Σταύρος Μαλάς στη «Χ»: Μας κυβερνά μια συμμορία «πολιτικών απατεώνων»

«Μας κυβερνά μια συμμορία πολιτικών απατεώνων», δήλωσε στη «Χαραυγή» ο Σταύρος Μαλάς. Σχολιάζοντας όσα εκτυλίσσονται το τελευταίο διάστημα με τη διαφθορά στην κυπριακή κοινωνία, αλλά και την αντιπαράθεση της κυβέρνησης με τον Γενικό Ελεγκτή, ο Στ. Μαλάς τονίζει ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θέλει να ελέγχει τους ανεξάρτητους θεσμούς.

Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό τονίζει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνοκυπριακής πλευράς αυτή την περίοδο δεν είναι η αδιαλλαξία του Ερσίν Τατάρ, αλλά είναι η αναξιοπιστία του Νίκου Αναστασιάδη.

Συνέντευξη στον Μιχάλη Μιχαήλ

Η διαφθορά βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα, σε σημείο που η Κύπρος διασύρεται και στο εξωτερικό. Την ίδια ώρα στο εσωτερικό έχουμε τη σύγκρουση της κυβέρνησης με τον Γενικό Εισαγγελέα. Δεν ανησυχούν…

Δυστυχώς, αποδεικνύεται από δείκτες ότι η Κύπρος είναι 2^η χειρότερη χώρα σε διαφθορά στην Ε.Ε. Νομίζω ότι αυτό έχει να κάνει με το πολιτικό προσωπικό που εκπροσωπεί τη χώρα. Αυτή η σύγκρουση μεταξύ Γενικού Ελεγκτή και εκτελεστικής εξουσίας φέρνει στην επιφάνεια την καθεστωτική νοοτροπία που επικρατεί σε επίπεδο κυβέρνησης. Πριν από λίγους μήνες ο Πρόεδρος δήλωσε ότι οι ανεξάρτητοι αξιωματούχοι που διόρισε πρέπει να του είναι και ευγνώμονες για το διορισμό και να μη συγκρούονται μαζί του για το θεαθήναι! Δηλαδή περίπου υπέδειξε ότι αυτούς που διορίζει, αυτός ορίζει. Αυτή την καθεστωτική νοοτροπία μετέτρεψε σε λάβαρο η παρούσα κυβέρνηση. Όποιος αντιστέκεται πρέπει να καρατομηθεί.

 

Υπάρχει λύση; Ο Πρόεδρος είπε ότι θα εξαγγείλει μέτρα κατά της διαφθοράς…

Ο Πρόεδρος δήλωσε ότι θα εξαγγείλει μέτρα κατά της διαφθοράς. Το ψάρι βρομάει από την κεφαλή. Δυστυχώς, κυβερνά τη χώρα μας μία συμμορία πολιτικών απατεώνων. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εικόνα και όχι η ουσία. Τον όρο «πολιτικοί απατεώνες» τον δανείζομαι από τον κ. Παπαδόπουλο, ο οποίος τον χρησιμοποίησε αρκετά μετά τις εκλογές του 2018. Όσο περνά ο καιρός, τα γεγονότα αυτό καταμαρτυρούν. Εάν δεν αλλάξουμε νοοτροπία ως λαός και μάθουμε να επιλέγουμε ανθρώπους οι οποίοι τουλάχιστον σέβονται τη δημοκρατία, όσους νόμους και αν έχουμε δεν θα πατάξουμε τη διαφθορά και τη διαπλοκή. Το πρόβλημα είναι καθαρά πρόβλημα πολιτικής νοοτροπίας συγκεκριμένης ομάδας πολιτικών και μέρος του πολιτικο-οικονομικού κατεστημένου που το στηρίζει. Το οικονομικό μοντέλο της χώρας βασίζεται στην αρπαχτή και αυτό από μόνο του προάγει τη διαφθορά γιατί εξυπηρετεί μια ολιγαρχία.

 

Δεν είναι βαρύς ο χαρακτηρισμός «πολιτικοί απατεώνες»;

Είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιώ τέτοιον όρο. Δυστυχώς, τα φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής που βιώνουμε αγγίζουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε έκταση και βαθμό που δεν είχαμε ποτέ στο παρελθόν. Σε ποιαν άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης εφαρμόζονται πολιτικές από τις οποίες έχουν άμεσο οικονομικό όφελος μέλη της οικογένειας του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά και υπουργών και αυτό αποτελεί την κύρια οικονομική δραστηριότητα της χώρας; Και όταν ο Γενικός Ελεγκτής ζητά να διερευνήσει αυτό το θέμα, αυτοί θέλουν να τον απομακρύνουν; Τι φοβούνται αν είναι καθαροί; Σε ποια άλλη χώρα επικαλούνται τα πολιτικά πιστεύω του Γενικού Ελεγκτή για να αμφισβητήσουν την αμεροληψία του; Σε ποια άλλη χώρα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας λαμβάνει δωρεάν οικογενειακό ταξίδι στις Σεϊχέλλες, το οποίο αποκρύπτουν οι υπουργοί από τη Βουλή και όταν ανακαλύπτεται ο ΠτΔ αντιμετωπίζει την κοινωνία με πλήρη απαξίωση και δεν δίνει καμία εξήγηση; Σε ποια άλλη χώρα έχει μετατραπεί η ευρωπαϊκή ιδιότητα σε ένα εμπορικό προϊόν και έχει μετατραπεί στην κύρια οικονομική δραστηριότητα από την οποία επωφελείται μία μικρή πολιτικο-οικονομική ελίτ; Σε καμιά άλλη χώρα. Γι’ αυτό χρησιμοποιώ αυτό τον όρο. Είχαμε και στο παρελθόν, τη δεκαετία του ’90, παρόμοια φαινόμενα, όταν μετατρέψαμε τη χώρα σε ένα πλυντήριο ξεπλύματος βρόμικου χρήματος μέσω των τραπεζών, δίνοντας τότε την ευκαιρία σε κεφάλαια να μπουν στη χώρα και να μετατραπούν σε ευρωπαϊκά και είδαμε τι πάθαμε. Αυτό οδήγησε στο κούρεμα. Τώρα μετατρέψαμε την ευρωπαϊκή υπηκοότητα σε ένα εμπόρευμα, το οποίο εκμεταλλεύεται μια μικρή ομάδα πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου προς ίδιον όφελος. Και όλα αυτά συμβαίνουν στην ημικατεχόμενη Κύπρο την οποία, υποτίθεται, εκπροσωπούν άτομα που ενδιαφέρονται για την επανένωσή της. Κάθε άλλο. Αυτά τα άτομα έχουν μετατρέψει την εξουσία, η οποία τους εκχωρήθηκε δημοκρατικά, σε ένα λάφυρο. Αυτό μόνο σε διεφθαρμένα καθεστώτα μπορεί να επισυμβεί, γι’ αυτό έχω χρησιμοποιήσει τον σκληρό όρο.

 

 

Κύριε Μαλά, οι τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό, με τις δηλώσεις Τατάρ για λύση δύο κρατών, προκαλούν προβληματισμό. Πώς εκτιμάτε εσείς την κατάσταση;

Οι εξελίξεις όπως τροχιοδρομούνται τις τελευταίες βδομάδες θυμίζουν τη διαδικασία που έλαβε χώρα το 2003. Τότε, η ε/κ πλευρά διακήρυττε ότι ήταν έτοιμη να διαπραγματευτεί το σχέδιο Ανάν, όπως λέει τώρα ότι είναι έτοιμη να συνεχίσει από κει που έμεινε στο Κραν Μοντανά. Ουσιαστικά τότε υπολόγιζε στην άρνηση του Ρ. Ντενκτάς για αποδοχή της επιδιαιτησίας (και την έπαθε). Σήμερα επίσης υπολογίζει στην άρνηση του Ερσίν Τατάρ να αρχίσει η διαδικασία από κει που έμεινε. Αν νομίζουμε ότι θα κρυφτούμε πίσω από την αδιαλλαξία του κ. Τατάρ για να δείχνουμε, τουλάχιστον, προς τα Η.Ε. καλή θέληση θα την πάθουμε. Έχει μεγάλη σημασία όχι απλώς να εκφράζουμε την ετοιμότητά μας να συζητήσουμε από κει που μείναμε, αλλά να αποδείξουμε και στον διεθνή παράγοντα ότι αυτό που λέμε το εννοούμε. Και για να το αποδείξουμε θα πρέπει να μιλήσουμε ξεκάθαρα και να προετοιμάσουμε το λαό γι’ αυτό που λέμε ότι έχουμε συμφωνήσει και έχουμε φτάσει στο παρά πέντε της λύσης. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνοκυπριακής πλευράς αυτή την περίοδο δεν είναι η αδιαλλαξία του διχοτομιστή Ερσίν Τατάρ, αλλά είναι η αξιοπιστία της ελληνοκυπριακής πλευράς και ιδιαίτερα του κ. Αναστασιάδη να πείσει ότι εννοεί αυτά που λέει. Και βεβαίως κάποιος μπορεί να διερωτηθεί γιατί ο Πρόεδρος δεν έπραξε τίποτα στα τρία χρόνια που ήταν στην εξουσία ο κ. Ακιντζί, ο οποίος όντως ήθελε να διαπραγματευθεί στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου;

