας του Πολιτισμού θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη στις επιλογές μας.

Αξιοσημείωτη είναι δε η στάση του υποψηφίου Ανδρέα Μαυρογιάννη στον Πολιτισμό και τους δημιουργούς, αφού μεταξύ άλλων επισημαίνει πως θα πρέπει να έχουν τη θέση που τους αρμόζει στην κυπριακή κοινωνία. Να βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της Πολιτείας, ως ατμομηχανή της ψυχής, του πνεύματος και της δημιουργίας. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να ήταν διαφορετικά αφού για τον ίδιο και η ανάπτυξη του Πολιτισμού ενισχύει και εξελίσσει το ήθος, την κουλτούρα και το πνεύμα της κοινωνίας.