Προβληματισμός και διαβουλεύσεις κατά το δοκούν

Του Χρήστου Χαραλάμπους

Προβληματισμός, αλλά και διάθεση διαβούλευσης για θέματα, ενδεχομένως δευτερεύουσας σημασίας, φαίνεται ότι υπάρχει στον Δήμο Λεμεσού, σε αντίθεση με την αδιαφορία, την περιφρόνηση και το «φτύσιμο» των απόψεων των οργανωμένων φορέων, αλλά και των υποδείξεων ακόμα και κρατικών υπηρεσιών για πολύ σοβαρά ζητήματα που αφορούν μονομερείς αποφάσεις για έργα και υποδομές που καθορίζουν την εικόνα της πόλης και επηρεάζουν την ποιότητα ζωής του συνόλου των πολιτών.

Η συζήτηση που έγινε στο Δημοτικό Συμβούλιο και ο προβληματισμός για την επιλογή ονομάτων που θα δοθούν σε πάρκα και χώρους πολιτισμού (υποδομές που είτε υφίστανται ή βρίσκονται ακόμα στα χαρτιά) επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές, σε παραλληλισμό με την «ευαισθησία» και τον «προβληματισμό» που επιδεικνύουν ο δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο για άλλα πιο σοβαρά ζητήματα που απασχολούν την πόλη.

Πιο πρόσφατο το ζήτημα της ανακατασκευής μέρους του παιδότοπου στον Δημοτικό Κήπο για τον οποίο αβασάνιστα δόθηκε το πράσινο φως σε κάποιους ιδιώτες να μπουν μέσα και να κάνουν ό,τι θέλουν αφού θα επωμιστούν όλο το οικονομικό κόστος. Χωρίς κανέναν προβληματισμό για το περιβαλλοντικό κόστος και τις όποιες άλλες επιπτώσεις. Έκριναν οι δημοτικοί άρχοντες της Λεμεσού ότι δεν χρειαζόταν να ενημερωθεί και να εκφράσει την άποψή του και ο άμεσα επηρεαζόμενος κόσμος της Λεμεσού. Και έκλεισε και συνεχίζει να κλείνει τ’ αυτιά του ο δήμος στις μαζικές διαμαρτυρίες των πολιτών γράφοντας ταυτόχρονα στα παλιά του τα παπούτσια τις επισημάνσεις των αρμόδιων κρατικών φορέων και υπηρεσιών για τις παρανομίες και τις αυθαιρεσίες που πλαισιώνουν τα έργα στον Κήπο.

Από τα όσα ακούστηκαν στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου θα σταθώ ιδιαίτερα στο θέμα της «Στέγης Πολιτισμού». Ανακοινώθηκε πριν από δύο χρόνια η απόφαση για τη δημιουργία του και μάλιστα δόθηκε και χρονοδιάγραμμα για την υλοποίηση του έργου, χωρίς καμιά προηγούμενη διαβούλευση με τους άμεσα ενδιαφερόμενους που είναι οι δεκάδες φορείς που δραστηριοποιούνται στη Λεμεσό, οι οποίοι δημιουργούν και παράγουν πολιτισμό. Και δικαιολογημένα είχαν αντιδράσει, έντονα, με την περιφρόνησή τους από το δήμο, υποδεικνύοντας ότι θα έπρεπε να είχε γίνει προηγουμένως ένας διάλογος για να διαπιστωθούν, αν μη τι άλλο, οι πραγματικές ανάγκες που υπάρχουν για εξασφάλιση στέγης και χώρους δημιουργίας για πολιτιστικούς φορείς.

Οι υποδείξεις ότι υπάρχουν αρκετοί ανεκμετάλλευτοι χώροι και κτίρια που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν προς όφελος του πολιτισμού και ότι εκείνο που λείπει είναι η οργάνωση και ο προγραμματισμός για πρακτική στήριξη των πολιτιστικών φορέων, φαίνεται ότι ουδόλως προβλημάτισαν το δήμο, ο οποίος αν και ακόμα δεν έχει γίνει το παραμικρό για την εξαγγελθείσα «Στέγη Πολιτισμού», ωστόσο πέρασε στο στάδιο της αναζήτησης ονόματος.

Να μην εκπλαγούμε αν εμφανιστεί κάποιος ιδιώτης που θα… δωρίσει μερικά από τα εκατομμύριά του στο έργο, κατά το πρότυπο αυτού που έγινε στον Δημοτικό Κήπο.