Πώς εξηγείς στο παιδί σου ότι δεν θα δει ξανά το φως;

Πριν από λίγες μέρες στο Kilis στην Τουρκία, ο Abdul Kareem Hasan από τη Συρία έκανε ό,τι πιο δύσκολο καλείται να πράξει ένας πατέρας.

Στεκόταν δίπλα στον μικρό γιο του, την ώρα που εκείνος που ξύπνησε από πολύωρο χειρουργείο και έχοντας πια χάσει την όρασή του, μετά από έκρηξη νάρκης κοντά στο σπίτι του.

Ο μικρός έπαιζε, όταν η έκρηξη τον άφησε πίσω σοβαρότατα τραυματισμένο.    Η στιγμή είναι ανατριχιαστική.

Τα κλάματα του μικρού όταν συνέρχεται από τη νάρκωση του χειρουργείου, οι σπαρακτικές κραυγές του προς τον πατέρα του, όταν συνειδητοποιεί ότι δεν βλέπει πια, η αγωνία του γονιού να ηρεμήσει, να παρηγορήσει, να φροντίσει το αβοήθητο αγοράκι που προσπαθεί να καταλάβει τι του συμβαίνει είναι συγκλονιστικές.

Η εικόνα αυτής της στιγμής έχει κάνει τον γύρο του κόσμου σε μια προσπάθεια ευαισθητοποίησης των όσων συμβαίνουν στη Συρία και φυσικά των τραγικών συνεπειών τους που έρχονται στο φως με δραματική καθυστέρηση.

Η οικογένεια του 10χρονου είναι μία από τις εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες που πρέπει να ζήσει με τα επίχειρα αυτού του πολέμου. Το συγκεκριμένο περιστατικό συνέβη τις πρώτες μέρες του Ραμαζανιού.

Εκείνο που από τα ξένα media επισημαίνεται, καθώς και από διεθνείς ανεξάρτητους οργανισμούς, είναι ο τρόπος με τον οποίο έχουν σταματήσει να καλύπτονται τα γεγονότα στη Συρία και η τύχη των ανθρώπων που έμειναν πίσω.