Σίμος Ιωάννου στη «Χ»: «Κλειδί» η Αµµόχωστος για ολόκληρο το Κυπριακό

Μπορεί να έχουν περάσει 48 χρόνια αφότου καταλήφθηκε η Αμμόχωστος, όμως οι νόμιμοι κάτοικοί της δεν την έχουν ξεχάσει ούτε μια στιγμή και μοναδικός στόχος τους είναι η επιστροφή στην αγαπημένη τους πόλη.

Αυτό τονίζει σε συνέντευξή του στη «Χαραυγή» ο δήμαρχος της κατεχόμενης πόλης, Σίμος Ιωάννου, επισημαίνοντας ότι επιδίωξη του δήμου είναι να προωθηθεί διεθνώς το θέμα της Αμμοχώστου. Εκφράζοντας την ανησυχία του για τις αρνητικές εξελίξεις στην περίκλειστη πόλη, ο Δρ Ιωάννου διαμηνύει προς κάθε κατεύθυνση, εντός και εκτός Κύπρου, ότι η οποιαδήποτε αλλαγή στο status quo της Αμμοχώστου θα σημαίνει και την ταφόπλακα για το Κυπριακό. Ο δήμαρχος Αμμοχώστου υποδεικνύει τις υποχρεώσεις του διεθνούς παράγοντα, το ρόλο των Τουρκοκυπρίων, αλλά ταυτόχρονα επισημαίνει και λάθη που έγιναν εκ μέρους της ελληνοκυπριακής πλευράς.

Συνέντευξη στον Χρήστο Χαραλάμπους

Ανέκαθεν απειλούσε η Τουρκία για τον εποικισμό της Αμμοχώστου και βλέπουμε ότι αυτές οι απειλές άρχισαν να υλοποιούνται με τα όσα τεκταίνονται στην παραλία του Βαρωσιού. Πώς οι Αμμοχωστιανοί εισπράττουν αυτή την αρνητική εξέλιξη;

Βρισκόμαστε στις πιο κρίσιμες στιγμές για τον αγώνα μας, για την υπόθεση της επιστροφής της Αμμοχώστου και γενικότερα για το κυπριακό πρόβλημα. Τα συναισθήματα οργής, αγανάκτησης και θυμού που πάντα μας πλημμύριζαν, τώρα έγιναν ακόμα πιο έντονα, ο πόνος και η πίκρα μας συνεχώς μεγαλώνουν.

Η κατοχική Τουρκία μαζί με τους εδώ εγκάθετούς της προχωρούν ακάθεκτοι στην υλοποίηση των άνομων σχεδίων τους που στόχο έχουν τον εποικισμό της πόλης μας, γι’ αυτό θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο σε όλους μας πως η στασιμότητα στο Κυπριακό δεν προσφέρει ασφάλεια και δεν συνιστά ούτε καν συντήρηση της παρούσας κατάστασης. Το διαπραγματευτικό κενό αποτελεί κίνδυνο για το λαό και την πατρίδα μας, για την Αμμόχωστο που είναι όμηρος στα χέρια της κατοχικής δύναμης.

Τα αρνητικά τετελεσμένα που συντελούνται στην πόλη μας είναι αποτέλεσμα αυτού του παρατεταμένου διαπραγματευτικού κενού που διανύουμε μετά την κατάρρευση της διάσκεψης στο Κραν Μοντανά.

Στο σημείο που έχουμε οδηγηθεί, τι μπορεί να γίνει για να προλάβουμε τα χειρότερα;

Πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε όλοι πως ο μοναδικός τρόπος να σώσουμε την Αμμόχωστο είναι να επιστρέψουμε στο τραπέζι των συνομιλιών. Ούτε οι υπερφιλόδοξες εξαγγελίες για κυρώσεις ενάντια στην Τουρκία, που θα ήταν δίκαιες, ούτε η προσπάθεια για ΜΟΕ, που έγινε ομολογουμένως έντιμα και με ειλικρίνεια, δεν είναι ικανές ενέργειες για να σώσουμε την Αμμόχωστο.

Θα πρέπει άμεσα να γίνουν κινήσεις που να στοχεύουν στην επιστροφή στο τραπέζι των συνομιλιών. Αν αφήσουμε το χρόνο να περνά, με το πρόσχημα ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη βρίσκονται σε διαδοχικές προεκλογικές περιόδους, τότε απλά χαρίζουμε χρόνο στην Τουρκία και στον Ερντογάν για να προχωρούν ακάθεκτοι και ανενόχλητοι στην υλοποίηση των σχεδιασμών τους στην Αμμόχωστο.

