Προς τρεις κατευθύνσεις πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες η κυβέρνηση για να επαναρχίσουν οι συνομιλίες για το Κυπριακό. Αν καταφέρουμε να λύσουμε το Κυπριακό, τότε, τουλάχιστον, η Τουρκία δεν θα μπορεί να βρίσκει προφάσεις για να μην μπαίνει σε διάλογο για οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών. Αυτά τονίζει μεταξύ άλλων στη συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Χαραυγή» ο βουλευτής και μέλος του Π.Γ. του ΑΚΕΛ, Στέφανος Στεφάνου. Τονίζει ακόμα ότι προϋπόθεση για τις «κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες» που θα επιδιώξει το ΑΚΕΛ για αλλαγή της διακυβέρνησης είναι οι συγκλίσεις στα βασικά ζητήματα. Σε αντίθεση με το ΔΗΣΥ, το ΑΚΕΛ δεν επιδιώκει «ευκαιριακές» συνεργασίες, αναφέρει.
Συνέντευξη στη Νίκη Κουλέρμου
Τρία χρόνια από το ναυάγιο του Κραν Μοντανά. Φαίνεται πως αυτή τη φορά η ε/κ πλευρά θα παρακαλά να συνεχιστούν οι συνομιλίες από κει που έμειναν, ενώ η Τουρκία παρουσιάζεται έντονα αρνητική σ’ αυτή την προοπτική. Ποια η δική σας εκτίμηση;
Τα τρία χρόνια ξηρασίας στο Κυπριακό έχουν επαναβεβαιώσει δύο διαπιστώσεις: Πρώτον, ότι η παρέλευση του χρόνου χωρίς λύση δυσχεραίνει τις προοπτικές για επίλυση του προβλήματος. Η παθητική ροή του χρόνου ήδη έχει αφήσει τα αρνητικά αποτυπώματά της στις προοπτικές της λύσης. Δεύτερη διαπίστωση είναι ότι η Τουρκία πάντοτε εκμεταλλεύεται το διαπραγματευτικό κενό, ειδικά όταν στην ίδια δεν επιρρίπτονται ευθύνες γι’ αυτό, για να προκαλεί νέα σοβαρά τετελεσμένα. Αυτό κάνει σήμερα με τις προκλήσεις και τις παρανομίες της εντός της κυπριακής ΑΟΖ. Η Τουρκία βολεύεται με την ντε φάκτο κατάσταση. Η ε/κή πλευρά, από την άλλη, πάντοτε πρέπει να επιδιώκει την επίτευξη λύσης και να μην παρακολουθεί παθητικά την παρέλευση του χρόνου. Είναι γι’ αυτό που πρέπει να εργάζεται και να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για να διεξάγονται διαπραγματεύσεις κάτω από την αιγίδα του ΓΓ του ΟΗΕ και στο πλαίσιο των ψηφισμάτων του διεθνούς οργανισμού. Αυτή είναι η μοναδική οδός για επίτευξη λύσης, η οποία να τερματίζει την κατοχή και να επανενώνει τον τόπο και το λαό. Με φόντο την επικίνδυνη κατάσταση που δημιουργείται από τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας, καθίσταται διπλά πιεστική η ανάγκη όπως η κυβέρνηση αναλάβει πρωτοβουλίες για δημιουργία προϋποθέσεων επανέναρξης των διαπραγματεύσεων μετά από την εκλογική διαδικασία στα κατεχόμενα.
Όταν το ΑΚΕΛ επίμονα και κατ’ εξακολούθηση καλεί τον Πρόεδρο να αναλάβει πρωτοβουλία για επανέναρξη των συνομιλιών, τι συγκεκριμένα εννοεί;
Οι εκκλήσεις του ΑΚΕΛ προς τον Πρόεδρο έχουν τρεις πτυχές. Η πρώτη αφορά την αξιοποίηση του ευρωτουρκικού διαλόγου, που φαίνεται ότι θα αρχίσει με στόχο να τεθεί η ανάγκη για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν. Η κυβέρνηση θα πρέπει να απευθυνθεί προς τους Ευρωπαίους και να καταθέσει συγκεκριμένα τι αναμένει από αυτούς σε σχέση με το Κυπριακό. Η δεύτερη έχει να κάνει με την ανάληψη πρωτοβουλιών προς τον διεθνή παράγοντα για να τον πείσει να κινηθεί προς την κατεύθυνση της επανέναρξης των διαπραγματεύσεων μετά από τις «εκλογές» στα κατεχόμενα. Για να γίνει τούτο, χρειάζεται η πλευρά μας να πείσει ότι διαθέτει τη βούληση να διαπραγματευτεί ουσιαστικά για να ολοκληρωθεί η προσπάθεια για λύση. Η τρίτη πτυχή έχει να κάνει με την προετοιμασία της κοινωνίας για τη λύση και την επανένωση. Αυτό έχει αφεθεί εντελώς στο περιθώριο από την κυβέρνηση, με αποτέλεσμα η απαισιοδοξία, η απόρριψη και ο αρνητισμός να κερδίζουν έδαφος.
Ποιο ρόλο αναμένετε να διαδραματίσει η ΕΕ, μετά και την επίσκεψη του κ. Μπορέλ στην Κύπρο, προς την κατεύθυνση της Τουρκίας, όταν η Τουρκία δηλώνει ότι δεν συζητά με την «ε/κ διοίκηση» για τις «αμφισβητούμενες» θαλάσσιες ζώνες εκτός μετά από λύση του Κυπριακού;
Σε επικοινωνιακό επίπεδο ο κ. Αναστασιάδης δεν χάνει τίποτε με το να ζητά διάλογο με την Τουρκία και προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο. Δεν νομίζω όμως να υπάρχει κανένας νουνεχής άνθρωπος που να αναμένει ότι η Τουρκία θα δεχθεί να εισέλθει σε διάλογο με την Κυπριακή Δημοκρατία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με τη λύση. Αν καταφέρουμε να λύσουμε το Κυπριακό, τότε, τουλάχιστον, η Τουρκία δεν θα μπορεί να βρίσκει προφάσεις για να μην μπαίνει σε διάλογο. Χωρίς αυταπάτες για την ΕΕ και με πλήρη επίγνωση των βαθύτατων οικονομικών, εμπορικών, πολιτικών και στρατιωτικών δεσμών που συνδέουν την Τουρκία με ευρωπαϊκά κράτη, οφείλουμε να αξιοποιούμε κάθε περιθώριο που υπάρχει, ώστε οι δηλώσεις αλληλεγγύης προς την Κύπρο από πλευράς ΕΕ να αποκτήσουν επιτέλους έμπρακτο αντίκρισμα.
