Προϋπολογισμός για ποιους;

Της Ελένης Μαύρου

Στη συζήτηση του προϋπολογισμού τις τελευταίες μέρες, οι βουλευτές του ΔΗΣΥ (και όχι μόνο) κατηγόρησαν το ΑΚΕΛ ότι «μηδενίζει» γιατί δεν αναγνωρίζει τη βελτίωση της οικονομίας και ότι «υπερβάλλει» όταν μιλά για φτώχεια και κοινωνική ανισότητα.

Ούτε το ένα όμως είναι σωστό, ούτε το άλλο.

Το ΑΚΕΛ επεσήμανε επανειλημμένα ότι παρατηρείται ανάκαμψη της οικονομίας (κυρίως, βέβαια, λόγω των ευνοϊκών εξωτερικών συνθηκών), ότι βελτιώνονται οι δείκτες της απασχόλησης, ότι καταγράφονται αυξημένα κρατικά πλεονάσματα. Εκείνο που επισημαίνει όμως παράλληλα το ΑΚΕΛ, είναι ότι το όφελος από την όποια ανάπτυξη διοχετεύεται στους λίγους και προνομιούχους. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι, ενώ την περίοδο 2008-2012 εργαζόμενοι και κέρδη μοιράζονταν αντίστοιχα το 39% του συνολικού εισοδήματος της οικονομίας, την τελευταία πενταετία για τους μεν εργαζόμενους το μερίδιο μειώθηκε στο 36%, την ώρα που το μερίδιο των κερδών αυξήθηκε στο 42%.

Για φτώχεια και ανισότητα δεν μιλά μόνο το ΑΚΕΛ.

Ακόμα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις εκθέσεις της, υποχρεώνεται να παραδεχτεί ότι η κοινωνική ανισότητα στην Κύπρο παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις και ότι κύρια πηγή αυτής της ανισότητας είναι η δραματική μείωση των μισθών η οποία ενισχύει τελικά, κυρίως, την κερδοφορία των επιχειρήσεων.
Η ίδια η Eurostat δημοσιεύοντας πλέον τους δείκτες φτώχειας λαμβάνει υπόψη τις κοινωνικοοικονομικές αλλαγές των τελευταίων χρόνων ώστε η εικόνα να είναι ολοκληρωμένη.

Δεν μπορείς για παράδειγμα να μη λαμβάνεις υπόψη ότι το ΑΕΠ ανά κάτοικο, μειώθηκε στη διάρκεια της κρίσης παρασύροντας προς τα κάτω και το κατώφλι της φτώχειας.
Ο συμπληρωματικός δείκτης φτώχειας λοιπόν, είχε το 2017 σχεδόν διπλάσια τιμή σε σύγκριση με το 2008-2011 παρά την υποχώρησή του την τελευταία διετία. Το ποσοστό των εργαζόμενων-φτωχών, δηλαδή των νοικοκυριών με πολύ χαμηλά εισοδήματα που δεν μπορούν να αποπληρώσουν λογαριασμούς και δάνεια, υπερδιπλασιάστηκε τα τελευταία χρόνια.

Και αυτό δεν είναι τυχαίο.

Παρά το γεγονός ότι το επίσημο ποσοστό ανεργίας, στο τέλος του 2018, φαίνεται να μειώνεται στο 7-8%, η μακροχρόνια ανεργία παραμένει ψηλή καταλαμβάνοντας την έκτη χειρότερη θέση μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενώ και η ανεργία ανάμεσα στους νέους παραμένει πολύ ψηλότερη από τα ποσοστά πριν το 2011. Ο δε φόβος και η ανασφάλεια μπροστά στο ενδεχόμενο της ανεργίας έχει επιταχύνει δραματικά την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και έχει οδηγήσει σε συνθήκες εκμετάλλευσης των εργαζομένων που είναι πρωτόγνωρες για τα κυπριακά δεδομένα.

Προσθέστε το γεγονός ότι η Κύπρος παραμένει ανάμεσα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις χαμηλότερες κοινωνικές παροχές ως ποσοστό του ΑΕΠ. Είμαστε τελευταίοι στις κρατικές δαπάνες υγείας και κοινωνικής προστασίας.

Όταν διαβάζεις τους δείκτες δεν μπορείς να τους βλέπεις απομονωμένα από το ευρύτερο κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον. Το ίδιο, όταν αναλύεις τον προϋπολογισμό δεν μπορείς να μην αξιολογείς ποιους στόχους και ποιες πολιτικές εξυπηρετεί. Και είναι φανερό ότι και στον φετινό προϋπολογισμό οι αναπτυξιακές και κοινωνικές δαπάνες παραμένουν καθηλωμένες γιατί οι προτεραιότητες των κυβερνώντων είναι άλλες.

Αυτή είναι και η βασική μας διαφορά με τους κυβερνώντες – διαφορά φιλοσοφίας. Εμείς, ζητούμε πολιτικές που να βασίζονται στην ισονομία και τη χρηστή διοίκηση τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Ζητούμε πολιτικές για ανάπτυξη η οποία να δημιουργεί νέες, ποιοτικές θέσεις εργασίας. Ζητούμε πολιτικές που να επαναφέρουν το κοινωνικό κράτος, το οποίο κυριολεκτικά ξηλώθηκε τα τελευταία χρόνια, ώστε να ενισχυθεί η κοινωνική συνοχή.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy