Πονοκέφαλος τα ψηλά ενοίκια

Της Παναγιώτας Αποστόλου*

Σε μια εποχή που τα πάντα ακριβαίνουν, το διαθέσιμο εισόδημα πιέζεται όλο και περισσότερο, οι τράπεζες εφαρμόζουν όλο και πιο αυστηρά κριτήρια στη χορήγηση δανείων για απόκτηση στέγης, η λύση του ενοικίου καθίσταται μονόδρομος για όλο και περισσότερο κόσμο.

Μόλις πριν λίγες μέρες, στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Εσωτερικών, όταν είχε συζητηθεί το θέμα της αύξησης των ενοικίων, το Υπουργείο Οικονομικών είχε δώσει, σύμφωνα με στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας του κράτους, τις αυξήσεις που παρατηρήθηκαν τα τελευταία χρόνια στους δείκτες τιμών στέγασης. Σε αρκετές περιοχές, ειδικά στη Λεμεσό και στη Λευκωσία, λόγω της ύπαρξης των Πανεπιστημίων και της αυξημένης ζήτησης στέγης από τους φοιτητές, τα ενοίκια βρίσκονται σε πολύ υψηλά επίπεδα, ενώ σε άλλες περιοχές, σύμφωνα με τη ζήτηση και την προσφορά, και πάλι είναι σε ανοδική πορεία. Βέβαια, όξυνση στο ήδη υπάρχον πρόβλημα των φοιτητών αποτελεί και η έλλειψη φοιτητικών εστιών, τόσο στη Λευκωσία όσο και στη Λεμεσό, ακόμη και για τους φοιτητές των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αν είσαι πρωτοετής φοιτητής και φανείς «τυχερός» να πάρεις μια θέση στις φοιτητικές εστίες, καλώς, αλλιώς το πρόβλημα μετατρέπεται σε πονοκέφαλος. Τα αποτρεπτικά ενοίκια και η έλλειψη διαμερισμάτων οδηγούν δυστυχώς πολλούς φοιτητές σε απόγνωση, άλλους να αναγκάζονται να εργάζονται ταυτόχρονα με τις σπουδές τους και άλλους να κάνουν σκέψεις ακόμη και να σταματήσουν τις σπουδές τους.

Και αντί ολοκληρωμένης στεγαστικής πολιτικής από το κράτος, είδαμε το ΤΕΠΑΚ να εξαγγέλλει μια πρακτική που στο εξωτερικό είναι διαδεδομένη, την «Οικογενειακή Φιλοξενία για Φοιτητές/τριες». Την ΠΕΟ να προχωρεί με την ανέγερση εστιών στη Λεμεσό και ήδη τα δυο κρατικά πανεπιστήμια να έχουν προχωρήσει με όλες τις διαδικασίες προσφορών για ανέγερση νέων εστιών τα επόμενα χρόνια. Το ερώτημα που πλανάται είναι πού είναι το κράτος και ο κοινωνικός ρόλος του στο μεγάλο αυτό κοινωνικό πρόβλημα που ονομάζεται στέγαση. Η κυβέρνηση, με τα επιδόματα ενοικίου που παρέχει, τα οποία χρήζουν αναθεώρησης αφού δεν ανταποκρίνονται στις υπάρχουσες ανάγκες και στο κόστος ζωής ενός νοικοκυριού εν έτει 2022, θεωρεί ότι ασκεί κοινωνική πολιτική.

Η αδυναµία του κράτους να εγκύψει µε αποφασιστικότητα στο καυτό αυτό πρόβλημα φαίνεται και από το γεγονός ότι οι πολυδιαφηµιζόµενες εξαγγελίες για «Προσιτή στέγη για όλους» -και αναφέρομαι στη συμφωνία Υπουργείου Εσωτερικών, μέσω του Κυπριακού Οργανισμού Αναπτύξεως Γης (ΚΟΑΓ) με τον Δήμο Λεμεσού για αξιοποίηση της δηµοτικής περιουσίας με την δημιουργία 600 μονάδων στον Άγιο Νικόλαο και τον Άγιο Ιωάννη- έμειναν στα χαρτιά! Σταμάτησαν τα «χρυσά» διαβατήρια και την ίδια στιγμή διακόπηκε και η χρηματοδότηση προς τον ΚΟΑΓ!

Το κράτος οφείλει με στοχευμένα μέτρα να στηρίξει τις πιο ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, τους φοιτητές, τα νεαρά ζευγάρια, τους εργαζόμενους. Να ενισχύσει οικονομικά τον Κυπριακό Οργανισμό Αναπτύξεως Γης, με έμφαση σε προγράμματα/σχέδια προσιτής κατοικίας και προσιτού ενοικίου, ώστε να στηρίξει τα άτομα που δεν έχουν τη δυνατότητα αγοράς από τον ιδιωτικό τομέα. Να προχωρήσει στην επέκταση του Σχεδίου Επιδότησης ενοικίου με κοινωνικο-οικονομικά κριτήρια.

Η εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης είναι καθολικό δικαίωμα και πρέπει να διασφαλίζεται μέσα από μια ολοκληρωμένη και κοινωνικά προσανατολισμένη στεγαστική πολιτική.

* Μέλος Επαρχιακής Επιτροπής ΑΚΕΛ Λεμεσού