Της Ελένης Μαύρου
Κάποιοι γέλασαν µε τις δηλώσεις του Μητροπολίτη Μόρφου (η σεξουαλική συµπεριφορά των γονέων και ιδιαιτέρως της µητέρας είναι που προκαλεί την οµοφυλοφιλία)… Κάποιοι θύµωσαν µε τις δηλώσεις του Μητροπολίτη Μόρφου (έχει η Κύπρος τόσο υψηλό ποσοστό εκτρώσεων και µαραζώνουµε για τα δυο παιδιά που σκότωσε ο Ν. Μεταξάς;)…
Λίγοι είναι εκείνοι που βρήκαν το θάρρος να πουν ότι οι απόψεις αυτές δεν περιορίζονται σε κάποιον µητροπολίτη αλλά εκφράζουν την επίσηµη Εκκλησία της Κύπρου. Απόψεις βαθιά οµοφοβικές, µισογύνικες και σκοταδιστικές, απόψεις ενάντια στις εκτρώσεις, στην οµοφυλοφιλία, στις προγαµιαίες σχέσεις, στον αγώνα των γυναικών για χειραφέτηση δεν είναι λίγες φορές που ακούσαµε από το στόµα ιεραρχών µε προεξάρχοντα τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο. Και µην ξεγελιέστε όταν ο Αρχιεπίσκοπος δηλώνει ότι τα όσα είπε ο Μητροπολίτης Μόρφου δεν τον εκφράζουν, ότι είναι καθαρά προσωπικές του απόψεις!
Ξεχάσατε τη δήλωση του Αρχιεπισκόπου ότι θα ανοίξει σχολεία για να απαλλάξει τα παιδιά από την «αµαρτία» (το «φρούτο») της οµοφυλοφιλίας γιατί «ως κοινωνία έχουµε ξετσιπωθεί και πρέπει να υπερπηδήσουµε µερικές ανωµαλίες»; Ξεχάσατε την περιβόητη εγκύκλιο της Αρχιεπισκοπής που στιγµάτιζε ως «προβληµατικές καταστάσεις» τις χιλιάδες των µονογονιών -κυρίως γυναίκες που µε απίστευτες δυσκολίες µεγαλώνουν µόνες τους τα παιδιά τους; Ξεχάσατε την τοποθέτηση του Μητροπολίτη Πάφου Γεώργιου ότι η άµβλωση ισοδυναµεί µε φόνο και ότι το κράτος οφείλει να σεβαστεί τη θέση της ισχύουσας θρησκείας; Απόψεις της Εκκλησίας που ηθικολογεί όταν µιλά για τις εκτρώσεις, αλλά «ξεχνά» να µιλήσει για τα δικαιώµατα των παιδιών που γεννιούνται, που καταγγέλλει την καταστροφή της πολιτιστικής µας κληρονοµιάς από τον Αττίλα, αλλά απειλεί ότι θα µπει µε το τρακτέρ στο χώρο των αρχαιολογικών ανασκαφών της Γεροσκήπου και θα τα διαλύσει όλα, που λαϊκίζει όταν µιλά για τους φτωχούς και τους κατατρεγµένους, αλλά διεκδικεί φοροαπαλλαγές και κίνητρα. Ο κατάλογος της εκκλησιαστικής παρέµβασης, θεσµικής ή µη, σε πολιτειακά ζητήµατα είναι µεγάλος. Αν κάτι όµως πρέπει να µας προβληµατίσει, δεν είναι τόσο οι απόψεις της Εκκλησίας όσο η στάση του κράτους απέναντί της. Οι δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας -που έχει παραδώσει στον Αρχιεπίσκοπο τα σχολεία µας- ότι «ο Αρχιεπίσκοπος έχει να επιτελέσει τον δικό του ρόλο.
Είναι άνθρωπος που έχει και άποψη και βαρύνουσα σηµασία σε όσα λέει». Η άρνηση της Επιτρόπου ∆ιοικήσεως (που εχει ντε φακτο καταργήσει τον θεσµό) να τοποθετηθεί σαφώς στις τοποθετήσεις αυτές. Η υιοθέτηση από ανώτερους διπλωµάτες εσχατολογικών προφητειών περί καταστροφής της Τουρκίας από το… ξανθό γένος. Είναι καιρός να συζητήσουµε ως κοινωνία το πόσο συµβατές µπορεί να είναι η θρησκεία και η κοινωνική δηµοκρατία από τη στιγµή που θεµέλιο της πραγµατικής δηµοκρατίας είναι η αµφισβήτηση και ο διάλογος.
Πώς µπορεί η δηµοκρατία να συµβαδίζει µε κλειστά συστήµατα ιδεών, θρησκευτικών δογµάτων ή και µυστικιστικών πεποιθήσεων; Πώς µπορούµε να επιτρέπουµε ακόµα στο συντηρητισµό της εκκλησίας να επιβάλλεται στις οικογενειακές σχέσεις, τις προκαταλήψεις ενάντια στους οµοφυλόφιλους, την υποτίµηση σε βάρος της γυναίκας; Είναι καιρός να συζητήσουµε, ως σύγχρονο κράτος, αν µια «κοσµική» εξουσία δικαιούται να παραχωρεί κοµµάτι των αρµοδιοτήτων της σε µια «πνευµατική» εξουσία.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
