Σημεία κοινού/ Ορίζοντας

Σαν πεφταστέρι

Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις. / Να μην τις παίρνει ο άνεμος, μα η Στέλλα Βοσκαρίδου ξέμεινε από δαύτες, τώρα μιλάει με πευκοβελόνες (σ. 35).

credo quia absurdum est – το πιστεύω, γιατί είναι παράλογο, παραθέτει η Βοσκαρίδου στην αρχή των Μικρομηχανισμών (Εκδόσεις Εντευκτηρίου 2022): ένα ενιαίο σύνολο μικρομηχανισμών έναντι μικρομηχανισμών, που τίθενται παλίνδρομα σε λειτουργία και παύση για να δοκιμάσουν τα όρια της γλώσσας, για να υπερασπιστούν το παράλογο (και) ασύλληπτο της ύψιστης γλωσσικής λειτουργίας.

*

οι λέξεις μου, για δες

πώς αυγατίζουν

πώς ελπίζουν

πώς σαπίζουν (σ. 49)

*

έτσι κι αλλιώς

δεν μπορεί να υπάρξει αφήγηση

σε τόσο ψηλές θερμοκρασίες

μονάχα μουσικά αντιθέματα (σ. 57)

*

Η ποιητική σύνθεση (και Ποιητική) της Βοσκαρίδου συνιστά, την ίδια στιγμή, μια μουσική πολυφωνία Λογικών παραστάσεων: γλωσσικά θέματα και αντιθέματα συνθέτουν ένα ασύλληπτο ορχηστρικό στο όνομα της ποίησης, το οποίο ο αναγνώστης δεν μπορεί παρά να πιστέψει, δηλαδή να αγαπήσει, ακριβώς γιατί είναι παράλογο.

Το τρίτο και σπουδαίο ποιητικό βιβλίο της Στέλλας δεν εξαντλείται στα παραπάνω. Να το διαβάσετε, λοιπόν, έξω από εσάς, να το ακούσετε – σαν πεφταστέρι.

Έρινα Χαραλάμπους

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy