Πολύ κατώτερος, ο κατώτατος της κυβέρνησης

Για άλλη μια επιτυχία, που μόνο οι ίδιοι την βλέπουν προφανώς, κάνει λόγο η κυβέρνηση, με αφορμή τη θέσπιση του εθνικού κατώτατου μισθού στα 940 ευρώ ακάθαρτα μετά από 6 μήνες συνεχούς εργοδότησης. Κάπου στα 840 ευρώ καθαρός μισθός.

Βλέπαμε τον Κούσιο χαμογελαστό να ανακοινώνει το διάταγμα του κατώτατου. Αρχίζει να ανακοινώνει τα 900 ευρώ… αναμενόμενο λέμε, αλλά μετά προσθέτει το 40! Η συγκίνηση μεγάλη. Πώς άντεξαν οι εργαζόμενοι και δεν βγήκαν στους δρόμους και στις πλατείες για πανηγυρισμούς, ένας Θεός (τους) ξέρει: 940 ολόκληρα ευρώ. Αν δεν πεθάνουμε από τα γέλια, σίγουρα θα πεθάνουμε από την πείνα.

Θυμάμαι, πριν 12 χρόνια, όταν έμπαινα στην «αγορά εργασίας», ο μισθός ήταν στα ίδια επίπεδα. Τότε, βέβαια, ο κατώτατος αφορούσε μόνο μερικά επαγγέλματα. Μεταξύ αυτών και η εξυπηρέτηση πελατών, ο τομέας που έτυχε να εργοδοτηθώ. Και αν για το 2010 τα €940 ήταν μισθός στο όριο της πείνας, φαντάζεστε ότι 12 χρόνια μετά ο ίδιος, χαμηλός, μισθός θάπρεπε να ονομάζεται, όχι πείνας, αλλά φτώχειας και εξευτελισμού.

Αλήθεια, ποια… Μαρία Αντουανέτα σκέφτηκε αυτό το ποσό μετά από τόσες συνεχείς αυξήσεις στο κόστος ζωής; Το ωραίο παρεάκι του Υπουργικού, συμπλήρωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο οποίος άφησε να νοηθεί ότι η κοινωνία θάπρεπε να πει και ευχαριστώ. Thank you, next.

Μαρία Αντουανέτα, αλλά και ξεχασιάρα. «Ξέχασαν» να συμπληρώσουν στο περιβόητο διάταγμα μερικές βασικές παραμέτρους της ελεημοσύνης. Υπάρχουν άλλα ωφελήματα; Αν ναι, ποια; Υπάρχει 13ος μισθός; Στις πόσες ώρες καθορίζεται ο μισθός; Μπορεί ας πούμε ένας εργοδότης να πει στον εργαζόμενο: «Η δουλειά μου, κύριε, απαιτεί 12ωρα, 7 μέρες την εβδομάδα. Με καλύπτει ο νόμος; Ναι! Πάρε τις αραχίδες μου, αν θέλεις τη δουλειά έλα δούλεψε». Δεν ξεκαθαρίζει ακόμα αν εκεί όπου υπάρχει συμφωνημένος κατώτατος μισθός θα ισχύει υποχρεωτικά εκείνος και όχι τα 940 που αποφάσισε, σπρώχνοντας με μαθηματική ακρίβεια τους μισθούς προς τα κάτω.

Τα λεφτά είναι πολλά! Τόσα πολλά που η κυβέρνηση άφησε στη διακριτική ευχέρεια, αν συμφωνήσουν, λέει, εργοδοτούμενος και εργοδότης, να αποκόπτεται ακόμα 25% για σκοπούς σίτισης/στέγασης ή και μάθησης. Εμπρός, για μια γενιά εργαζομένων των €700 καθαρά με τις ΟΕΒλογίες της κυβέρνησης. Και πείτε μου, σας παρακαλώ, ποιος εργοδοτούμενος θα συμφωνήσει, χωρίς απειλές από τον εργοδότη, με την επιπλέον αποκοπή;

Στο τέλος της 10ετούς διακυβέρνησης του ΔΗΣΥ, επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι οι αποφάσεις τους δεν παίρνονται από ανικανότητα ή τύφλωση μπροστά στην κατάσταση της κοινωνίας. Συνειδητά επιλέγουν το μέρος αυτών που θέλουν να πολλαπλασιάσουν τα υπερκέρδη τους: των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Αυτό συμβαίνει, βέβαια, μόνο για τους «μη προνομιούχους» και όχι τη μεγάλη οικογένεια στον ΔΗΣΥ. Θυμάστε την κάθε αρφότεκνη ή αρφότεκνο που μπήκε στο δημόσιο μέσα σε μια νύχτα με μισθούς, ωφελήματα αλλά και αυξήσεις πέραν του τριπλάσιου των €940 ελεημοσύνης.

Όλοι μας ζητάμε αλλαγή αυτού που βιώνουμε εδώ και τόσα χρόνια. Αλλαγή ή απαλλαγή αν θέλετε και όχι παραλλαγή είτε με τον original Αβέρωφ είτε με τον imitation Νίκο του Συναγερμού. Αυτό στη διακριτική ευχέρεια της ψήφου μας, γιατί αν δεν ασχολείσαι με την πολιτική, η πολιτική ασχολείται μαζί σου (με την τσέπη σου συγκεκριμένα) και αφήνει κατώτερους ή, αν θέλετε, κατώτατους να ανθούν.

Παναγιώτης Πενταλιώτης