“Κατεβείτε από το θρόνο σας για να δείτε πώς ζει ο λαός”

Οι κυβερνώντες πρέπει επιτέλους να κατεβούν από το θρόνο τους στον Λόφο και να δουν πώς πραγματικά ζει ο λαός, ανέφερε η Βουλευτής του ΑΚΕΛ Ελένη Μαύρου, σε ομιλία στη Βουλή για τον κρατικό προϋπολογισμό και διερωτήθηκε πώς αντιλαμβάνεται ακριβώς η Κυβέρνηση την ανάπτυξη και τη στήριξη όσων έχουν ανάγκη όταν το μερίδιο των εργαζομένων μειώνεται, όταν η ανεργία βρίσκεται σε ψηλά επίπεδα, οι μισθοί πήραν τον κατήφορο και δεν υπάρχει καμία προοπτική και όταν οι μεταρρυθμίσεις για τις οποίες επιμένει είναι το ξεπούλημα της ΑΤΗΚ και του κρατικού λαχείου.

Η κ. Μαύρου επέκρινε την κυβέρνηση για απουσία στεγαστικής πολιτικής και ζήτησε όραμα και έργα για να στηριχθούν όσοι έχουν ανάγκη και οι άστεγοι. Για τις επενδύσεις μίλησε για χαριστικές χαλαρώσεις και ξεπούλημα γης που εξυπηρετούν μια χούφτα καιροσκόπων και για πολιτική διαβατηρίων και φαγοπότι δισεκατομμυρίων για την οποία ελεγχόμαστε από ξένους οίκους.

Για το Κυπριακό η κ. Μαύρου επέκρινε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη ότι θολώνει τα νερά, συγχύζει και εμάς και τη διεθνή κοινότητα και ενώ δηλώνει ηγέτης της λύσης, απομακρύνεται από την προοπτική της λύσης και δυναμιτίζει την ενότητα, φλερτάρει με συνομοσπονδία και λύση δύο κρατών και την ίδια ώρα παραδίδει μαθήματα υπευθυνότητας και πατριωτισμού στο ΑΚΕΛ. Το μεγαλύτερο επίτευγμα του Προέδρου, κατέληξε, είναι το πλήγμα στην ελπίδα για μια πατρίδα ελεύθερη και επανενωμένη.

Ολόκληρη η ομιλία Ελένης Μαύρου στη συζήτηση του Κρατικού Προϋπολογισμού για το 2019

Κύριε Πρόεδρε,

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Το μέρισμα από την ανάπτυξη θα κατανεμηθεί όσο πιο δίκαια γίνεται «επιβραβεύοντας αυτούς που εργάζονται σκληρά… αλλά και αυτούς που αντιμετωπίζουν δυσκολίες και πρέπει να στηριχθούν από το κοινωνικό σύνολο» μας είπε ο Υπουργός Οικονομικών παρουσιάζοντας τον Κρατικό Προϋπολογισμό του 2019 ενώπιον της Ολομέλειας της Βουλής.

Αλλιώς φαίνεται αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση ποιοι εργάζονται σκληρά και ποιοι χρειάζονται στήριξη κι αλλιώς οι άνεργοι, οι χαμηλόμισθοι, οι άστεγοι, όσοι ζουν στο όριο της φτώχειας, όσοι κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους… όσοι με δυο λόγια δεν αντέχουν το βάρος των κυβερνητικών πολιτικών.

Κατεβείτε επιτέλους από το θρόνο σας, εκεί στο λόφο του Προεδρικού, να δείτε πως ζει ο κόσμος.

Το όφελος από την όποια ανάπτυξη διοχετεύεται στους λίγους και προνομιούχους. Την περίοδο 2008-2012, Εργαζόμενοι και Κέρδη μοιράζονταν αντίστοιχα το 39% του συνολικού εισοδήματος της οικονομίας. Την τελευταία πενταετία για μεν τους εργαζόμενους, το μερίδιο μειώθηκε στο 36% το μερίδιο όμως των Κερδών αυξήθηκε στο 42%. Δεν είναι λοιπόν «όξος και χολή» όταν φωνάζουμε ότι «οι κυβερνώντες παίρνουν από τους πολλούς και δίνουν στους λίγους». Είναι απλοί αριθμοί.