Η επομένη μέρα της πανδημίας βρίσκει τον κόσμο της Κύπρου και διεθνώς αντιμέτωπο με πολύ δύσκολες καταστάσεις και προκλήσεις. Είναι σε θέση ο εργαζόμενος να δώσει τις μάχες που χρειάζεται για να υπερασπιστεί τα αυτονόητα; Πώς τον καθοδηγεί το κόμμα των εργαζομένων;
Είναι γεγονός ότι η επόμενη μέρα της πανδημίας είναι πολύ δύσκολη από όλες τις απόψεις Το διακύβευμα είναι ποιος θα πληρώσει τα σπασμένα και ποιος θα τύχει βοήθειας και στήριξης από το κράτος. Ήδη έχουμε τις πρώτες αρνητικές επιπτώσεις. Χιλιάδες είναι οι ξενοδοχοϋπάλληλοι χωρίς δουλειά, πολλοί εργαζόμενοι στο χώρο του Πολιτισμού αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσκολίες επιβίωσης, η ανεργία έχει φτάσει στο 10% και συνεχίζει την ανοδική της πορεία. Εμείς επιμένουμε ότι τα σπασμένα δεν θα πρέπει να τα φορτωθεί όλα ο εργαζόμενος, ο μικρομεσαίος, ο αυτοτελώς εργαζόμενος, όπως έκανε η κυβέρνηση το 2013. Τα βάρη θα πρέπει να επιμεριστούν ανάλογα με τα εισοδήματα και τις δυνατότητες που έχει ο καθένας. Το μεγάλο κεφάλαιο και ο πλούτος έχουν πολύ περισσότερα περιθώρια από τους εργαζόμενους. Αυτοί θα πρέπει να αναλάβουν το μεγαλύτερο βάρος. Την ίδια ώρα, το κράτος θα πρέπει να συνεχίσει να στηρίζει όλους όσοι δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς την κρατική αρωγή, στοχευμένα και συγκεκριμένα. Θα γίνει αυτό; Να μου επιτρέψετε να πω ότι δεν είμαστε και τόσο αισιόδοξοι. Η κυβέρνηση προτιμά να στηρίζει τους λίγους και προνομιούχους και αφήνει τους πολλούς στα αζήτητα. Θα χρειαστούν, λοιπόν, πολλές προσπάθειες και αγώνες από μέρους των εργαζομένων, του συνδικαλιστικού κινήματος και του ΑΚΕΛ για να αντιμετωπιστούν οι αντιλαϊκές μεθοδεύσεις της κυβέρνησης, αλλά και της εργοδοσίας, να φορτωθούν όλα τα βάρη στους ώμους των εργαζομένων. Το ΑΚΕΛ είναι έτοιμο γι’ αυτούς τους αγώνες, οι οποίοι για να έχουν προοπτική επιτυχίας χρειάζεται η μαζική και μαχητική συμμετοχή των εργαζομένων. Από τους καναπέδες και τις πολυθρόνες δεν κερδήθηκε κανένας αγώνας.
Το ΑΚΕΛ ουδέποτε απέκρυψε ότι η αλλαγή της διακυβέρνησης του τόπου είναι στις προτεραιότητές του. Αυτό σημαίνει και συνεργασίες «πάση θυσία»;
Το ΑΚΕΛ όχι μόνο δεν απέκρυψε την ανάγκη για επίτευξη προοδευτικής αλλαγής στον τόπο, αλλά την προβάλλει κιόλας. Ο τόπος έχει ανάγκη την προοδευτική αλλαγή. Η δεξιά διακυβέρνηση, η οποία χαντάκωσε το Κυπριακό, ψαλίδισε το κοινωνικό κράτος, απορρύθμισε τις εργασιακές σχέσεις, ενίσχυσε την αυθαιρεσία των τραπεζών και απογείωσε τη διαπλοκή και τη διαφθορά, πρέπει να τερματιστεί. Όπως δεν έχουμε αποκρύψει την ανάγκη για προοδευτική αλλαγή, δεν αποκρύψαμε επίσης τη θέση μας αναφορικά με τις συνεργασίες. Το ΑΚΕΛ επιδιώκει κοινωνικές και πολιτικές συνεργασίες, οι οποίες να στηρίζονται πάνω σε συγκλίσεις στα βασικά θέματα που καθορίζουν το παρόν και το μέλλον του τόπου και του λαού. Το ΑΚΕΛ δεν κάνει ευκαιριακές συνεργασίες ούτε και αλλοιώνει τις θέσεις του. Δηλαδή, δεν ακολουθεί το παράδειγμα του ΔΗΣΥ, ο οποίος αποκρύβει και αλλοιώνει θέσεις ανάλογα με τη χρονική συγκυρία και για εξυπηρέτηση εκλογικών σκοπιμοτήτων. Το ΑΚΕΛ δεν διανοείται δημόσια να διαβεβαιώνει και να μοιράζει φυλλάδια με την υπογραφή του ηγέτη του ότι δεν πρόκειται να κάνει κάτι και αμέσως μετά τις εκλογές να κάνει στροφή 180 μοιρών. Έτσι έκαναν ο ΔΗΣΥ και ο Νίκος Αναστασιάδης με το κούρεμα καταθέσεων και τις ιδιωτικοποιήσεις. Ούτε το ΑΚΕΛ διανοείται ποτέ να μπει σε διάλογο με ένα ακροδεξιό, νεοναζιστικό κόμμα όπως είναι το ΕΛΑΜ. Ο ΔΗΣΥ το έκανε, επειδή για το κόμμα της Δεξιάς προέχει η εξουσία πάση θυσία.
Ο τελευταίος ανασχηματισμός της κυβέρνησης συνιστά μήνυμα για τις προθέσεις Αναστασιάδη για διεκδίκηση και τρίτης θητείας;
Δεν μπορώ να γνωρίζω αν ο Νίκος Αναστασιάδης θα διεκδικήσει και τρίτη θητεία. Δεν θα είναι έκπληξη αν το κάνει, παρότι μερικές φορές δεσμεύτηκε ότι αυτή είναι η τελευταία του θητεία. Ο Ν. Αναστασιάδης δεν έχει καμία δυσκολία να αναιρεί τις δεσμεύσεις του, άλλωστε είναι με αυτή τη συμπεριφορά που κατέστησε το ρήμα «δεσμεύομαι» ως το πιο σύντομο ανέκδοτο στην Κύπρο. Κατά την άποψή μου δεν έχει και τόση σημασία αν συνεχίσει ή όχι ο Ν. Αναστασιάδης. Πρώτιστη σημασία έχει να μη συνεχίσει η Δεξιά να κυβερνά τον τόπο. Είτε με τον Αναστασιάδη είτε με κάποιον άλλο οι πολιτικές θα είναι οι ίδιες, νεοφιλελεύθερες και αντιλαϊκές. Αυτές οι πολιτικές, όπως προηγουμένως έχουμε πει, πρέπει να αλλάξουν.
Κατά τη διακυβέρνηση ΔΗΣΥ 1993-2003 οι θεσμοί είχαν πληγεί σε τέτοιο βαθμό, που ο τότε σύμβουλος του κ. Αναστασιάδη, κ. Πουργουρίδης, μιλούσε για ρωμαϊκή αυτοκρατορία υπό κατάρρευση… Σήμερα τι μπορείτε να πείτε για τους θεσμούς, την ανεξαρτησία τους και την όλη συμπεριφορά του ίδιου του Προέδρου προς αυτούς;
Το ύφος και το ήθος της σημερινής διακυβέρνησης είναι ακόμα χειρότερο από αυτό της περιόδου που αναφέρεστε. Η αυθαιρεσία, η ημετεροκρατία, η ισοπέδωση και η υπόσκαψη των θεσμών έχουν φτάσει στο απόγειό τους επί των ημερών της παρούσας διακυβέρνησης. Τουλάχιστον, ο μακαρίτης Γλαύκος Κληρίδης δεν εισέπραξε ποτέ το περίφημο -πλέον- «ντροπή» από τον Γενικό Εισαγγελέα, όπως το εισέπραξε ο Ν. Αναστασιάδης. Ο Γλαύκος Κληρίδης δεν παρουσιάστηκε ποτέ σε δικαστήριο ως μάρτυρας υπεράσπισης ενός αξιωματούχου, ο οποίος κατηγορούνταν -και τελικά καταδικάστηκε- για πολύ σοβαρά αδικήματα. Το ύφος και το ήθος εξουσίας της κυβέρνησης συμπυκνώνεται στο δόγμα: όποιος δεν ελέγχεται ισοπεδώνεται και εξευτελίζεται.
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy