Σύγχρονη Αριστερά

Του δρος  Ιωάννη Σ. Χριστοδούλου

Η μεγαλύτερη πρόκληση που τίθεται στην Αριστερά, σε όλες τις φάσεις της ιστορικής ανάπτυξής της, είναι να σκέφτεται τουλάχιστον τρεις στιγμές μπροστά από την επόμενη φάση αναδίπλωσης του καπιταλισμού, μετά από την οικονομική και κοινωνική καταστροφή που ο ίδιος έχει επιφέρει. Η Αριστερά έχει μια στιγμή, ακριβώς, για να υπολογίσει τις ζημιές, μία για να σκεφτεί πού θα βρεθούν οι πόροι για να τις καλύψει η Πολιτεία, και μια τρίτη στιγμή για να προτείνει μέτρα ανάκαμψης.

Αυτό ισχύει για όλους τους τομείς της κοινωνικής και πολιτισμικής οργάνωσης. Το ανθρώπινο δυναμικό αλέθεται μέχρι τον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης, για να αποδώσει το μέγιστο δυνατό κέρδος. Η Αριστερά δεν στοχεύει σε ποσοστό από το λάδι, που βγαίνει, του κόσμου, έστω του κόσμου της. Οφείλει να σταματάει τις μυλόπετρες, όταν καταλαβαίνει ότι ο άνθρωπος δεν έχει να δώσει τίποτε άλλο, και του μένει μόνο η ψυχή του. Σήμερα βιώνουμε μια καινούργια φάση αναδίπλωσης του καπιταλισμού. Το επιχειρείν ανακάμπτει, αλλά αρρωστημένο στις κύριες εκφάνσεις του. Οι επιχειρηματίες προσπαθούν να αποσβέσουν τις απώλειες, με κόστος που πληρώνουν οι εργαζόμενοι και οι καταναλωτές. Η Αριστερά τι θα κάνει; Πρέπει να υπενθυμίζει στους πολίτες ότι το τελευταίο που πρέπει να χαθεί είναι η Δικαιοσύνη. Οι πολίτες πρέπει να προσφεύγουν σε αυτήν και οι κυβερνώντες οφείλουν να την υπερ-στελεχώνουν, για να ανταποκρίνεται στα καθήκοντά της.

Το ίδιο ισχύει για τον δημόσιο και ημι-δημόσιο τομέα που νοσούν σοβαρά και φθάνει η ώρα που θα ψυχορραγήσουν επικίνδυνα. Οι πολίτες πρέπει να διεκδικούν, να διαμαρτύρονται, να μη δειλιάζουν μπροστά στον γραφειοκρατικό Λεβιάθαν. Πρέπει να προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη, για να εξοντώνει τα καρκινώματα στη δημόσια διοίκηση.

Μήπως η Παιδεία είναι υγιής; Περίσσεψε η ανάδειξη της δήθεν αριστείας, στο όνομα ψευδεπίγραφων δεικτών επάρκειας του μαθητικού και του καθηγητικού δυναμικού. Η Αριστερά τι θα κάνει; Πρέπει να υπενθυμίζει ότι οι μαθητές θέλουν ανθρώπινους δασκάλους, όχι δασκαλίστικους ανθρώπους· ότι οι δάσκαλοι  πρέπει να μπορούν να εκπαιδεύουν όχι άριστους μαθητές, αλλά άριστους ανθρώπους. Οι εκπαιδευτικοί, άλλωστε, οφείλουν να αντιστέκονται στις τακτικές είτε υπέρμετρης χαλάρωσης είτε υπέρμετρης αυστηρότητας· στις τακτικές χωρίς περιεχόμενο, χωρίς ευγενή κίνητρα, χωρίς αξιόλογη στόχευση, στις τακτικές χωρίς ήθος, που περισσεύουν στη δημόσια παιδεία. Με την Υγεία τι γίνεται; Στο όνομα των βέλτιστων παροχών, προκρίνονται πάλι γιατροί – επιχειρηματίες και υποτιμώνται οι γιατροί – λειτουργοί. Οι ασθενείς πρέπει να μάθουν από την Αριστερά να αντιδρούν στη λογική της εμπορευματοποίησης, αλλά και της πολιτικοποίησης της Υγείας. Οι μεταρρυθμίσεις έρχονται, μάλλον, για να καλύψουν σοβαρά προβλήματα υπό την καλύπτρα της τελευταίας -και καλύτερης υποτίθεται- μεταρρύθμισης. Αυτό δεν πρέπει να συμβεί. Η Αριστερά, τέλος, οφείλει να διατυπώνει επιταγές ανάδειξης του μερικού, που δίνει μορφή στο καθολικό· του λίγου, καλού ή κακού, που γίνεται στο πέρασμα του χρόνου πολύ, καλό ή κακό. Όσο για τα μεγάλα δεινά, τις παρανοήσεις, τις αμετροέπειες και τις αστοχίες, αυτά με παρρησία αν δεν καταγγέλλονται, θα γίνονται χοάνες που θα τραβούν, μέρα με τη μέρα, την Πολιτεία προς τα κάτω. Αυτά ως μια πρώτη πρόταση για τη σύγχρονη Αριστερά, που είναι Αριστερά μόνο όταν είναι σύγχρονη…

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy