Ρουσφέτι με προεδρική βούλα

Της Ελένης Μαύρου

Τον Φλεβάρη του 2018, δόθηκε σε τέσσερα άτομα που εργάζονταν στο Προεδρικό ως «σύμβουλοι» του Ν. Αναστασιάδη η δυνατότητα μεταπήδησής τους στη δημόσια υπηρεσία. Η αλλαγή έγινε στα κρυφά και παράνομα αφού, ήδη από το 2016, ένα τέτοιο ενδεχόμενο είχε αποκλειστεί νομοθετικά.

Τα άτομα αυτά βρέθηκαν στο Προεδρικό μέσω πολιτικών διορισμών, ως προσωπικές επιλογές του Προέδρου της Δημοκρατίας και όχι μέσα από οποιαδήποτε ανοικτή διαδικασία της δημόσιας υπηρεσίας. Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ξεκάθαρο ότι παραμένουν στη θέση τους το αργότερο μέχρι τη λήξη της θητείας του Προέδρου.

Ως αποτέλεσμα οι τέσσερις εκλεκτοί του Προέδρου επιβάρυναν πλέον μόνιμα το κρατικό μισθολόγιο. Με μηνιαίο μισθό, μάλιστα, περίπου €3.000 αφού όλα αυτά τα χρόνια, σε αντίθεση με την παγοποίηση μισθών και ωφελημάτων που ίσχυε στη δημόσια υπηρεσία, έπαιρναν συνεχώς αυξήσεις. Μέσα σε μόλις 8 χρόνια είχαν αυξήσεις μισθών που στη δημόσια υπηρεσία για αντίστοιχες θέσεις χρειάζεσαι 25 ολόκληρα χρόνια!

Άστε που, στη συνέχεια, ο Πρόεδρος εκμεταλλεύθηκε τις €120.000 που «εξοικονόμησε» από το εγκεκριμένο κονδύλι για να προσλάβει και άλλους συμβούλους! Σημειώνεται ότι στο Προεδρικό εργοδοτούνται πέραν των 60 «συμβούλων» με κόστος πάνω από 1 εκατ. ευρώ το χρόνο.

Μετά τις αποκαλύψεις της Ελεγκτικής Υπηρεσίας για… τα πράματα και θάματα που γίνονταν στο Προεδρικό, τα υπόλοιπα κόμματα -με εξαίρεση τον ΔΗΣΥ- πέρασαν τροπολογία κατά την έγκριση του Κρατικού Προϋπολογισμού για το 2022, με την οποία καθορίζεται ρητά ότι η απασχόληση των συνεργατών/συμβούλων της κυβέρνησης «τερματίζεται το αργότερο με τη λήξη της θητείας της κυβέρνησης» αποκλείοντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα παραχώρησης πρόσθετων μισθολογικών ωφελημάτων στην περίπτωση που δημόσιοι υπάλληλοι βρεθούν στη θέση συμβούλου.

Πριν λίγες μέρες, ο Γενικός Εισαγγελέας, Γιώργος Σαββίδης, ανακοίνωσε ότι «μετά από οδηγίες του Προέδρου Αναστασιάδη καταχώρισε προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο» για τις νομοθετικές αυτές ρυθμίσεις. Ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, δηλαδή, υπονομεύει για μια ακόμα φορά το κύρος του θεσμού για να υπερασπιστεί, ουσιαστικά, ένα προσωπικό ρουσφέτι του Προέδρου.

Η αλαζονεία της ενέργειας αυτής προκαλεί -και πολιτικά και ηθικά.

Δεν είναι μόνο η πρόκληση απέναντι στους πολιτικούς θεσμούς -τη Βουλή.

Είναι, κυρίως η πρόκληση απέναντι στην κοινωνία, ιδιαίτερα σε μιαν περίοδο που χιλιάδες συμπατριώτες μας δύσκολα τα βγάζουν πέρα.

Είναι η πρόκληση σε βάρος των χιλιάδων εργαζομένων τους οποίους η κυβέρνηση ετσιθελικά έθεσε σε καθεστώς αγοράς υπηρεσιών αφαιρώντας τους έτσι το 1/3 των εισοδημάτων τους.

Είναι η πρόκληση σε βάρος των χιλιάδων νέων που θυσιάζουν κόπους χρόνων και χρήμα σε σπουδές και προσπαθούν να επιβιώσουν με ψίχουλα, ενώ άλλοι βολεύονται με μόνο προσόν το «μέσο» με τους κυβερνώντες.

Θα μου πείτε: δεν είναι τούτο το χειρότερο από όσα έχουμε δει να κάνει αυτός ο Πρόεδρος, με την κάλυψη του κυβερνώντος κόμματος. Δεν θάχετε άδικο.

Φτάνει να θυμηθούμε π.χ. την αλαζονεία με την οποία προσπέρασε το σκάνδαλο με τις οικογενειακές διακοπές στις Σεϊχέλλες ή το ξεδιάντροπο ξεπούλημα της κυπριακής υπηκοότητας. Κοτζάμ ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για τη διαφθορά το προσπέρασε ως «λασπολογίες».

Δεν αξίζει όμως στον τόπο, ούτε σε μας, μια τέτοια διακυβέρνηση. Να το θυμάστε αυτό…