Πού πήγε το όραμα για Μουσείο Καρναβαλιού;

 

 

Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι η Λεμεσός κρατά εδώ και πολλές δεκαετίες τα σκήπτρα του καρναβαλιού σε όλη την Κύπρο, ενώ υπάρχουν και αρκετές παραδοχές, προερχόμενες από το εξωτερικό, ότι το Λεμεσιανό Καρναβάλι υπερέχει παρόμοιων εκδηλώσεων που διοργανώνονται, τουλάχιστον, σε πόλεις της Ελλάδας που έχουν μια μακρόχρονη ιστορία σε αυτό τον τομέα. Κάτι που κάνει το Λεμεσιανό Καρναβάλι να ξεχωρίζει είναι η κανταδόρικη διάθεση και συμμετοχή.

Όλα αυτά τα χρόνια, σχεδόν ένα αιώνα, που η Λεμεσός (Τοπικές Αρχές και πολίτες) διοργανώνουν καρναβαλίστικες εκδηλώσεις, έχει μαζευτεί αναμφίβολα ένα τεράστιο υλικό αποτελούμενο από χαρακτηριστικά κοστούμια και πολλές αξέχαστες κατασκευές που βρίσκονται, ενδεχομένως, στοιβαγμένα σε κάποιους αποθηκευτικούς χώρους. Παράλληλα υπάρχει ένα πλούσιο και σπάνιο φωτογραφικό και άλλο σχετικό υλικό μέσα από το οποίο καταγράφεται το πνεύμα και η εξελεγκτική πορεία του Λεμεσιανού Καρναβαλιού, ενώ υπάρχουν ακόμα στη ζωή πρόσωπα που σημάδεψαν με την παρουσία τους και την προσφορά τους τα καρναβαλίστικα δρώμενα από τον περασμένο αιώνα μέχρι σήμερα.

Ένα τεράστιο και ιστορικά και πολιτιστικά πολύ αξιόλογο, λοιπόν, υλικό περιμένει να αξιοποιηθεί και να μην αφεθεί στο έλεος της φθοράς του χρόνου. Και αξιοποίηση δεν μπορεί παρά να γίνει μέσα από τη δημιουργία ενός μουσείου που, αν μη τι άλλο, θα αποτελεί σημείο αναφοράς και πηγή πληροφόρησης για ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνικής και πολιτιστικής ιστορίας της Λεμεσού.

Πριν λίγα χρόνια είχε γίνει σχετική εισήγηση η οποία αντικρίστηκε θετικά από τον δήμαρχο Ανδρέα Χρίστου και τον τότε πολιτιστικό λειτουργό και υπεύθυνο του καρναβαλιού Κλέωνα Αλεξάνδρου.

Το όραμα του Δήμου αναφερόταν στη δημιουργία σε κάποιο χώρο του Πολιτιστικού Κέντρου «Πάνος Σολομωνίδης» ενός Μουσείου Λεμεσιανού Καρναβαλιού που θα αποτελούσε, κατά κάποιον τρόπο, μια μικρογραφία του Μουσείου Καρναβαλιού του Βιαρέτσιο στην Ιταλία.

Το όραμα αυτό που αποτελεί και αίτημα όχι μόνο των οργανωμένων καρναβαλιστών αλλά του συνόλου των Λεμεσιανών, είναι εκεί και περιμένει την υλοποίησή του.

Όσοι είχαν τότε κάποια εμπλοκή στο θέμα αυτό, αλλά και δημοτικοί σύμβουλοι που ακόμα κατέχουν τα έδρανά τους, είναι καιρός να επαναφέρουν την ιδέα και (παρά την ελαφρότητα  που χαρακτηρίζει το ίδιο το αντικείμενο), με σοβαρότητα να κινήσουν τις διαδικασίες για τη  δημιουργία αυτού του Μουσείου.

Κι ας μην επικαλεστούν οικονομικές στενότητες, αφού τόσα χρήματα σπαταλώνται σε άλλους τομείς… Άλλωστε υπάρχουν και οι χορηγίες… εκτός κι αν δεν έχουν οι σημερινοί την ικανότητα να εξασφαλίζουν δωρεές και χορηγίες όπως είχαν οι προηγούμενοι…

Χρήστος Χαραλάμπους