 

Αυτό που λέτε το έχετε διαπιστώσει από επαφές που εσείς έχετε κάνει;

Αυτό το έχω διαπιστώσει από επαφές που είχα μετά το 2017 με πάρα πολλούς ξένους διπλωμάτες. Χαρακτηριστικά ένας διπλωμάτης, πολύ φιλικής χώρας, μου είχε δηλώσει ότι το πρόβλημα που έχει η ελληνοκυπριακή πλευρά είναι να πείσει ότι ενδιαφέρεται για λύση του Κυπριακού. Το είχα ακούσει όμως και από πολλούς άλλους πρέσβεις. Αμφισβητούν τα κίνητρά μας και έχουν κάθε λόγο να αμφισβητούν. Όταν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έφυγε από το Κραν Μοντανά περίπου δαιμονοποίησε αρκετές από τις πτυχές εκείνων των σημείων που λέει σήμερα ότι αποτελούν εφαλτήριο για τη διαδικασία της λύσης. Να θυμίσω τι έλεγε για το πλαίσιο Γκουτέρες; Που δεν το αποδεχόταν και αμφισβητούσε το περιεχόμενό του; Κατά συνέπεια ο Πρόεδρος πρέπει να πείσει και στο εξωτερικό και στο εσωτερικό ότι εννοεί αυτά που λέει.

 

 

 

Γιατί το λέτε αυτό;

Όταν λέει ότι θέλει να λύσει το Κυπριακό στη βάση της ομοσπονδίας, αλλά δεν αποδέχεται την πολιτική ισότητα, είναι σαν να μην αποδέχεται τη βάση λύσης του Κυπριακού. Και δεν είναι η πρώτη φορά που ο Πρόεδρος σχοινοβατεί πάνω σε αυτή την πτυχή του Κυπριακού. Να θυμίσω ότι το 2012, όταν εξήγγειλε την υποψηφιότητά του, όχι μόνο δαιμονοποιούσε τις συγκλίσεις Χριστόφια και Ταλάτ, αλλά ούτε καν τον όρο ΔΔΟ έβαλε στο πρόγραμμά του. Αμφιβάλλω αν στην Ε.Ε. πιστεύουν ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ενδιαφέρεται για λύση.

 

Η κυβέρνηση, όπως και άλλοι, επικαλούνται την τουρκική αδιαλλαξία για τη μη επίλυση του Κυπριακού…

Είναι πολύ βολικό να κρυβόμαστε πίσω από την αδιαλλαξία της Τουρκίας ή του Τατάρ. Όπως είπα και πριν, αυτό κάναμε και το 2003 και την πάθαμε. Ο κ. Τατάρ λέει ότι θέλει λύση δύο κρατών και ο ίδιος το πιστεύει. Δυστυχώς για άλλες λύσεις, πέραν της ΔΔΟ, μίλησε και ο κ. Αναστασιάδης. Το πρόβλημα του Προέδρου δεν είναι ότι έχει απέναντί του έναν Τατάρ διχοτομιστή. Το πρόβλημά του είναι ότι προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από αυτόν. Η Τουρκία μάς έχει διαβάσει προ πολλού. Όταν έρθει η ώρα, εύκολα μπορεί να παραμερίσει τον Τατάρ, αν αυτό τη βολεύει. Ο σχεδιασμός της Τουρκίας δεν είναι να πάμε σε συζήτηση δύο κρατών, αλλά να πάμε σε μια διαδικασία που να φορτωθεί η ε/κ πλευρά την ευθύνη για τη μη λύση, όπως έγινε το 2003 και 2004. Γι’ αυτό επιμένω ότι πρέπει να προετοιμαστούμε καλά εσωτερικά πρώτα, παρά να μπαίνουμε σε μια επικοινωνιακή διαχείριση του Κυπριακού. Εύχομαι να πετύχει η άτυπη πενταμερής, αν τελικά γίνει. Σε αντίθεση με το τι λένε αρκετοί, δεν υπάρχει κίνδυνος απο-αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας σε μια πενταμερή. Μόνο τα κράτη αναγνωρίζουν ή απο-αναγνωρίζουν άλλα κράτη, όχι οι διασκέψεις.