Είναι, πλέον, πέρα για πέρα φανερό σε όλους ότι το ζήτημα της Αμμοχώστου είναι «κλειδί» για ολόκληρο το Κυπριακό και ότι, αν χαθεί η Αμμόχωστος, θα υπονομευθεί καίρια η όποια προοπτική για λύση του Κυπριακού, ενώ ο κίνδυνος θα αφορά, εξελικτικά, ολόκληρη την Κύπρο.

Ποιο ρόλο μπορεί να διαδραματίσει η τουρκοκυπριακή κοινότητα προς αυτή την κατεύθυνση;

Χρειάζεται ένα αποφασιστικό άνοιγμα από όλους μας προς την τουρκοκυπριακή κοινότητα, προς τις προοδευτικές δυνάμεις της τουρκοκυπριακής κοινότητας που αντιστέκονται στους σχεδιασμούς Ερντογάν-Τατάρ για το Βαρώσι και που απορρίπτουν την πολιτική των δύο κρατών. Τους Τουρκοκυπρίους που αντιστέκονται στην αφομοίωση της κοινότητάς τους από την Τουρκία, που αντιστέκονται στον εποικισμό και την οικονομική και πολιτική ενσωμάτωση τους στην Τουρκία.

Όσοι δεν το είχαν συνειδητοποιήσει όλες τις προηγούμενες δεκαετίες, θα πρέπει να έχουν καταλάβει πόσο λανθασμένη ήταν η εθνικιστική αντίληψη ότι όλοι οι Τουρκοκύπριοι είναι ένα άβουλο πιόνι της Άγκυρας ή ότι δεν έχει καμιά σημασία ποιος είναι ο ηγέτης της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Υπάρχουν οι συμπατριώτες μας στην άλλη πλευρά του συρματοπλέγματος που ζητούν και αυτοί, όπως κι εμείς, την επανένωση, την ανεξαρτησία και την ειρήνη.

Από τον διεθνή παράγοντα, με δεδομένη τη μέχρι τώρα στάση του, τι μπορούμε να περιμένουμε;

Ο διεθνής παράγοντας απέδειξε αδυναμία να σταματήσει την Τουρκία από του να παραβιάζει τα ψηφίσματα του ΟΗΕ στην Αμμόχωστο. Όμως, αν αυτούς δεν τους ενδιαφέρουν οι τουρκικές παραβιάσεις και προκλήσεις, εμάς μας ενδιαφέρουν γιατί η κατοχική δύναμη μαζί με τους εγκάθετούς της στα κατεχόμενα συνεχίζουν τη σαλαμοποίηση της Αμμοχώστου. Έχουν ξεκινήσει εδώ και 3 χρόνια και ήταν μια συνέχεια για την οποία εμείς προειδοποιούσαμε.

Γι’ αυτό, αν δεν ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα από τις μεγάλες δυνάμεις, οι Τούρκοι θα συνεχίσουν ακάθεκτοι. Αυτός είναι ο σκοπός τους. Να εκμεταλλευτούν τουριστικά πλήρως την παραλία της Αμμοχώστου που είναι σαν μια χρυσή κότα και ταυτόχρονα να εκμεταλλευτούν και το εμπάργκο για να προσελκύσουν τουρίστες από άλλες χώρες.

Εκείνο που θέλουμε εμείς είναι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ αλλά και οι ηγέτες της ΕΕ να επιδείξουν την ίδια ευαισθησία για ένα κράτος-μέλος της Ένωσης, του οποίου παραβιάζεται η εδαφική ακεραιότητα αλλά και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, τα οποία η Τουρκία ουδόλως λαμβάνει υπόψη της.

Επιτέλους, θα πρέπει το διεθνές δίκαιο να εφαρμοστεί και στην Κύπρο, γιατί αν χαθεί πλήρως η περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου, τότε δεν θα έχουμε ελπίδα για τίποτε άλλο από τα κατεχόμενά εδάφη μας. Κι αυτό θα πρέπει όλοι να το καταλάβουν.

Πώς κρίνετε τους χειρισμούς για την Αμμόχωστο και γενικότερα το Κυπριακό από τη δική μας πλευρά;

Πιστεύω ότι έχουμε δείξει πάρα πολλή εμπιστοσύνη στον διεθνή παράγοντα και ειδικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι θα μας βοηθήσουν, αλλά βλέπουμε ότι μέχρι τώρα δεν είχαμε καμιά βοήθεια.

