Ανοικτή επιστολή του Παύλου Ιακώβου, της ομάδας «Αμμόχωστος η Πόλη μας», προς τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη
Αγαπητέ Κύριε Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας,
Θα ήθελα με αυτή την επιστολή, με σεβασμό, να ξεδιπλώσω και να στείλω τις δικές μου σκέψεις.
Την δική μου αγωνία. Καταγραμμένα στην ψυχή και στο σώμα πια, κουβαλώ την προσφυγιά και τον ξεριζωμό από την δική μου γη.
Η πρώτη σκέψη κάθε πρωί και η τελευταία κάθε βράδυ είναι… το σπίτι μου.
Πέρασαν δεκαετίες… Μας προσπέρασαν ευκαιρίες… Ήρθαν εκλογές… Πολλές εκλογές. Από άνοιξη – χειμώνα. Πάντα μας έταζαν και εμείς πιστεύαμε.
Οι ελπίδες μας αναπτερώθηκαν πολύ με την δική σας εκλογή στο ανώτατο αυτό αξίωμα. Η εκλογή του κυρίου Ακιντζί ήταν ό,τι πιο αισιόδοξο. Πιστέψαμε ότι το νερό θα έμπαινε στο αυλάκι.
Δεν είμαι πολιτικός και δεν θα αναφερθώ σε γεγονότα της πορείας του Κυπριακού, αλλά ούτε και σε νομικίστικους όρους. Απλά με την ψυχή ενός έφηβου φαντάρου τότε, και ενός μεσήλικα οικογενειάρχη σήμερα.
Αργήσαμε πρόεδρε… Αργήσαμε πολύ. Έφυγαν οι γενιές που γεννήθηκαν στην κατεχόμενη γη.
Αυτοί που δημιούργησαν και πάλεψαν. Κάθε μέρα αποχαιρετούμε ένα δικό μας που δεν πρόλαβε.
Σε λίγο δεν θα υπάρχει κανείς να επιστρέψει. Συχνά όταν η καμπάνα κτυπά νεκρικά, ακούς ότι πέθανε ένας πρόσφυγας (αυτό γράφει η ταυτότητα). Θάβουμε γονείς και φίλους σε ξένη γη.
Σήμερα μείναμε εμείς που ουσιαστικά είμαστε η τελευταία γενιά που έχουμε μνήμες. Δυστυχώς η νέα γενιά, δηλαδή τα δικά μας παιδιά, δεν ξέρουν. Δεν τους λείπει το άλλο μισό της πατρίδας διότι απλά δεν το έχουν ζήσει.
Τα χρόνια περνούν ο βορράς έχει γίνει αγνώριστος. Ανενόχλητοι κτίζουν, δημιουργούν. Υπάρχει μια άλλη καθημερινότητα χωρίς εμάς. Επενδύουν στον τουρισμό με τους αρχαιολογικούς μας τόπους….
Σε γεωργία και βιομηχανία και πάλι, επαναλαμβάνω, χωρίς εμάς.
Πρόσφυγες, προκειμένου να βοηθήσουν τα παιδιά τους, ξεπουλούν την περιουσία τους για δυο δεκάρες. Αλήθεια… Σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε εδαφικό αλλά ούτε περιουσιακό για να διαπραγματευτείτε.
Οι απ’ εδώ βολεμένοι, εξ ίσου ανενόχλητοι επενδύουν στα κατσάβραχα που έγιναν φιλέτα. Στους διορισμούς ημετέρων… Στον κανακάρη να γίνει βουλευτής… Στον διορισμό του άριστου των αρίστων στις Βρυξέλλες.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά κύριε Πρόεδρε και στο δια ταύτα, εξακολουθούμε να έχουμε έξω από την πόρτα μας 40.000 κατοχικού στρατού και χαρισμένη τη μισή μας πατρίδα. Καμιά ασφάλεια ούτε για εμάς, αλλά ούτε γι΄αυτό που συχνά ακούγετε ξένο επενδυτή.
Κανένας ξένος δεν θα επενδύσει σε μια μοιρασμένη χώρα που ουσιαστικά υπάρχει κατάπαυση του πυρός… Άσχετο αν εμείς το συνηθίσαμε.
Ρίξαμε μπόι και γεμάτοι αυτοπεποίθηση νομίσαμε ότι σύντομα θα γίνουμε σεΐχηδες. Μπερδέψαμε τις διατρήσεις νερού που έχει ο καθένας στο σπίτι του και ποτίζει, νομίζοντας ότι ξαφνικά θα φανεί πετρέλαιο. Χωρίς λύση του Κυπριακού ποτέ δεν θα επιτρέψουν “οι μεγάλοι” να γίνει εξόρυξη του φυσικού μας αερίου. Όχι μόνο η Τουρκία αλλά πιθανό και άλλοι με εμπλεκόμενα συμφέροντα.
Πολλά τα λεφτά και τα συμφέροντα μεγάλα, ξέρετε καλύτερα από εμένα.
Αφέντες στον Βορρά και συνεταίρους στον νότο θα τους έχουμε με μαθηματική ακρίβεια.
Βοηθήστε μας να σκορπίσουμε ξανά στην γη μας. Βοηθήστε τον σπόρο να ξαναφυτρώσει παντού.
Δεν τρέφω αυταπάτες… Ξέρω ότι έχουμε απέναντι μια πανίσχυρη Τουρκία.
Εμείς όμως έχουμε το πρόβλημα. Εμάς καίει.
Ας μην επιτρέψουμε στην ψυχή του Ντενκτάς να δικαιωθεί. Οφείλουμε να επανενώσουμε την πατρίδα μας, αν θέλουμε να δώσουμε συνέχεια σε αυτό τον τόπο.
Ξεκάθαρα κύριε Πρόεδρε προχωράτε και κάντε πράξη αυτό που μας υποσχεθήκατε.
Κλείστε τ’ αυτιά σας σ’ αυτό το ψέμα ότι ΟΛΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΛΥΣΗ….
Αναβολή κάθε φορά σκαρφίζονται προκειμένου να κερδίσουν χρόνο.
Παύλος Ιακώβου, Κυράς 2 Αμμόχωστος
Aκολουθήστε μας στο Google News
