Σε αφασία μέρα-νύχτα εδώ και 4 χρόνια

Του Παναγιώτη Πενταλιώτη

Ο Υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Χριστοδουλίδης, σε συνέντευξή του παραδέχθηκε τις προάλλες ότι αν προχωρήσει το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου, τότε έχει τελειώσει το κεφάλαιο του Εδαφικού, λέγοντας ότι ο χρόνος δυσκολεύει τα πράγματα.

Τι ήταν αυτό το ξέσπασμα ειλικρίνειας από τον άλλοτε «δεν έχει σχέδιο Β’ η Τουρκία» για το Κυπριακό; Αλήθεια, τώρα το κατάλαβαν στον ΔΗΣΥ ότι η Αμμόχωστος είναι το κλειδί του Εδαφικού; Ότι αν χαθεί η Αμμόχωστος, τότε δεν μένουν και πολλά να συζητήσουμε για το Εδαφικό;

Όταν το ΑΚΕΛ έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου, το κυβερνητικό στρατόπεδο, χωρίς καν να διαβάσει τις ανακοινώσεις του, έσπευδε να αποδώσει στο ΑΚΕΛ μειοδοτική πολιτική. Ποιοι; Η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ. Η κυβέρνηση με τον Πρόεδρο που για πρώτη φορά συζήτησε με την Τουρκία το ενδεχόμενο λύσης δύο κρατών, πίσω από κλειστές πόρτες και πίσω από την πλάτη του κόσμου και του κάθε πρόσφυγα που πίστεψε στα «σταθερά βήματα μπροστά».

Εβδομάδα δεν πέρασε από τη συνέντευξη του Νίκου Χριστοδουλίδη και την περασμένη Τετάρτη το κατοχικό καθεστώς άρχισε τις εργασίες ανοίγματος του 3,5% του Βαρωσιού που αποχαρακτηρίστηκε από το «υπουργικό συμβούλιο», ενώ ολόκληρη η Κύπρος είχε την έγνοια της πατάτας.

Ένας λαός που αγωνίζεται για επιβίωση, τη στιγμή που με «σταθερά βήματα» χάνεται μια πόλη, ασχολείτο με την Big Potato της Ξυλοφάγου.

Οι Big Potatoes όμως ήταν πολλές, όχι μία. Ήταν οι πολιτικές εκτιμήσεις του τρίπτυχου Αναστασιάδης-Χριστοδουλίδης-Αβέρωφ, όπου ο Πρόεδρος (δεν) έκανε τα πάντα να εκλεγεί ο Ερσίν Τατάρ (Νίκος Αναστασιάδης), ο άλλος έβλεπε πυροτεχνήματα και τριμερείς που θωρακίζουν την Κύπρο (Νίκος Χριστοδουλίδης) και άλλος δεν έβλεπε εξελίξεις επί του εδάφους μέχρι πέρσι (Αβέρωφ Νεοφύτου).

Υποτίμησαν με τραγικό τρόπο τις εξαγγελίες, όχι πριν ένα μήνα, όχι πριν ένα εξάμηνο, υποτίμησαν το γεγονός ότι ακριβώς μετά το Κραν Μοντανά, ο Τούρκος Πρόεδρος είχε πει ότι για την Τουρκία, η λύση ομοσπονδίας είναι πια νεκρή. Υποτίμησαν τις εξαγγελίες για άνοιγμα του Βαρωσιού υπό τ/κυπριακή διοίκηση το 2019 και υποτίμησαν τη δύναμη της Τουρκίας στην περιοχή, με το να πουλούν στο ακροατήριό τους στο εσωτερικό «τριμερείς συνεργασίες που θωρακίζουν την Κύπρο» -στο οποίο ύστερα διευκρίνισαν ότι θωρακίζουν «πολιτικά» την Κύπρο.

Αρκέστηκαν στα εύκολα λόγια για εσωτερική κατανάλωση. Ποιος άλλωστε μπορεί να ξεχάσει ότι οι κυρώσεις που θα επέβαλλε η Ευρωπαϊκή Ένωση, λίγο-πολύ θα γονάτιζαν την Τουρκία; (Την ίδια στιγμή που η Ε.Ε. πιέζει για τελωνειακή αναβάθμιση της Τουρκίας).

Αρκέστηκαν στη συσπείρωση συγκεκριμένου συναγερμικού ακροατηρίου και να ικανοποιήσουν τα ελαμίτικα αισθήματα του κάθε εθνικόφρονος στα σωματεία του Συναγερμού.

Άφησαν το Βαρώσι και γενικά το Κυπριακό, στο έρμαιο των ορέξεων της ερντογανικής κυβέρνησης, την ώρα που ο τέως Τουρκοκύπριος ηγέτης τούς παρακαλούσε να υπογράψουν το πλαίσιο Γκουτέρες ως στρατηγική συμφωνία. Τον περιφρονούσαν και τον ειρωνεύτηκαν.

Για τα δικά τους «φαγοπότια» πληρώνει το λογαριασμό ολόκληρος ο λαός, όχι μόνο οι πρόσφυγες, όχι μόνο οι Αμμοχωστιανοί. Οι Αμμοχωστιανοί, όμως, όσοι έμειναν ζωντανοί μετά από σχεδόν 50 χρόνια κατοχής, θα βρίσκονται στην τραγική θέση να βλέπουν την πόλη τους να χάνεται μπροστά στα μάτια τους, ανήμποροι να αντιδράσουν και ξεγελασμένοι από την τρίπτυχη κομπανία Αναστασιάδη-Χριστοδουλίδη-Νεοφύτου.