Οι προσπάθειες οι οποίες γίνονται, όπως με τα ΜΟΕ, είναι με καλή πρόθεση αλλά δεν είναι αρκετές. Αν δεν προσπαθήσουν να έρθουν σε συνομιλίες με την τουρκοκυπριακή πλευρά, δεν πρόκειται να γίνει τίποτε, δεν μπορεί να υπάρξει λύση.

Λάθη έγιναν, όπως η απώλεια της ευκαιρίας να μας δοθεί η περίκλειστη περιοχή κάτω από την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Δεν είμαι από εκείνους που θεωρούν ότι οι Τούρκοι ποτέ δεν ήθελαν να δώσουν την περίκλειστη περιοχή και ότι δεν υπήρξαν χαμένες ευκαιρίες. Πιστεύω ότι υπήρχαν χαμένες ευκαιρίες, όπως εκείνη του Μον Πελεράν, όπου είχε καταθέσει ο Μουσταφά Ακιντζί χάρτη για το εδαφικό, με τον οποίο όχι μόνο η περίκλειστη περιοχή που αποτελεί το 16% των δημοτικών ορίων, αλλά ένα μεγάλο μέρος της Αμμοχώστου θα τίθετο υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση.

Η Αμμόχωστος ήταν πάντα το μεγάλο μας ατού, η πόρτα για να λυθεί το Κυπριακό και από τη στιγμή που φτάσαμε στο σημείο να αποδεχτούν οι Τούρκοι την απόδοση της περίκλειστης περιοχής υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, αυτό σημαίνει ότι είχαν πρόθεση να επιλύσουν το Κυπριακό. Απ’ εκεί και πέρα, η δική μου εκτίμηση είναι ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, αλλά πρέπει να κρατούμε την ελπίδα ζωντανή και δεν δικαιούμαστε να σταματήσουμε τις προσπάθειές μας.

Αν ξεπουληθούν οι περιουσίες, δεν τίθεται πλέον θέμα Αμμοχώστου

Αναφερόμενος στο θέμα της δια­χείρισης των περιουσιών εκ μέρους των ίδιων των Αμμοχωστιανών, ο Σίμος Ιωάννου λέει ότι ο δήμος ακο­λουθεί τη θέση της πολιτικής ηγεσί­ας, υποδεικνύοντας ότι το πρόβλημα δεν λύνεται με νομικές διαδικασίες αλλά με πολιτικές διεκδικήσεις.

Ξεκαθαρίζει όμως ότι «αν κά­ποιος θέλει να προσφύγει στην Επι­τροπή Ακίνητης Περιουσίας, δεν μπορούμε εμείς να του απαγορεύ­σουμε να διαχειριστεί όπως θέλει την περιουσία του, που αποτελεί και ατομικό του δικαίωμα. Και κανένας δεν μπορεί να χαρακτηρίζει κάποιον προδότη ή οτιδήποτε άλλο επειδή προσφεύγει στα δικαστήρια των κα­τεχομένων… Να μη φτάσουμε όμως στο σημείο να ξεπουληθούν όλες οι περιουσίες και να μην τίθεται πλέον θέμα Αμμοχώστου».

Η Επιτροπή Ακίνητης Περιου­σίας, όπως αναφέρει, παρέχει τρεις θεραπείες: αποζημίωση για απώ­λεια χρήσης που μέχρι τώρα δεν δόθηκε, αποζημίωση μετά από πώ­ληση και ανταλλαγή με περιουσία στο νότο.

«Το μόνο που δίνεται είναι απο­ζημίωση πολύ πιο κάτω από την πραγματική αξία… και υπάρχουν πολλοί που έχουν προσφύγει και ζητούν αποζημίωση για απώλεια χρήσης, αλλά κανένας δεν πήρε τίποτε… Υπάρχει και η άποψη ότι δεν μπορούν να αγγίξουν την πε­ριουσία γιατί δεν υπάρχει χρήστης και ότι προβαίνοντας σε αυτή την ενέργεια προστατεύεις την περιου­σία σου… Από την άλλη, όμως, οι Τούρκοι λένε ότι η περιουσία ανή­κει στο ΕΒΚΑΦ και παραπέμπουν σε δικαστική διαδικασία στο ούτω καλούμενο Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου, που σημαίνει αν χά­σεις, δεν μπορείς να προσφύγεις ξανά στο ΕΔΑΔ».