Κάθετα/ Ορίζοντας
Σκουπίδια στο Ωδείο Πάφου
Ο Udi Ben Moshe, Καλλιτεχνικός Διευθυντή του Θεάτρου Χαν της Ιερουσαλήμ σε συνέντευξη του στον Ορίζοντα αναφέρει ότι επέλεξε να σκηνοθετήσει την Αντιγόνη του Σοφοκλή επειδή «η σύγκρουση και η ένταση, μεταξύ των κανόνων του Θεού και εκείνων του κράτους, που αποτελούν τη βάση της Αντιγόνης αποτελούν επίσης τη βάση της ύπαρξης του κράτους του Ισραήλ.». Μέσα από την παράσταση προβαίνει ουσιαστικά σε ένα σχόλιο για τη χώρα του και την εποχή του αφού «όταν δουλεύεις με ένα κλασικό ελληνικό κείμενο είναι μια ευκαιρία να δημιουργήσεις ένα διάλογο μεταξύ του μύθου και του πνεύματος των σημερινών εποχών.».
Η παράσταση αυτή θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος και είναι μια από τα «σκουπίδια» που συμφώνα με τον Δήμαρχο Πάφου συνηθίζουν οι διοργανωτές να μεταφέρουν στο Ωδείο Πάφου τα τελευταία χρόνια. Το άλλο «σκουπίδι» φέτος θα ήταν η κυπριακή παράγωγη της Μήδειας σε σκηνοθεσία Αλίκης Δανέζη Knutsen.
Παρακολουθώ το Φεστιβάλ σχεδόν από την έναρξη του, επιλέγω να δω παραστάσεις του στο Ωδείο Πάφου ακόμα και τώρα που το Φεστιβάλ ταξιδεύει και σε άλλες πόλεις. Είδα εκεί εξαιρετικές παραστάσεις, κάποιες τις θυμάμαι έντονα ακόμα, είδα και μέτριες, αδιάφορες, πάντα συμφώνα με το δικό μου κριτήριο. Αλλά όλες είχαν μια έγνοια, μια αγωνία να προσφέρουν ένα καλό αποτέλεσμα, να συνδιαλεχτούν με αυτό το είδος του θεάτρου που έρχεται μέσα από τους αιώνες για να μας φωτίσει το παρόν και το μέλλον μας, πάντοτε βέβαια μέσα από την ανάγνωση του κάθε σκηνοθέτη. Όλοι αντίκριζαν με αγάπη και σεβασμό τα κείμενα αυτά ασχέτως προσέγγισης και αποτελέσματος, ένα σεβασμό που δεν επέδειξε καθόλου ο Δήμαρχος Πάφου απέναντι τους αλλά και απέναντι στο θεσμό του Φεστιβάλ και το ίδιο το θέατρο ως τέχνη.
Δεν είναι θέμα να αποδεχόμαστε τη «κριτική» όπως αργότερα πήγε να «εξηγήσει». Είναι στοιχειώδη ευγένεια, είναι θέμα νοοτροπίας, μια νοοτροπία πολλών αξιωματούχων στην Κύπρο ότι γνωρίζουν τα πάντα, έχουν άποψη για όλα και την εκφέρουν με τρόπο απαξιωτικό για τους άλλους. Στο πλαίσιο αυτό και η «απειλή» του Δήμαρχου ότι θα διοργανώσει δικό του Φεστιβάλ με «ποιοτικότερες παραστάσεις», για τις προτιμήσεις του εννοεί ελληνόφωνες μάλλον με γνωστά ονόματα. Νομίζω με την επίμονη του στις παραστάσεις από Ελλάδα προσβάλλει και αυτές τις παραστάσεις αλλά και το κοινό της Πάφου.
Τέτοιες νοοτροπίες καταδεικνύουν πόσο δύσκολο ήταν να οργανωθεί και να παραχθεί ό,τι έργο παράχθηκε από το Πάφος2017 και εξηγεί γιατί δυστυχώς δεν κρατήθηκε κάτι ουσιαστικό από εκείνη την περίοδο. Παραμένουν βέβαια άνθρωποι και εστίες πολιτισμού που προσπαθούν να κρατηθούν σε ένα αφιλόξενο για τον πολιτισμό τοπίο. Ως πότε όμως;
Αντώνης Γεωργίου
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy