Πορεία για Λύση και Επανένωση

Της
Ελένης Μαύρου

 

Σε μια περίοδο που οι αρνητικές εξελίξεις στο Κυπριακό διαδέχονται η μία την άλλη, ίσως η μόνη παρήγορη είδηση της εβδομάδας να ήταν η απονομή στην Τεχνική Επιτροπή Πολιτιστικής Κληρονομιάς του βραβείου της Εuropa Nostra και η κορυφαία ευρωπαϊκή διάκριση του Grand Prix, στην κατηγορία «Αφοσιωμένοι στην Υπηρεσία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς». Γιατί η Επιτροπή αυτή αποδείχθηκε στην πάροδο του χρόνου μια συνεχής πηγή φωτός, το ζωντανό παράδειγμα της δύναμης που μπορεί να έχει η αλληλοκατανόηση και η συνεργασία των ανθρώπων του νησιού μας.

Κατά τα άλλα αναμένουμε, χωρίς πολλές προσδοκίες για να είμαστε ειλικρινείς, την αυριανή συνάντηση των δύο ηγετών με τον Γ.Γ. του ΟΗΕ, ενώ ακούσαμε προχθές τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, να αναμασά απλώς τα περί επιθετικότητας της Τουρκίας ενάντια στην Κύπρο. Σωστό κι αυτό, αλλά πού ήταν οι προτάσεις που θα έθεταν και τη διεθνή κοινότητα ενώπιον των ευθυνών της; Εκτός αν ο κ. Αναστασιάδης θεωρεί ότι οι ευφάνταστες «ιδέες» που προβάλλει κάθε τρεις και δυο, πείθουν κανένα για την ειλικρίνεια των προθέσεων της ελληνοκυπριακής πλευράς.

Η λύση του Κυπριακού και η επανένωση του τόπου και του λαού μας φαντάζει ίσως πιο απομακρυσμένη από ποτέ. Και όμως, μόλις πριν λίγα χρόνια, στο Κραν Μοντανά το 2017, είχαμε φτάσει καθ’ ομολογία και του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ σε μια ιστορική ευκαιρία για συνολική επίλυση του Κυπριακού.

Δεν είναι λοιπόν αυθαίρετη η θέση ότι αν συνεχίζαμε από κει που είχαμε μείνει, μια λύση του Κυπριακού, σύντομα, ήταν εφικτή. Αυτή άλλωστε υπήρξε για τέσσερα χρόνια η θέση του ίδιου του κ. Γκουτέρες, καθώς και του Συμβουλίου Ασφαλείας. Δυστυχώς, η απαράδεκτη απαίτηση της Τουρκίας για λύση δύο κρατών από τη μια και οι παλινδρομήσεις της ελληνοκυπριακής κοινότητας από την άλλη, δεν αφήνουν σε κανέναν πλέον πολλές ελπίδες.

Σήμερα βρισκόμαστε προ του φάσματος της οριστικής διχοτόμησης. Όσα βλέπουμε τα τελευταία χρόνια να συμβαίνουν στην κυπριακή ΑΟΖ και όσα είδαμε να συμβαίνουν το καλοκαίρι στην Αμμόχωστο τεκμηριώνουν τους πιο πάνω φόβους. Κανείς βέβαια δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι αν κάναμε μια ουσιαστική προσπάθεια επανέναρξης ουσιαστικών διαπραγματεύσεων η Τουρκία και ο Τατάρ θα συνεργάζονταν για κατάληξη σε λύση εντός του συμφωνημένου πλαισίου. Τουλάχιστον, θα ασκείτο κάποια πίεση…

Το διχοτομικό στάτους κβο δεν είναι μια αναλλοίωτη κατάσταση, όπως πολλοί μπορεί να νομίζουν. Κάθε μέρα που περνά αλλάζει τα δεδομένα και επί του εδάφους, αλλά κυρίως στα μυαλά των ανθρώπων. Άστε που με την κατάσταση στην περιοχή μας το στάτους κβο θα εμπεριέχει πάντοτε και ένα φόβο, έστω ανομολόγητο. Από την άλλη, η λύση, στο πλαίσιο βέβαια που έχει συμφωνηθεί εδώ και χρόνια, παρά το όποιο ρίσκο, μπορεί να απελευθερώσει τεράστιες δυναμικές και προοπτικές για την πρόοδο, την ανάπτυξη και την ευημερία του τόπου μας.

Αυτό είναι το μήνυμα που θέλει να στείλει η μεγάλη πορεία για λύση και επανένωση που οργανώνεται από το ΑΚΕΛ την ερχόμενη Κυριακή 3 του Οκτώβρη, στην ακριτική Δερύνεια. Γι’ αυτό η παρουσία του καθενός από μας έχει σημασία.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy