Ψευδαισθήσεις…

Της Ελένης Μαύρου

Στη Γαλλία, πίσω ακριβώς από την περίφημη Παναγία των Παρισίων υπάρχει ένα υπόγειο κενοτάφιο, στο οποίο καίει άσβεστη μια μικρή φλόγα. Το κενοτάφιο είναι αφιερωμένο στη μνήμη των θυμάτων του ναζισμού. Στην έξοδο από την κρύπτη υπάρχει μια αναμνηστική πλάκα πάνω στην οποία αναγράφεται η παρακαταθήκη που άφησε η γενιά του πολέμου στις επόμενες γενιές: «Συγχωράτε, αλλά μην ξεχνάτε»!

Και αυτό γιατί λαοί που ξεχνούν είναι υποχρεωμένοι να ξαναζήσουν τις τραγωδίες τους. Αλλά και γιατί η αναδρομή στην ιστορία μπορεί να μη βολεύει κάποιους αλλά είναι διαδικασία απαραίτητη -η αγωνιστική διάθεση ενός λαού δεν μπορεί να στηρίζεται στην κενή συνθηματολογία, η μισαλλοδοξία, ο φανατισμός, τα μεγάλα λόγια δεν οδηγούν πουθενά.

Ακούμε ξανά αυτές τις μέρες θύμησες ανθρώπων που στην επίθεση που δέχθηκε η δημοκρατία στον τόπο μας την περίοδο 1970-74, απάντησαν «παρών». Ανθρώπων που αντιπαρατάχθηκαν με τον πάνοπλο εισβολέα. Αλλά και όλων εκείνων που στους αγώνες για τη δημοκρατία και την ελευθερία έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα.

Ακούμε όμως και εκείνους που σιγά-σιγά «ξαναγράφουν την ιστορία». Όλους εκείνους (περιλαμβανομένης και της κρατικής ραδιοτηλεόρασης) που «ξεχνούν» ότι στην Κύπρο δεν είχαμε «εμφύλιο σπαραγμό», αλλά τη -συχνά βίαιη- υπόσκαψη της νόμιμης κυβέρνησης του τόπου. Που «ξεχνούν» ότι τις πύλες στους οχτρούς άνοιξε το προδοτικό πραξικόπημα. Που «ξεχνούν» ότι ούτε οι γεωστρατηγικοί στόχοι υποταγής της Κύπρου στα νατοϊκά συμφέροντα, ούτε οι επεκτατικοί τουρκικοί υπολογισμοί θα είχαν πετύχει αν δεν υπήρχαν πρόθυμοι δούρειοι ίπποι -η ΕΟΚΑ Β’ και η Χούντα των Αθηνών- για να τους υλοποιήσουν.

Τις συνέπειες όλων αυτών είναι που ζουν μέχρι σήμερα αυτοί που για 47 χρόνια τώρα φυλάνε σαν φυλαχτό πολύτιμο το κλειδί του σπιτιού που τους περιμένει, αυτοί που ποτίζουν με το δάκρυ τους τις φωτογραφίες των αγαπημένων τους για να μην τις μαράνουν τα χρόνια, αυτοί που αργοσβήνουν στους συνοικισμούς. Η Κύπρος ολόκληρη.

Το πιο σημαντικό λοιπόν είναι η ανάγκη να παλέψουμε ενάντια σε καθετί το οποίο στέκεται εμπόδιο στην επανένωση του τόπου και του λαού μας.

47 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή ο κίνδυνος εδραίωσης της ντε φάκτο διχοτόμησης -με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον του λαού μας- είναι κάτι παραπάνω από απτός. Το διαπραγματευτικό κενό των τελευταίων χρόνων είναι επικίνδυνο και για την πορεία του Κυπριακού, αλλά και για την ίδια την Κύπρο, την ασφάλεια και τη σταθερότητα. Η τουρκική προκλητικότητα στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι ανεπαρκείς κυρώσεις της ΕΕ σε βάρος της Τουρκίας και η απενοχοποίηση της Τουρκίας για το Κυπριακό συνθέτουν ένα σκηνικό εξαιρετικά επικίνδυνο και αρνητικό για την Κύπρο.

Μπορεί κάποιοι να βολεύονται σε μισή πατρίδα. Κάποιοι άλλοι μπορεί να πιστεύουν ακόμα σε ένα «μακροχρόνιο αγώνα», να νομίζουν ότι ο χρόνος εργάζεται υπέρ της λύσης του Κυπριακού. Αυτό βέβαια δεν είναι παρά μια επικίνδυνη ψευδαίσθηση. Η συνέχιση της παρουσίας της Τουρκίας στην Κύπρο και πολύ περισσότερο η μονιμοποίηση και η νομιμοποίηση της παρουσίας της σημαίνει διαιώνιση των κινδύνων.

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αφήσει ως κληροδότημα στις επόμενες γενιές αυτόν τον κίνδυνο. Το χρωστούμε σε όσους έδωσαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι τη δημοκρατία και την ελευθερία του τόπου. Το χρωστούμε στις γενιές που θάρθουν.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy