Με αφορμή/ Ορίζοντας
Πρόσωπα/Hands-Free
Με αφορμή το εικαστικό πρότζεκτ Πρόσωπα/Hands-Free που παρουσιάζει πορτρέτα που δημιούργησε η Λία Βογιατζή και συνοδεύονται από κείμενα του Κώστα Μαννούρη, παρουσιάζουμε στον Ορίζοντα ορισμένα από τα πορτρέτα και τα κείμενα. Το πρότζεκτ έγινε από το Πολιτιστικό Ίδρυμα ΚΑΤ’ΟΙΚΟΝ τον Σεπτέμβριο του 2021 στο Παρίσι και συνεχίζει στη Λευκωσία στη Γκαλερί Marginalia μέχρι τις 30 τον Νοέμβριο του 2021
Πρόσωπο 5

“Έφτιαξα πένες με πέστο βασιλικού και πράσινη σαλάτα με αποξηραμένα βερίκοκα, προσούτο και μέλι. Λατρεύει τα ζυμαρικά κι εγώ είμαι καλός άνθρωπος. Σε πολύ λίγο θα ’χει γυρίσει απ’ το γραφείο. Το τραπέζι είναι στρωμένο από ώρα. Για αρχή θα σερβίρω το Vinsanto που τον ακολουθεί στη ζωή σαν επιστήθιος φίλος. Αφού τσουγκρίσουμε τα ποτήρια μας, θα διατρέξω το πρόσωπό του -το αγαπημένο πρόσωπό του- που μέστωσε μέσα στον χρόνο. Τους γκρίζους κροτάφους, τη γαμψή μύτη, τα πράσινα μάτια, τα υπεσχημένα χείλη που γεύτηκα τόσες και τόσες φορές. Πριν βάλει την πρώτη μπουκιά στο στόμα, θα του πω αυτό που έχω φυλαγμένο καλά στον ουρανίσκο μου. Αγάπη μου, ποθώ κάποιον άλλον, δεν είναι τόσο όμορφός, ούτε τόσο επιτυχημένος όσο εσύ, όμως τον αγαπώ κι αυτή η αγάπη σ’ έχει καταβροχθίσει αλύπητα και σ’ έχει εκβάλει στα πιο λιμνάζοντα ύδατα της πλήξης. Εύχομαι να βρεις κι εσύ μια πουτάνα να σ’ αγαπήσει μ’ αυτόν τον πρόστυχο και ιερό τρόπο. Δεν το αξίζεις. Σ’ το εύχομαι ωστόσο από καρδιάς γιατί είμαι καλός άνθρωπος. Λοιπόν, καλή όρεξη και καλή τύχη.”
Πρόσωπο 12

“Νιώθω τη ζωή μου να μικραίνει, να μικραίνει χωρίς δισταγμό. Τόσο που κάποιο βράδυ –που δεν θα αργήσει να φανεί– θα την απεκδυθώ. Όπως αφήνει ήσυχα το παλαιό της σώμα η κάμπια. Και θα ’μαι πιστεύω πλήρης αφού θα ’χω λάβει μία ημέρα με τέσσερα εφήμερα φτερά. Γι’ αυτό, αν κάποια στιγμή σ’ ακουμπήσει ένα ταπεινό λεπιδόπτερο, μην το διώξεις σε παρακαλώ. Άφησέ το να αξιωθεί πλάι σου ένα άσημο τέλος. Έναν δίκαιο θάνατο πάνω στο δέρμα σου. Αυτή είναι η τελευταία χάρη που σου ζητώ, ακριβή μου υπόμνηση. Μετά θα μπορείς κι εσύ να γεράσεις γαλήνια, κοιτώντας τον κόσμο να μεγαλώνει απ’ το παράθυρό σου. Θα δεις τα δέντρα να γίνονται θηριώδη, τους δρόμους να πλαταίνουν ξεδιάντροπα, και τους ανθρώπους να αποκτούν το μέγεθος της λύπης τους.”
Πρόσωπο 16

Πρόσωπο 4

“Δεν ξέρω τι να πω. Θα σου έλεγα μόνο πως η ζωή μου είναι μια θητεία στο τίποτε. Τολμώ να πω -και συχώρεσέ μου την αλαζονεία- πως αυτό είναι μια σπουδαία τύχη. Διότι μέσα απ’ αυτό το τίποτε ξεφύτρωσαν τόσοι κόσμοι και τόσοι άνθρωποι• άλλοι σπουδαίοι, άλλοι μηδαμινοί, άλλοι αγαθοί και άλλοι τιποτένιοι. Εσύ, ας πούμε, που στέκεσαι τώρα απέναντί μου, δείχνοντας ένα κάποιο ενδιαφέρον, είσαι αποκύημα αυτού του τίποτε. Σ’ ευχαριστώ που έκανες τον κόπο να ’ρθεις ίσαμε δω. Που έψαξες και βρήκες το διαμέρισμά μου, που πέρασες μέσα απ’ τους τοίχους του για να με συναντήσεις και να μάθεις κάτι ελάχιστο για μένα. Σ’ ευχαριστώ ειλικρινά γι’ αυτή σου την υπέρβαση. Γι’ αυτή τη λίγη καλοσύνη που ζεσταίνει τις καρδιές των ανθρώπων. Αν ήσουν υπαρκτό πρόσωπο, θα σου πρότεινα να πιούμε ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, όμως ξέρω καλά πως οι καρποί της φαντασίας είναι εξ ορισμού αυτάρκεις κι ακατάδεκτοι. Όπως και να ’χει, εγώ σ’ ευχαριστώ. Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτή τη λίγη καλοσύνη που συνδράμει τη χαρά.”
Πρόσωπο 9

Με ξύπνησε το απορριμματοφόρο. Τρεις και τριάντα έξι το πρωί. Οδός Γαλιλαίου, αριθμός 7, διαμέρισμα 511. Ένα από τα σαράντα διαμερίσματα αυτής της πολυκατοικίας. Αυτό μου κληρώθηκε απ’ τη ζωή και τη μοίρα. Υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιες πολυκατοικίες στην πόλη. Υπάρχουν χιλιάδες τέτοια κλουβιά. Έχω ένα απολύτως ειλικρινές ευχαριστώ γι’ αυτή μου την κατάντια. Δεν ξέρω, όμως, πού να το επιδώσω. Τέλος πάντων, δεν είν’ αυτό το θέμα. Φοβάμαι πως δεν θα καταφέρω να κοιμηθώ ξανά. Πρέπει, όμως, να κοιμηθώ. Πρέπει. Αύριο έχουμε τον εσωτερικό έλεγχο στην εταιρεία. Όχι αύριο, σήμερα. Η νέα μέρα έχει ήδη αρχίσει. Σήμερα, λοιπόν, έχουμε τον εσωτερικό έλεγχο στην εταιρεία. Χρειάζομαι ξεκούραστο και καθαρό μυαλό. Πρέπει οπωσδήποτε να κοιμηθώ. Να κοιμηθώ για να ξυπνήσω ακμαίος και δυνατός σ’ έναν οικείο εφιάλτη. Υγιής και παραγωγικός μ’ ένα άυπνο ευχαριστώ φυτεμένο στην αριστερή μου μασχάλη. ”
Πρόσωπο 14