Θέτει η κυβέρνηση ως στόχο τη δημιουργία «συνθηκών πλήρους απασχόλησης». Με τη δήλωση του Υπουργού Οικονομικών ότι είναι ψηλός ο κατώτατος μισθός, φοβάμαι να σκεφτώ πώς εννοεί την «πλήρη απασχόληση». Την ίδια ώρα, η μακροχρόνια ανεργία και η ανεργία ανάμεσα στους νέους παραμένουν σε ψηλά επίπεδα. Η μερική απασχόληση αυξάνεται συνεχώς, οι μισθοί πήραν τον κατήφορο, τα εργασιακά δικαιώματα έχουν καρατομηθεί. Το πιο σημαντικό όμως είναι η απουσία προοπτικής για το μέλλον. Οι σημερινοί νέοι είναι, μετά από δεκαετίες, η πρώτη γενιά που δεν προσβλέπει σε καλύτερη ζωή από την προηγούμενη. Ζούμε το φαινόμενο των εργαζόμενων φτωχών, των ανθρώπων που έχουν εργασία αλλά τα εισοδήματα τους δεν αρκούν παρά μόνο για την επιβίωση.

Μιλούν για «μεταρρυθμίσεις» αλλά κόλλησε η βελόνα στην ιδιωτικοποίηση της Cyta και του Κρατικού Λαχείου (από τους οποίους το κράτος εισπράττει κάθε χρόνο δεκάδες εκατομμύρια ευρώ). Μετά το στραπάτσο του Λιμανιού της Λεμεσού πραγματικά απορώ με ποιο θράσος εξακολουθείτε να επιμένετε ότι τα ξεπουλήματα σας εξυπηρετούν την κοινωνία ή την οικονομία του τόπου. Και μετά θέλετε να τις υιοθετήσουμε ως «εθνικό στόχο»!

Οι συνάδελφοι του ΔΗΣΥ αναφέρθηκαν σε αυξημένες αναπτυξιακές δαπάνες, σε μια σειρά έργα που «θα» γίνουν, αποφεύγοντας να πουν ότι, το ποσοστό υλοποίησης των αναπτυξιακών δαπανών το πρώτο 10μηνο του 2018 ανέρχεται μόλις στο 40% (μέχρι το τέλος του χρόνου δεν θα ξεπεράσει το 65-70%).

Τουλάχιστον σε ότι αφορά τον Προϋπολογισμό του Υπουργείου Εσωτερικών για το 2019, το σίγουρο είναι ότι οι αναπτυξιακές δαπάνες μειώνονται! Και αυτό σε ένα υπουργείο του οποίου ο ρόλος είναι κατεξοχήν αναπτυξιακός και κοινωνικός.

Ακούμε διακηρύξεις για την ασφάλεια και την ποιότητα ζωής των πολιτών. Στην πράξη παρατηρείται ακριβώς το αντίθετο. Πλημμυρίζουν τα κέντρα των πόλεων και μόλις €2,5εκ. προγραμματίζεται να δοθούν για τις αποχετεύσεις των όμβριων υδάτων. Τα καταφύγια της Πολιτικής Άμυνας καλύπτουν μόνο το 35% του πληθυσμού. Το σχέδιο τοποθέτησης ανελκυστήρων στους προσφυγικούς οικισμούς, που κρατούν εγκλωβισμένους στα διαμερίσματά τους ηλικιωμένους και άτομα με κινητικά προβλήματα, θα ολοκληρωθεί το 2021!

Για την Τοπική Αυτοδιοίκηση ακούσαμε για ακόμη μια φορά ότι ετοιμάζεται νέα μελέτη.

Στο μεταξύ, η εκτελεστική εξουσία συνεχίζει να αποστερεί από τις τοπικές κοινωνίες σημαντικούς πόρους και τη δυνατότητα προσφοράς ποιοτικών και αποτελεσματικών υπηρεσιών στο δημότη. Μη μιλάτε λοιπόν για οράματα. Όραμα έχουμε. Από τους κυβερνώντες είναι πρόγραμμα και έργα που περιμένουμε.

Ακούσαμε διακηρύξεις για τη διασφάλιση προσιτής κατοικίας για τους πολίτες. Αντί τούτου, φτάσαμε στο κατάντημα να βλέπουμε, μετά από δεκαετίες, ανθρώπους να κοιμούνται στα παγκάκια ή σε αντίσκηνα. Και άστεγοι είναι πλέον οικογένειες με μικρά παιδιά και όχι μόνο άτομα με ψυχοκοινωνικά προβλήματα και μετανάστες –όπως δικαιολογήθηκε η Υπουργός Εργασίας, σάμπως και αυτούς πρέπει να τους πετάξουμε στον Καιάδα.

