Πώς ενεργούμε στο Κυπριακό

Του Γιαννάκη Ομήρου*

Είµαστε σε µια κρίσιµη και καθοριστική στιγµή. Η αποτίµηση της πορείας των 47 χρόνων από την εθνική τραγωδία του 1974 οδηγεί σε αναντίλεκτο συµπέρασµα. Ότι η τουρκική αδιαλλαξία όχι µόνο παρέµεινε διαχρονικά αναλλοίωτη, αλλά έχει κορυφωθεί µε την αξίωση, όπως κατατέθηκε στη Γενεύη, για λύση δύο κρατών και για τη λεγόµενη κυριαρχική ισότητα ως προϋπόθεσης συνοµοσπονδίας. Κάτι που παρασκηνιακά προωθούν οι µονίµως βυσσοδοµούντες Βρετανοί και φαίνεται, δυστυχώς, να µην απορρίπτει ο Γ.Γ. του ΟΗΕ µε την περίφηµη δήλωσή του για «τετραγωνισµό του κύκλου». […]

Οι κίνδυνοι είναι τεράστιοι. Για πρώτη φορά µετά τις συµφωνίες υψηλού επιπέδου του 1977 και 1979 που αναφέρονται σε οµοσπονδία µε µια κυριαρχία, διεθνή νοµική προσωπικότητα και υπηκοότητα επιχειρείται η προβολή προς συζήτηση συνοµοσπονδιακής λύσης. Και αυτό γιατί η αξίωση για λύση δύο κρατών είναι πρόδηλο ότι κατατέθηκε στα πλαίσια µιας διαπραγµατευτικής τακτικής. Με τελικό στόχο τη συνοµοσπονδία -που θα παρουσιαστεί µάλιστα ως «υποχώρηση»- αφού γίνει αποδεκτή η «κυριαρχική ισότητα» την οποία εντέχνως προωθούν οι Βρετανοί.

Ενώπιον αυτών των αδιαµφισβήτητων δεδοµένων προκύπτουν αυτονόητα καθήκοντα.

1. Πρώτιστο καθήκον η προώθηση πολιτικών και διπλωµατικών σχεδιασµών, ενεργειών και πρωτοβουλιών που να κινούνται σε απόκρουση κάθε προσπάθειας για λύση συνοµοσπονδίας ή αναγνώρισης του ψευδοκράτους µέσω απόδοσης λεγόµενης «κυριαρχικής ισότητας στις δύο κοινότητες».

2. Η Γενική Γραµµατεία του ΟΗΕ θα πρέπει να λάβει ευκρινές το µήνυµα ότι η Κυπριακή ∆ηµοκρατία και η ελληνική-κυπριακή πλευρά δεν είναι διατεθειµένη να προσέλθει σε νέα Πενταµερή ή σε οποιεσδήποτε άλλες διαπραγµατεύσεις όσο βρίσκεται σε ηµερήσια διάταξη η τουρκική αξίωση λύσης δύο κρατών.

3. Να προβάλλεται η ετοιµότητά µας για συνοµιλίες στη βάση των ψηφισµάτων και των αποφάσεων του ΟΗΕ και των αρχών του ∆ιεθνούς και του Ευρωπαϊκού ∆ικαίου.

4. ∆εδοµένης της ιδιότητας της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας ως χώρας-µέλους της Ε.Ε. να απαιτήσουµε ανυποχώρητα την ενεργό ανάµειξη της Ε.Ε. στις διαδικασίες για λύση του Κυπριακού. […] Ταυτόχρονα να επιµείνουµε σε επιβολή ουσιαστικών κυρώσεων επί της Τουρκίας για την παραβατική της συµπεριφορά στην ΑΟΖ της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας και τον εποικισµό της Αµµοχώστου.

5. Η εθνική συνεννόηση και οµοψυχία Κύπρου – Ελλάδας αποτελεί προϋπόθεση «εκ των ων ουκ άνευ» για να είναι αποτελεσµατική µια εθνική στρατηγική στο Κυπριακό. Χρειάζεται επανακαθορισµός προτεραιοτήτων, εις βάθος µελέτη των δεδοµένων και ο πλήρης συντονισµός σε όλα τα επίπεδα. […] Μια αξιόπιστη εθνική στρατηγική σε πολιτικό, διπλωµατικό και αµυντικό πεδίο είναι το ζητούµενο για τις δύο χώρες µε απόλυτο και διαρκή συντονισµό.

Τελικά, χρειάζεται ένας σαφής προγραµµατισµός ενεργειών και πρωτοβουλιών. Ένας εθνικός σχεδιασµός που θα µας βγάζει από την αµηχανία και θα µας παρουσιάζει συγκροτηµένους και έτοιµους να προωθήσουµε τις δεδοµένες στρατηγικές επιλογές µας. […]

Πρέπει µε γρήγορους ρυθµούς να περάσουµε σε πολιτικές αποφάσεις, κινήσεις, βήµατα και πρωτοβουλίες. Πρώτιστος στόχος η επαναφορά του Κυπριακού στη βάση του ∆ιεθνούς και του Ευρωπαϊκού ∆ικαίου και η αποτροπή αλλοίωσης της διαπραγµατευτικής βάσης των συνοµιλιών και του πλαισίου λύσης του Κυπριακού. Η αχρήστευση προώθησης συνοµοσπονδιακής λύσης ή λύσης δύο κρατών που θα είναι ό,τι χειρότερο για τον κυπριακό λαό, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, αφού όχι µόνο θα οδηγήσει σε µόνιµο διαχωρισµό αλλά θα εξασφαλίσει στην Τουρκία µόνιµη επικυριαρχία σε όλο τον κυπριακό χώρο. Η πρόκληση είναι για όλους µεγάλη και οι ευθύνες ιστορικές.

*Πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων