Moχάμεντ Ομιντβάρ: Μόνο οι προοδευτικές δυνάμεις μπορούν να καθορίσουν το μέλλον του Ιράν

Μόνο οι προοδευτικές δυνάμεις μπορούν να καθορίσουν το μέλλον του Ιράν, τονίζει σε πρόσφατη συνέντευξή του για το τελευταίο κύμα διαμαρτυριών στη χώρα, ο Μοχάμεντ Ομιντβάρ, μέλος του Πολιτικού Γραφείου και Εκπρόσωπος της Κ.Ε. του κόμματος Τουντέχ του Ιράν.

Ο εκπρόσωπος του παράνομου εδώ και δεκαετίες κόμματος των Ιρανών κομμουνιστών μίλησε στο τουρκικό soL News για την καταστολή των πρόσφατων μαζικών λαϊκών διαμαρτυριών στο Ιράν, που στοίχισε τη ζωή σε τουλάχιστον 20 ανθρώπους και πάνω από 2.000 έχουν συλληφθεί. Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν ως αντίδραση στις αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων και των τροφίμων στη χώρα, καθώς και την ανεργία και πληθωρισμό, εξού και σε αντίθεση με το 2009 όπου οι διαμαρτυρίες έγιναν κυρίως από τα μεσαία στρώματα, τώρα γίνονται από τα φτωχά εργατικά λαϊκά στρώματα.

Το στέλεχος του Τουντέχ, το οποίο βιώνει για δεκαετίες φονικές διώξεις από το καθεστώς που προέκυψε μετά την Ισλαμική Επανάσταση του 1979, τονίζει ότι οι προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις του Ιράν πρέπει να αυξήσουν την παρουσία τους στο μαζικό κίνημα διαμαρτυρίας ενάντια στις αντιδραστικές δυνάμεις που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία, οι οποίες επιχειρούν να θέσουν υπό το δικό τους έλεγχο τον αγώνα του λαού ενάντια στο θεοκρατικό καθεστώς, για ελευθερία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη.
Aκολουθεί το σύνολο της συνέντευξης του Μοχάμεντ Ομιντβάρ στο soL News, μεταφρασμένη στα ελληνικά, ενώ μικρότερο απόσπασμα δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Χαραυγή.

Ποιο είναι το πλαίσιο και ποιές είναι οι βασικές κινητήριες δυνάμεις πίσω από το τρέχων κύμα διαμαρτυριών στο Ιράν; Μπορείτε επίσης να σχολιάσετε τον αντίκτυπο των νεοφιλελεύθερων οικονομικών πολιτικών στις τρέχουσες κρίσεις;

Όπως επισημαίνουν οι ανακοινώσεις/θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής μας τις τελευταίες ημέρες, η διαμαρτυρία του ιρανικού λαού ενάντια στο καθεστώς έχει τις ρίζες του στη βαθιά κοινωνικοοικονομική κρίση στο Ιράν.

Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές του ιρανικού καθεστώτος τις τελευταίες δύο δεκαετίες – που υποστηρίχθηκαν πλήρως και έχουν δοξαστεί από την Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικού Ταμείο – έχουν ρίξει εκατομμύρια Ιρανούς κάτω από το όριο της φτώχειας και σε μια δύσκολη ζωή πρωτοφανή για την πρόσφατη ιστορία μας.

Ο αυξανόμενος πληθωρισμός, ιδίως η άνοδος της τιμής των βασικών αγαθών που γίνονται απρόσιτα για τον απλό κόσμο, σε συνδυασμό με τη μαζική ανεργία, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων – που σύμφωνα με αξιωματούχους σε ορισμένες επαρχίες ανέρχεται στο 50% – καθώς και η συνεχιζόμενη καταστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και της ελευθερίας, οδήγησαν τη χώρα μας στο σημείο αυτής της κοινωνικής έκρηξης και οργής ενάντια στην εξουσία του πολιτικού Ισλάμ.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι, πριν από αυτές τις μαζικές διαμαρτυρίες, είχαμε όλο και περισσότερες διαμαρτυρίες από μέρους των εργαζομένων σε διάφορους κλάδους και σε διάφορες πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα ενάντια στους απλήρωτους μισθούς τους (μερικοί από τους οποίους έχει πάνω από ένα χρόνο χωρίς να λάβουν την οφειλόμενη αμοιβή τους), στις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, στην έλλειψη ασφάλειας θέσεων εργασίας, στην κακή μεταχείριση από τους εργοδότες, στην έλλειψη δικαιωμάτων των εργαζομένων και στην πλήρη απαγόρευση των ταξικά – προσανατολισμένων ανεξάρτητων συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχουν διάφορες διαμαρτυρίες με διαφορετικές απαιτήσεις, οι οποίες διεξάγονται από διαφορετικές ομάδες, με διαφορετικά συνθήματα. Γιατί οι διαδηλώσεις αυτές ποικίλλουν από πόλη σε πόλη ή ακόμα και μεταξύ διαφόρων διαμαρτυριών που γίνονται στην ίδια πόλη; Ενώ ορισμένες διαμαρτυρίες αντιδρούν κατά της κυβέρνησης Ρουχάνι, μερικές άλλες υψώνουν περισσότερο δυνατά τις φωνές απαιτώντας τη «αλλαγή καθεστώτος». Κατά την άποψή σας, ποιος είναι ο απαραίτητος δρόμος που πρέπει να ακολουθηθεί;

Η κλιμάκωση της λαϊκής δυσαρέσκειας και οργής προς τους ηγέτες του καθεστώτος για την επιδείνωση της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης και – το σημαντικότερο – η ετοιμότητα και η προθυμία των αγανακτισμένων μαζών να ορθώσουν ανάστημα στον κατασταλτικό μηχανισμό του καθεστώτος, αποτελεί μια σημαντική ένδειξη των σημαντικών εξελίξεων στην ετοιμότητα του λαού που αντιστέκεται και διεξάγει έναν ανοιχτό αγώνα ενάντια στην κυριαρχία της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν. Είναι κατανοητό ότι κάτω από μια βάρβαρη δικτατορία, η οργάνωση και ο συντονισμός του τεράστιου αριθμού διαδηλώσεων – μερικές φορές σε περισσότερες από 50 πόλεις σε όλη την απέραντη χώρα – έχει τους δικούς της περιορισμούς.

Αλλά τα συνθήματα, κατά κύριο λόγο, εκφράζουν σημαντικά οικονομικά και πολιτικά αιτήματα του λαού, στηλιτεύουν τη διαφθορά σε όλους τους κλάδους της εξουσίας και διακηρύσσουν ότι όλoi οι βασικοί κλάδοι της δομής της εξουσίας που επικρατεί μέχρι στιγμής είναι πλήρως υπεύθυνες για τη βαθιά κοινωνικοπολιτική κρίση που μαστίζει τη χώρα.

Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς ορισμένων ηγετών των φιλοκαθεστωτικών μεταρρυθμιστών ότι τέτοιες διαμαρτυρίες συνιστούν «συνωμοσίες» κατά της Προεδρίας Ρουχάνι από τους σκληροπυρηνικούς, εμείς πιστεύουμε βαθιά ότι η πλειοψηφία του λαού της χώρας μας είναι απογοητευμένη και δυσαρεστημένη από τα συνθήματα εκείνων των οποίων οι μοναδικοί τους στόχοι είναι να γίνουν κάποιες κοσμητικές και ήσσονος σημασίας προσαρμογές στο σημερινό καθεστώς.

Ο λαός μας απαιτεί τώρα ριζικές αλλαγές στη διακυβέρνηση της χώρας. Σήμερα, μόνο εκείνοι που θα ήθελαν να διατηρήσουν με κάποιο τρόπο τη σημερινή καταστροφική κατάσταση φοβούνται την κλιμάκωση και ανάπτυξη του λαϊκού αγώνα.

Η εμπειρία των τελευταίων δύο δεκαετιών και αρκετές προεδρικές, κοινοβουλευτικές, επαρχιακές και δημοτικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν και χειραγωγήθηκαν κάτω υπό τον έλεγχο και την καθοδήγηση του Ανώτατου Θρησκευτικού Ηγέτη, απέδειξαν ότι ο λαός απομακρύνεται ταχέως από τη στρατηγική επιλογής μεταξύ «του λιγότερου κακού» και δεν είναι πλέον πρόθυμος να υποταχθεί στη χειραγώγηση των αιτημάτων του από το καθεστώς και τους φιλο-καθεστωτικούς μεταρρυθμιστές, των οποίων οι ρόλοι, επί του παρόντος, εξυπηρετούν τα στρατηγικά συμφέροντα του καθεστώτος.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι, από τη δική μας σκοπιά, η σημερινή δομή της εξουσίας στο Ιράν επικεντρώνεται στον «Ανώτατο Θρησκευτικό Ηγέτη» (Vali Faghieh), τους στενούς συμμάχους του, στην θρησκευτική ιεραρχία, στην ηγεσία της Ισλαμικής Επαναστατικής Φρουράς (Sepah Pasdaran) και άλλες δυνάμεις ασφαλείας.

Η ταξική βάση της ιρανικής κυρίαρχης κλίκας είναι η μεγάλη εμπορική και γραφειοκρατική άρχουσα τάξη. Αυτή η διεφθαρμένη και αντιλαϊκή δομή της εξουσίας έχει κινηθεί προς τον έλεγχο όχι μόνο όλου του πολιτικού μηχανισμού, αλλά και των περισσότερων οικονομικών μοχλών, λεηλατώντας τον πλούτο της χώρας σε τέτοιο βαθμό που δεν έχει παρατηρείται στο Ιράν τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες.

Οι προσπάθειες των τελευταίων δύο δεκαετιών να εισαχθούν κάποιες επιφανειακές μεταρρυθμίσεις και η κατασκευή ενός πιο μετριοπαθούς προσώπου για το τι, στη τελευταία ανάλυση, παραμένει μια μεσαιωνική δικτατορία, απέτυχαν και ως εκ τούτου δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού του Ιράν θέλει σήμερα να θέσει τέρμα στο δεσποτικό θεοκρατικό καθεστώς να θέσει τέλος στην καταπίεση και την αδικία. και να επιφέρει την εγκαθίδρυση ανθρώπινων και δημοκρατικών ελευθεριών και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Πιστεύουμε ότι αυτά τα αιτήματα μπορούν να επιτευχθούν μόνο μέσω της διεξαγωγής ενός κοινού αγώνα όλων των εθνικών, δημοκρατικών και φιλειρηνικών δυνάμεων στο Ιράν χωρίς οποιαδήποτε ξένη παρέμβαση.

Φυσικά, το τρίο Ισραήλ-ΗΠΑ-Σαουδική Αραβία θεωρεί τη διαμαρτυρία ως ευκαιρία να απαλλαγεί από το εμπόδιο κατά της πολιτικής τους στη Μέση Ανατολή, αλλά οι διαμαρτυρίες είναι δυνατό να χειραγωγηθούν και να ανταποκριθούν στις προσδοκίες αυτής της συμμαχίας ή των Ιρανών που έχουν ήδη θέσει μια απόσταση με τις απαιτήσεις τους από τις προσδοκίες του ιμπεριαλισμού; Πιστεύετε ότι οι ιρανικές διαμαρτυρίες δεν υπόκεινται σε ιμπεριαλιστικές χειραγωγήσεις, οι οποίοι οδήγησαν στις πρώτες ημέρες της Συρίας στη διεξαγωγή ενός γενικού πολέμου «δια αντιπροσώπων» ενάντια στον συριακό λαό;

Η Κεντρική Επιτροπή του Τουντέχ, στην πρώτη αντίδρασή της στη διαμαρτυρία του λαού κατά του καθεστώτος, υπόδειξε ξεκάθαρα ότι στις κρίσιμες συνθήκες των σημερινών επικίνδυνων περιφερειακών εντάσεων και της επιθυμίας του ιμπεριαλισμού να ελέγχει τον Περσικό Κόλπο και τη ροή του πετρελαίου, οι αντιδραστικές δυνάμεις (υποστηριζόμενες από τη διοίκηση του Τράμπ, την δεξιά κυβέρνηση του Νετανιάχου στο Ισραήλ και το σαουδαραβικό εγκληματικό καθεστώς) επιδιώκουν να επηρεάσουν σαφώς τις εξελίξεις στη χώρα μας και να αντικαταστήσουν το σημερινό αντιδραστικό καθεστώς με ένα άλλο αντιδραστικό καθεστώς.

Η υποστήριξη αυτών των δυνάμεων – δηλαδή του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, της περιφερειακής αντίδρασης και της δεξιάς κυβέρνησης του Νετανιάχου – προς τους Ιρανούς μοναρχικούς και εκείνες τις πολιτικές ομάδες των οποίων η ατζέντα είναι να συνεργαστούν με τα πιο αντιδραστικά καθεστώτα της περιοχής και να πείσουν τα ευρωπαϊκά κράτη να επιβάλουν κυρώσεις στην οικονομία του Ιράν (επιδεινώνοντας έτσι τη δυστυχία για τους φτωχούς και μη-προνομιούχους του Ιράν) και να ενθαρρύνουν ξένες χώρες να επέμβουν στρατιωτικά στο Ιράν, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αισιοδοξία όσον αφορά τα μελλοντικά σχέδια τέτοιου τύπου «αντιπολίτευσης».

Υπογραμμίσαμε ότι οι προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις του Ιράν πρέπει να αυξήσουν την παρουσία τους στο κίνημα διαμαρτυρίας των μαζών – περισσότερο από ποτέ – προβάλλοντας κατάλληλα συνθήματα προσανατολισμένα στα λαϊκά συμφέροντα, προσφέροντας συνετή καθοδήγηση και να στηριχθούν στις νόμιμες απαιτήσεις των μαζών για την κατάργηση του υφιστάμενου κατασταλτικού καθεστώς και τον τερματισμό της οικονομικής στέρησης, καταπίεσης, αδικίας και της λεηλασίας των φυσικών και ανθρωπίνων πόρων του έθνους, ενώ την ίδια στιγμή να περιθωριοποιήσουν και να αντιταρχθούν στα αντιδραστικά και διχαστικά συνθήματα.

Πιστεύουμε ότι πρέπει να αντλούμε διδάγματα από τις προηγούμενες εμπειρίες μας και από όσα συνέβησαν μετά την επανάσταση του 1979 και να μην επιτρέψουμε στον ηρωικό αγώνα του λαού μας για ελευθερία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη να «απαχθεί» από μια χούφτα αντιδραστικών καιροσκόπων που δεν πιστεύουν στα δικαιώματα του λαού και σε δημοκρατικές ελευθερίες.

Κατά τη διάρκεια της εκλογικής του εκστρατείας, ο Ρουχάνι παρουσίασε την πυρηνική συμφωνία ως “success story” και ότι αναμένεται να ξεπεραστούν τα προβλήματα με τις ιμπεριαλιστικές χώρες εφόσον το Ιράν θα ενσωματωνόταν στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Ενώ οι διεθνείς κυρώσεις είχαν αρθεί κάπως, οι ΗΠΑ δεν έθεσαν τέλος στις μονομερείς τους κυρώσεις εναντίον του Ιράν. Πιστεύετε ότι η πυρηνική συμφωνία ήταν μια «επιτυχημένη ιστορία» για το Ιράν ή όχι;

Μετά τη συμφωνία τον Γενάρη του 2016, το κόμμα μας δήλωσε ότι μετά από χρόνια καταστροφικών κυρώσεων που επιβλήθηκαν στη χώρα μας από τις ΗΠΑ και τις χώρες της ΕΕ, ως αποτέλεσμα των μη-σοφών και τυχοδιωκτικών πολιτικών του Ανώτατου Θρησκευτικού Ηγέτη του Ιράν (δηλαδή του Αγιατόλαχ Χαμενί) και των διορισμένων του, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ του Ιράν και της ομάδας «5 + 1» ολοκληρώθηκαν με μια συμφωνία που δεν ισοδυναμεί με νίκη για το Ιράν, ανεξάρτητα από τους ισχυρισμούς του καθεστώτος περί του αντιθέτου.

Τότε, σε συνέντευξη του προς τη ραδιοτηλεόραση, ο Χασάν Ρουχάνι [Ιρανός Πρόεδρος] δήλωσε: «…σήμερα έχουμε φτάσει σε μια καμπή. Από σήμερα, το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν δεν συνιστά πλέον, με κανένα πλασματικό πρόσχημα, απειλή για την παγκόσμια και περιφερειακή ειρήνη. Αντίθετα, το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν θα εξυπηρετήσει τη σύγχρονη τεχνολογία σύμφωνα με την ανάπτυξη της χώρας και τη σταθερότητα και την ασφάλεια της περιοχής…».

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εφαρμογή της συμφωνίας αποτέλεσε ένα σημαντικό γεγονός που είχε σημαντικό αντίκτυπο στις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας. Υπήρξαν κάποιες βελτιώσεις στις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ του ιρανικού καθεστώτος και της κυβέρνησης των ΗΠΑ.

Ωστόσο, παρ’ όλες τους προπαγανδιστικούς ισχυρισμούς των ηγετών της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν και τις εκτιμήσεις πολλών αντιπάλων, καθώς και υποστηρικτών του θεοκρατικού καθεστώτος, η κυβέρνηση του Χασάν Ρουχάνι συμφώνησε ουσιαστικά με όλους τους όρους που περιορίζουν την πυρηνική βιομηχανία του Ιράν με αντάλλαγμα την άρση των κυρώσεων και την απελευθέρωση των περιουσιακών στοιχείων του Ιράν από τη Δύση.

Εκείνη την εποχή, το κόμμα μας εξέφρασε την ικανοποίησή του για την απομάκρυνση από τις εντάσεις και τις συγκρούσεις και για την άρση των τρομακτικά επιζήμιων οικονομικών κυρώσεων, για τις οποίες πλήρωσαν ακριβά οι απλοί άνθρωποι και η οικονομία στο Ιράν.

Μετά από δύο χρόνια πρέπει να ειπωθεί ότι οι άνθρωποι έχουν δει πολύ λίγα οφέλη όσον αφορά τη βελτίωση της οικονομικής τους κατάστασης, καθώς τα περισσότερα από τα οικονομικά οφέλη έχουν πάει κατευθείαν στους ηγέτες του καθεστώτος και τους υποτακτικούς τους.

Κάτω από τη συνεχιζόμενη πίεση του διεθνούς τραπεζικού συστήματος των ΗΠΑ, οι τραπεζικές και νομισματικές κυρώσεις δεν είχαν ποτέ καταργηθεί και, αυτό στην ουσία, διαιώνιζε τις δυσκολίες για το διεθνές εμπόριο του Ιράν με τον υπόλοιπο κόσμο και την πλειοψηφία των απλών Ιρανών.

Ποια είναι η άποψη του κόμματός σας σχετικά με τις ξένες επεμβάσεις στο Ιράν και τον κίνδυνο τους προς το λαϊκό κίνημα; Μπορείτε να τοποθετηθείτε με βάση τις θέσεις που έλαβε ο Τράμπ, η ισραηλινή κυβέρνηση, η Σαουδική Αραβία και οι δυνάμεις που υποστηρίζουν;

Μετά την επίσκεψη του Ντόναλντ Τράμπ στη Σαουδική Αραβία – και στη συνέχεια στο Ισραήλ – στα τέλη του Μάη του 2017- ο Περσικός Κόλπος και η Μέση Ανατολή γνωρίζουν και πάλι μια κλιμάκωση των εντάσεων που θα μπορούσαν να αποσταθεροποιήσουν περαιτέρω την ασφάλεια της περιοχής και να και έχουν επικίνδυνες και καταστρεπτικές συνέπειες για τη χώρα μας.

Κατά τη διάρκεια αυτής της επίσκεψης, ο Τράμπ κατέδειξε σαφώς την υποστήριξή του προς τις επικίνδυνες πολιτικές της Σαουδικής Αραβίας και προσέφερε στο Ισραήλ μια στάση «εν λευκώ» για την επιδίωξη των επικίνδυνων πολιτικών του έναντι του Παλαιστινιακού λαού και της περιοχής συνολικότερα, ξεχωρίζοντας το Ιράν ως στόχο.

Η απειλητική και φιλοπόλεμη δήλωση του αντιδραστικού Υπουργού Άμυνας της Σαουδικής Αραβίας ότι «θα δουλέψουμε για να πάρουμε τη μάχη μέσα στο Ιράν» ακολούθησε αμέσως την πρώτη αιματηρή τρομοκρατική επίθεση που πραγματοποιήθηκε από το «Ισλαμικό Κράτος» στην Τεχεράνη.

Ο Υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Ρέξ Τίλλερσον δήλωσε επίσης την υποστήριξη των ΗΠΑ προς «αλλαγή καθεστώτος» στο Ιράν σε φιλο-επεμβατική ομιλία. Μεταξύ άλλων ενδείξεων της κλιμάκωσης των εντάσεων στην περιοχή ήταν οι επιθέσεις αμερικανικών δυνάμεων σε παραστρατιωτικές δυνάμεις που υποστηρίχθηκαν από το Ισλαμικό σώμα Επαναστατικών Φρουρών (IRGC) του Ιράν που δραστηριοποιείται στις ανατολικές περιοχές της Συρίας.

Αυτό, σε συνδυασμό με τον πρόσφατο ισχυρισμό της Σαουδικής Αραβίας ότι οι πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς που εκτοξεύονται από τους αντάρτες Χούτι στην Υεμένη προς την ααουδική πρωτεύουσα Ριάντ παρέχονται από το Ιράν, υποδεικνύουν τα υψηλά επίπεδα έντασης και τις σοβαρές απειλές που αντιμετωπίζει το Ιράν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών κατά τη διάρκεια της διοίκησης του Ομπάμα, όσον αφορά το Ιράν, είχε εξετάσει ειδικό ρόλο και θέση για την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν στο «Σχέδιο της Νέας Μέσης Ανατολής» των ΗΠΑ, όπου η συνύπαρξη και η συνδιαλλαγή του θεοκρατικού καθεστώτος του Ιράν με την ηγεμονία των ΗΠΑ στην περιοχή διατυπώθηκαν.

Όμως, τα στοιχεία δείχνουν τώρα ότι η διοίκηση Τράμπ πιέζει να επιβάλει νέους όρους και να κάνει συγκεκριμένες αλλαγές σε αυτό το πλαίσιο. Αυτό συνεπάγεται τη μείωση του ρόλου και του βάρους του καθεστώτος του Ιράν στις περιφερειακές εξελίξεις, προς όφελος της Σαουδικής Αραβίας.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι πρόσφατες αναφορές του Τίλλερσον για «ειρηνική αλλαγή καθεστώτος» στο Ιράν πρέπει να εξεταστούν από δύο οπτικές γωνίες όσον αφορά τη νέα τακτική των ΗΠΑ. Πρώτον, υπάρχει η αναβίωση του αποτυχημένου έργου «επεξεργασία εναλλακτικών λύσεων» να ενεργεί ως «αντιπολίτευση» του καθεστώτος με τη χρησιμοποίηση ορισμένων από τις έντονα φιλοαμερικάνικων δυνάμεων που αντιτίθενται στο καθεστώς του Ιράν, όπως οι μοναρχικές δυνάμεις και η οργάνωση των «Λαϊκών Μουτζαχετίν» (MKO).

Και, δεύτερον, υπάρχει η εκ νέου εφαρμογή μιας επιθετικής διπλωματίας που θα επιτρέψει την άσκηση από μέρους των ΗΠΑ πίεσης επι ζητημάτων πολιτικής και ασφάλειας στην περιοχή μέσω της υποδαύλισης εντάσεων μεταξύ του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας με το πολύ γνωστό δόγμα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας» και της καλλιέργειας διαιρέσεων μεταξύ των χωρών της περιοχής υπό το ψεύτικο πρόσχημα της αντιπαράθεσης μεταξύ των Σιιτών και των Σουνιτών. Και εδώ είναι ιδιαίτερα σημαντικό να σημειώσουμε τις συμβάσεις πώλησης σύγχρονου στρατιωτικού εξοπλισμού και τεχνολογίας από τις ΗΠΑ προς τη Σαουδική Αραβία αξίας 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων κατά τα επόμενα τρία χρόνια.

Έχουν υπάρξει επίσης αξιόπιστες πληροφορίες για τη σύναψη μιας μυστικής συμφωνίας, η οποία επιτεύχθηκε τον Δεκέμβρη του 2017, μεταξύ των ΗΠΑ και του Ισραήλ για την αντιμετώπιση και ανατροπή του Ιράν.

Εκτιμήσαμε ότι οι εκλογές και η άνοδος στην εξουσία του Ντόναλντ Τράμπ, καθώς και τα συνθήματα και οι πολιτικές του, θα ήταν πολύ ανησυχητικές. Η δική μας ανησυχία δεν είναι αυτή που βασίζεται στην απειρία, τον ναρκισσισμό ή την απρόβλεπτη στάση του Τράμπ, αλλά στην πεποίθηση ότι η εκλογή του Τράμπ στην Προεδρία ήταν μια συνειδητή κίνηση από τους φιλοπόλεμους και ακροδεξιούς στις ΗΠΑ να κινητοποιήσουν και να συσπειρώσουν τις πιο αντιδραστικές και επικίνδυνες δυνάμεις της άκρας δεξιάς σε όλο τον κόσμο.

Η δομή της εξουσίας στη διοίκηση Τράμπ – όπως και η δομή της πυραμίδας ισχύος του Ισλαμικού θεοκρατικού καθεστώτος του Ιράν – αποτελείται από επικίνδυνα στοιχεία που πιστεύουν στην διεξαγωγή πολέμου ως μέσο επίλυσης ευρύτερων ζητημάτων.

Οι κρίσεις του καθεστώτος στο Ιράν είναι αποτέλεσμα της βασικής αντίφασης μεταξύ των οικονομικών συμφερόντων και των απαιτήσεων για ελευθερία που αναζητεί το έθνος μας, αφενός, και εκείνων του θεοκρατικού καθεστώτος, αφετέρου. Αυτή είναι μια αντίθεση που συνεχώς αυξάνεται και, επομένως, φυσιολογικά το θεοκρατικό καθεστώς βαδίζει από μια κρίση στην άλλη, βαθύτερη κάθε φορά.

Τόσο ο Αλί Χαμενί, όσο και ο Ντόναλντ Τράμπ είναι δόλιοι ηγέτες που χωρίς δισταγμό θα πουν ψέματα στον λαό τους για να παραμείνουν στην εξουσία. Θα στραφούν σε κάθε επιλογή για να ξεπεράσουν τις διάφορες κρίσεις που αντιμετωπίζουν.

Οι προοδευτικές και πατριωτικές δυνάμεις της χώρας μας δεν πρέπει να αφήσουν τις πολιτικές και πρακτικές των πολιτικών επεμβάσεις των ΗΠΑ και των αντιδραστικών συμμάχων τους, όπως το εγκληματικό καθεστώς στη Σαουδική Αραβία και η ακροδεξιά και αντιλαϊκή κυβέρνηση του Νετανιάχου στο Ισραήλ να καθορίσουν το μέλλον της πατρίδας μας.

Έχουμε δηλώσει με σαφήνεια και επανειλημμένα ότι το Τουντέχ Ιράν αντιτίθεται σθεναρά σε οποιαδήποτε εξωτερική επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας μας και πιστεύει ότι το μέλλον του Ιράν πρέπει να καθορίζεται μόνο από το λαό του και τον αγώνα των προοδευτικών δυνάμεών του να τερματίσει το δεσποτικό καθεστώς.