Την ώρα που ο υπουργός Οικονομικών δηλώνει ότι είναι ψηλός ο κατώτατος μισθός, τα ενοίκια έχουν αυξηθεί – μόνο μέσα στο 2017- μέχρι και κατά 25% (σε κάποιες περιπτώσεις μέχρι και 50%). Το κούρεμα καταθέσεων εξαφάνισε την περιουσία πολλών ή άφησε άλλους τόσους φορτωμένους με κόκκινα δάνεια ενώ το κούρεμα μισθών στην πλειονότητα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, έχει καταστήσει πολύ δύσκολη, την εξεύρεση στέγης -είτε για αγορά είτε ακόμα και με ενοίκιο. Το πρόβλημα έχει οξυνθεί ακόμα περισσότερο γιατί η κυβέρνηση Αναστασιάδη έχει ξηλώσει και τα όποια στεγαστικά προγράμματα υπήρχαν: το Ενιαίο Στεγαστικό Σχέδιο παραμένει από τον Απρίλιο του 2013 στα συρτάρια, για τη στέγαση των προσφύγων έχει απορροφηθεί το 2018 μόνο το 56% των διαθέσιμων κονδυλιών ενώ στο επίδομα ενοικίου, για λήπτες ΕΕΕ, φοιτητές ή πρόσφυγες, πανηγυρίζετε για μια επουσιώδη αύξηση των 20 ευρώ.

Τα τελευταία χρόνια καταγράφεται αυξητική τάση στον αριθμό των αστέγων -υπερδιπλασιάστηκαν οι περιπτώσεις από το 2016. Φτάσαμε στο 2018 και ακόμα η κυβέρνηση «μελετά» τρόπους αντιμετώπισης του προβλήματος. Όσο όμως η κυβέρνηση στρουθοκαμηλίζει, το πρόβλημα θα μεγαλώνει.

Χρειάζονται άμεσες ενέργειες που θα ανακουφίσουν τις πιο ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού. Ενοικίαση, για παράδειγμα, πολυκατοικιών, κλινικών ή και ξενοδοχείων που δεν λειτουργούν για να στεγαστούν άστεγοι. Η άμεση και ουσιαστική επικαιροποίηση των σχεδίων επιδότησης ενοικίου. Κυρίως όμως, η αποκατάσταση μιας ενιαίας, στοχευμένης στεγαστικής πολιτικής: σχέδια κοινωνικής στέγης, παροχή κινήτρων για εγκατάσταση νέων ζευγαριών σε μικρές κοινότητες, ανέγερση φοιτητικών εστιών και πολλά άλλα. Ας μην ξεχνούμε ότι το πρόβλημα αναμένεται να ενταθεί αφού πολλές οικογένειες είναι αντιμέτωπες με το φάσμα των εκποιήσεων και, σε πολλές περιπτώσεις, δεν θα καλύπτονται από το περιβόητο Σχέδιο «Εστία» που πρωτίστως στοχεύει στην έμμεση επιδότηση των τραπεζών… και πάλι!
Ε

ίναι καιρός να θυμηθούμε ότι η παρέμβαση του κράτους στη στέγαση θεωρείται ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά ενός κράτους με κοινωνικό προσανατολισμό. Και προς αυτή την κατεύθυνση δρούσαν όλες οι κυπριακές κυβερνήσεις στο παρελθόν. Για το ΑΚΕΛ άλλωστε, πιο σημαντικό και από τον πλούτο μιας κοινωνίας είναι ο τρόπος που αυτός μοιράζεται.

Μιλούν οι κυβερνώντες για «έντονο επενδυτικό ενδιαφέρον» -το άλλοθι για αστόχευτες φορολογικές ελαφρύνσεις, χαριστικές χαλαρώσεις, ξεπούλημα κρατικής γης. Κίνητρα που εξυπηρετούν απλώς μια χούφτα κερδοσκόπους, όπως είναι τα πολεοδομικά κίνητρα που έχουν συμβάλει στην φούσκα των ακινήτων και το σχέδιο παραχώρησης υπηκοοτήτων, για το οποίο έχουμε μπεί στη μαύρη λίστα του ΟΟΣΑ.

Έσπευσε βέβαια πρόσφατα η κυβέρνηση να ανακοινώσει αλλαγές στο αποκαλούμενο «Κυπριακό Επενδυτικό Πρόγραμμα» -αλλαγές που η οργάνωση Διεθνής Διαφάνεια (όχι η αντιπολίτευση) χαρακτήρισε «καλλωπιστικές». Δεν είναι άσχετη η κίνηση αυτή, μετά το φαγοπότι των δισεκατομμυρίων της τελευταίας πενταετίας, με τη διαδικασία αξιολόγησης της Κύπρου που ξεκίνησε η Επιτροπή Moneyval του Συμβουλίου της Ευρώπης, η οποία αναμένεται να ολοκληρωθεί αρχές του 2019.

Πότε επιτέλους θα καταλάβουμε σε αυτόν τον τόπο ότι άλλο ορθολογική και βιώσιμη ανάπτυξη και άλλο η αρπαχτή!

Και μην μου πείτε ότι τα Σχέδια αυτά έδωσαν ώθηση στην ανάπτυξη της οικοδομικής βιομηχανίας, γιατί και η βελτίωση στον τομέα των κατασκευών περιορίζεται στο μεγαλύτερο μέρος της στις πωλήσεις ακινήτων ψηλού κόστους (οι γνωστοί πύργοι) από τις οποίες επωφελούνται λίγοι επώνυμοι.

Η χωροθέτηση ψηλών κτηρίων στα αστικά συγκροτήματα αποτελεί ένα παγκόσμιο πολεοδομικό εργαλείο. Δυστυχώς όμως στην Κύπρο και το μέτρο αυτό εφαρμόστηκε με τρόπο που απλώς διευκολύνει μια μικρή ομάδα να μεγιστοποιήσει τα κέρδη της. Οι αδειοδοτήσεις ψηλών κτηρίων έγιναν και γίνονται απρογραμμάτιστα και αυθαίρετα. Η χωροθέτηση τους γίνεται άναρχα και παντού.

Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι το Σχέδιο Παροχής Πολεοδομικών Κινήτρων που στηρίζεται απλώς σε αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου ποτέ δεν μπήκε στη βάσανο μιας Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, δεν έχει μελετηθεί ο επηρεασμός γειτονικών κατοικιών, δεν υπήρξε προετοιμασία για θέματα πυρασφάλειας, δεν έχουν επιλυθεί θέματα διαχείρισης και συντήρησης των κοινόκτητων οικοδομών. Και βεβαίως, δεν τέθηκε ποτέ στο τραπέζι, θέμα ανταποδοτικών τελών που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για τη βελτίωση του περιβάλλοντος χώρου και της πόλης ευρύτερα.

Στην πράξη έχουν οδηγήσει σε πλήρη αποδόμηση το πολεοδομικό σύστημα. Αν όμως η ανάπτυξη του χώρου, της πόλης μας, δεν χαρακτηρίζεται από ορθολογισμό και σύνεση, δεν σέβεται τον άνθρωπο και την ιστορία του, δεν βασίζεται σε ένα σχεδιασμό αειφόρου ανάπτυξης δεν μπορεί παρά να παράγει σοβαρές οικονομικές και κατ΄ επέκταση κοινωνικές επιπτώσεις.

Κύριε πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι,

Αύριο το βράδυ αναμένεται στην Κύπρο η απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Τζέιν Χολ Λουτ. Οι εξελίξεις τρέχουν. Το στενό περιθώριο που έχουμε για να συμφωνηθούν οι όροι αναφοράς, η ανάγκη για δημιουργία κλίματος που θα επιτρέπει την επιστροφή στο τραπέζι μιας ουσιαστικής διαπραγμάτευσης, έπρεπε να κυριαρχούν στη σκέψη του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Αντί αυτού θολώνει τα νερά, συγχίζει κι εμάς και τη διεθνή κοινότητα για τις πραγματικές προθέσεις της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Ο κ. Αναστασιάδης θέλει και να θεωρείται ο ηγέτης της λύσης αλλά την ίδια ώρα να απομακρύνεται από την προοπτική της λύσης -και να μη δικαιούμαστε να πούμε τίποτα. Μιλά για ενότητα και την ίδια ώρα τη δυναμιτίζει.

Μας κατηγορεί ο κ. Αναστασιάδης ως οπαδούς της όποιας λύσης. Ποιος; Ο μόνος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας που φλερτάρει ανοιχτά με την ιδέα της συνομοσπονδίας και των δύο κρατών. Και έχετε το θράσος να κατηγορείτε το ΑΚΕΛ ότι συμπεριφέρεται μικροπαραταξιακά στο Κυπριακό και να μας κάνετε μαθήματα υπευθυνότητας και πατριωτισμού;

Το μεγαλύτερο «επίτευγμα» του κ. Αναστασιάδη είναι το πλήγμα στην ελπίδα του λαού μας για μια Κύπρο ελεύθερη και επανενωμένη. Αν κάτι δεν θα κουραστώ να θυμίζω είναι το πόσα στερούμαστε από τα συνεχιζόμενα αδιέξοδα στις προσπάθειες λύσης του προβλήματος. Το πόσα έχουμε να κερδίσουμε από την επίλυση του και την επανένωση του τόπου μας.