“Δυσφορία” από τον Γιώργο Καλοζώη

Κάθετα/ Ορίζοντας

 

Δυσφορία

Άπλωσα τα διαγωνίσματα

κάτω από τη λάμπα πάνω

στο γραφείο μου

τ’ ανακατεύω

βάζω το πρώτο τελευταίο

το τελευταίο πρώτο και δεν

ξέρω αν μπορώ να ξεκινήσω

τούτη τη διόρθωση

ας δούμε την αναλογία με

κάποιον αχθοφόρο με φόρμα

που κατέβηκε συνοδηγός

από φορτηγό γνωστής εταιρίας

κατεβάζει τις κούτες με τα

πράγματα ύστερα τις βάζει

πάλι πίσω-πίσω στην κάσα

και λέει στον εαυτό του

δεν ξέρω αν μπορώ

να συνεχίσω τούτη τη δουλειά

ας σκεφτούμε μιαν άλλη

αναλογία τον τεχνικό ελέγχου

στο Χιούστον που μετρά

αντίστροφα τα δευτερόλεπτα

της εκτόξευσης ενός

διαστημοπλοίου και ξαφνικά

καταλαβαίνει πως δεν μπορεί

να συνεχίσει να κάνει τούτη

τη δουλειά

αλλά είναι η δουλειά του

χιλιάδες τουρίστες έχουν έρθει

γι’ αυτή την ατραξιόν το έθνος

ολόκληρο τον παρακολουθεί

αγγίζω ξανά τα διαγωνίσματα

σκέφτομαι πως δεν είναι

θηρία πως δε με απειλούν

τότε γιατί με συνεπαίρνει

η ιδέα να τ’ αφήσω όλα πίσω

μου γυναίκα παιδιά πιστωτικές

κάρτες τέλη κυκλοφορίας

αυτοκινήτου και δάνειο

στεγαστικό

και να εισβάλω αυτή είναι

η σωστή λέξη σ’ έναν πλατύ

αφρικανικό ποταμό

πάνω σε μια σχεδία ή ένα

μονόξυλο

με κούρασαν οι πολλές ανέσεις

οι τόσες πολλές απογοητεύσεις

και σας ομολογώ

ότι το πιο περίεργο πράγμα

είναι πως όντως οι άνθρωποι

που συναναστρέφομαι αργά

αλλά σταθερά γίνονται κάτι

άλλο από αυτό που είναι

Σήμερα για παράδειγμα όταν

πήγα να καταταγώ εθνοφύλακας

ο διοικητής δεν ήταν πια ο

στρατοπεδάρχης που όλοι

ξέρουν αλλά ένας κροκόδειλος

μικρότεροι σε μέγεθος αλλά

πάλι κροκόδειλοι ήταν οι

υπόλοιποι αξιωματικοί

φεύγοντας μετά από ώρες

απραξίας κόντεψα να χτυπήσω

με το αυτοκίνητο ενός

απρόσεκτου ιπποπόταμου

πώς μπόρεσε να χωρέσει μέσα

στο σχετικά μικρό αυτοκίνητό

του και πού πήγαινε στη

φρουταρία; Να αγοράσει λάχανα

κι αγκινάρες και μπρόκολα

πόσα κιλά;

Και ποιος είναι ο τελικός

προορισμός του η δημοτική

πισίνα; Τον περιμένουν εκεί

άλλοι όμοιοί του καθισμένοι

πάνω στις ξαπλώστρες πίνοντας

χυμούς αεριούχα ποτά;

Ακουμπώ τα δυο μου χέρια

πάνω στα διαγωνίσματα αλλά

με έχει συνεπάρει η ιδέα του

αφρικανικού ποταμού

και της νύχτας που γεννά

αδιάκοπα τα άστρα και το φεγγάρι

που ανατέλλει

μεγάλη κίτρινη μπανάνα

και η ησυχία τόση πολλή

ησυχία που ακούς τους χτύπους

της καρδιάς σου που νιώθεις

το αίμα να κυκλοφορεί μέσα σου

κάποτε όμως διακόπτεται

η παντερήμωση από κάποιον

ήχο στην όχθη κρυμμένου ζώου

που δε σου επιτρέπει να το

αναγνωρίσεις

ο ντόπιος οδηγός ψιθυρίζει

σα να μη θέλει να διακόψει κάτι

από σεβασμό; Από επιφύλαξη;

Το μαύρο δέρμα του είναι

προέκταση της μαύρης νύχτας

η φυλή του διασχίζει τούτο το

ποτάμι εδώ και χιλιάδες χρόνια

αλλά το τι έκαναν οι πρόγονοί σου

δεν είναι πάντα αρκετό για να

νιώσεις συνενοχή ούτε για να

αλαφρύνει

ένα μυαλό από βαριά δυσπεψία

Γιώργος Καλοζώης