Πραγµατικότητα εναντίον µαγισσών

Του Κυριάκου Λοΐζου

Οι εκλογές έχουν τελειώσει και πλέον είναι µπροστά µας τα νέα δεδοµένα και µ’ αυτά φυσικά θα πορευτούµε, ενώ θα συνεχίσουµε από εκεί που µείναµε την προηγούµενη των εκλογών.

Στον ορίζοντα έχουµε πολλά πράγµατα να αντιµετωπίσουµε, πράγµατα τα οποία βγήκαν εντονότερα και φάνηκαν καθαρότερα µετά τη 12η Φεβρουαρίου 2023. Όχι πως δεν ήταν εµφανή, αλλά πρέπει να σκεφτούµε, πολύ κιόλας, και πολύ περισσότερο να δράσουµε. Αναλύσεις για τα αποτελέσµατα θα υπάρξουν πολλές, ως παράδοση για το τι µπορεί να έφταιξε και το τι πρέπει να γίνει.

Ωστόσο έχουµε µπροστά µας ένα υπαρξιακό ζήτηµα, µε το οποίο πρέπει να παλέψουµε, στο οποίο πρέπει να δώσουµε έµφαση και να το εξοβελίσουµε και δεν είναι άλλο από την ακροδεξιά και τα συνεπακόλουθά της. ∆ιότι, όποιος δεν βλέπει το πόσο καθοριστικός παράγοντας υπήρξε, ή εθελοτυφλεί ή ζει κάπου αλλού, µακριά και ήσυχα.

Η επίκληση στο µεταναστευτικό, τόσο από τον Νίκο Χριστοδουλίδη προεκλογικά όσο και από τον Νίκο Αναστασιάδη, µε παρεµβατικό χαρακτήρα µιας άλλης εποχής, υπήρξε εκείνος ο παράγοντας όπου έγειρε την πλάστιγγα. Άγγιξε εκείνους και εκείνες που δεν έχουν τίποτα να σκεφτούν, παρά τροµάζουν εύκολα µε τον «µπαµπούλα» του Άλλου, του ξένου που απειλεί την καθαρότητα και την… ασφάλεια.

Καλούµαστε να στοχεύσουµε προσεκτικά και να σταθούµε συλλογικά απέναντι στην «εκτροφή» νέων ανθρώπων που θα µισούν τον άνθρωπο… γιατί εκεί στοχεύουν. Στοχεύουν να εκθρέψουν µια νέα γενιά ακροδεξιών ρατσιστών, έτσι ώστε να ριζώσουν στην πολιτική και την κοινωνία. Όπως φάνηκε από τα εκλογικά αποτελέσµατα, αυτό φαίνεται να µην ενδιαφέρει ένα µεγάλο µέρος της κοινωνίας, ωστόσο ενδιαφέρει ένα άλλο µέρος, και θα έπρεπε να ενδιαφέρει και να ανησυχεί ένα άλλο, ακόµα µεγαλύτερο.

Πρέπει να αντιληφθούµε ότι τέτοιες εποχές δύσκολες, το ποντάρισµα στο φόβο πιάνει τόπο, η επίκληση στην οργή εξαιτίας του «παραδοσιακού πολιτικού συστήµατος» πουλά και στο στόχαστρο µπαίνουν εκείνοι ακριβώς που απειλούν την καθεστηκυία τάξη· αυτοί είναι οι πρόσφυγες και οι µετανάστες, µια συνταγή που παραδοσιακά βγαίνει στο µενού σχεδόν αψεγάδιαστη.

Οφείλουµε να εργαστούµε για, και µε την κοινωνία µε κύριο στόχο την αποτροπή της εξάπλωσης του σκοταδιού εκτός της µεγάλης φωλιάς του. Προσωπικά, είµαι πεπεισµένος ότι το αποτέλεσµα δεν θα ήταν το ίδιο, αν η ακροδεξιά δεν είχε τόσο έρεισµα σε συγκεκριµένες περιοχές και ηλικίες. ∆ιότι σε ένα µεγάλο κοµµάτι της παραδοσιακής δεξιάς µέχρι την εθνικιστική δεξιά (σε µεγαλύτερες ηλικιακά οµάδες), στο άκουσµα του «µεταναστευτικού» ενεργοποιείται ο σχεδόν αρχέγονος µηχανισµός της απειλής του ξένου, κι ας πρόκειται για βολικό αφήγηµα που δεν στηρίζεται στην πραγµατικότητα.

Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος, ο αγώνας δίπλα στην πραγµατικότητα ενάντια στις µάγισσες.