Συναντήσεις/ Ορίζοντας
Στέλιος Καμμίτση: Έχω μια εμμονή από μικρός να θέλω να διηγούμαι ιστορίες
Ο Αντώνης Γεωργίου συναντάει τον Στέλιο Καμμίτση και μιλάνε για τον κινηματογράφο και την ταινία του ο Άνθρωπος με τις Απαντήσεις που παρουσιάζεται στο 20ο Cyprus Films Days που οργανώνεται από τις Πολιτιστικές Υπηρεσίες και το Θέατρο Ριάλτο (8- 16 Απριλίου 2022). Προβολές: Θέατρο Ριάλτο, Λεμεσός και Ζήνα Πάλλας, Λευκωσία
Το μεγαλύτερο σχολείο στον κινηματογράφο είναι το γύρισμα
Μετά τα Κωλόπαιδα (2011), ο Άνθρωπος με τις Απαντήσεις η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία σας. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτή.
Η ταινία αφηγείται την ιστορία του Βίκτωρα, ενός εικοσάχρονου πρώην αθλητή καταδύσεων, που μετά τον θάνατο της γιαγιάς του, και έχοντας πια βαλτώσει, ξεκινάει ένα ταξίδι από την πόλη του την Πάτρα μέχρι την Βαυαρία. Στο καράβι συναντάει τον Ματίας, έναν περιπετειώδη παράτολμο Γερμανό νεαρό, ο οποίος τον πείθει να ταξιδέψουν μαζί. Και οι δύο κατευθύνονται προς τη Βαυαρία, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Οδηγώντας προς το Βορρά, ξεκινούν ένα παιχνίδι ερωτήσεων και απαντήσεων, που φέρνει στην επιφάνεια τον πραγματικό λόγο του ταξιδιού του.
Πόσο εύκολο ήταν να γυριστεί η ταινία και τι σας δυσκόλεψε περισσότερο;
Ήταν πολύ δύσκολο να γυριστεί η ταινία αυτή. Από το θέμα και μόνο, ότι ήταν μια ταινία δρόμου που ξεκινάει σεναριακά από Πάτρα και καταλήγει Βαυαρία έμοιαζε αδύνατο να γίνει. Μας πήρε αρκετά χρόνια να το σχεδιάσουμε σωστά με το budget που είχαμε. Κάναμε πολλά ρεπεράζ σε τρεις χώρες μέχρι να βρεθούν οι κατάλληλοι χώροι και να σχεδιαστεί σωστά το γύρισμα. Τίποτα δεν έγινε τυχαία. Αλλά με την επιμονή τη δική μου αλλα και των παραγωγών μου η ταινία έγινε χωρίς μεγάλες εκπτώσεις. Σε αντίθεση με την πρώτη μου ταινία όπου όλα τα γυρίσματα έγιναν στο κέντρο της Αθήνας, στον “Άνθρωπο” είχαμε γυρίσματα σε Ελλάδα, Κύπρο και Ιταλία -συνολικά 10 πόλεις- πράγμα που από μόνο του ανέβαζε πολύ το βαθμό δυσκολίας της ταινίας. Ήταν όμως μια εμπειρία ζωής όλο αυτό το μεγάλο ταξίδι. Το μεγαλύτερο σχολείο στον κινηματογράφο είναι το γύρισμα.
Είναι μια ταινία δρόμου με δύο αγόρια και την έντονη επιθυμία του σκηνοθέτη να εντάξει φαρσικές πινελιές μέσα σε αυτήν
Θα βρει τις «απαντήσεις» που ψάχνει ο ήρωας σας; Δίνει απαντήσεις η τέχνη ή θέτει τα ερωτήματα;
Οι ήρωες μου βρίσκουν τον εαυτό τους στον άλλο, σε ένα ταξίδι αυτοανακάλυψης. Είναι μια ταινία δρόμου με δύο αγόρια και την έντονη επιθυμία του σκηνοθέτη να εντάξει φαρσικές πινελιές μέσα σε αυτήν. Η τέχνη είναι μια μορφή ψυχοθεραπειας για μένα, ειδικά όταν εξερευνώ κομμάτια του εαυτού μου μέσα από τη συγγραφή σεναρίων. Έχει να κάνει και ποσό ανοικτός είναι ο καθένας για να διαβάσει τα ερωτήματα που θέτει η κάθε μορφή τέχνης.
Η ταινία έχει ήδη μια πορεία στο εξωτερικό. Ποια ήταν η ανταπόκριση του κοινού και κριτικών;
Η ανταπόκριση ήταν πολύ θετική. Η ταινία ταξίδεψε σε πολλά φεστιβάλ (Santa Barbara IFF 2021, Beijing IFF 2021, Guadalajara IFF 2021, MIX Copenhagen 2021, Raindance IFF 2021, Thessaloniki IFF 2021 και πολλά άλλα). Βρήκε διανομή σε πολλές χώρες και πλατφόρμες και κέρδισε δύο βραβεία κοινού στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και δύο βραβείο σεναρίου, στο διεθνές φεστιβάλ του Πεκίνου και στη Μουμπάι. Το πιο σημαντικό όμως για μένα ήταν τα σχόλια του κόσμου. Ότι είδαν δηλαδή να αντιπροσωπεύονται οι ίδιοι από υγιή προτυπα χαρακτήρων. Κάτι που δεν συνέβαινε τόσο συχνά τα τελευταία χρόνια, ειδικά στις ελληνικές ταινίες.
Νομίζω οι γερές βάσεις αλλά και το να πατά κάποιος γερά στα πόδια του έχει πολύ μεγάλη σημασία για την εξέλιξη στον κινηματογράφο γενικότερα
Παρατηρείτε κάποια εξέλιξη στο κυπριακό κινηματογράφο; Τι θεωρείτε πως πρέπει να γίνει για την περαιτέρω ανάπτυξη του;
Υπάρχει προφανώς εξέλιξη σε σχέση με κάποια χρόνια πριν. Δεν ειμαι το κατάλληλο άτομο για να πω τι χρειάζεται για την περαιτέρω ανάπτυξη του κυπριακού κινηματογράφου. Νομίζω οι γερές βάσεις αλλά και το να πατά κάποιος γερά στα πόδια του έχει πολύ μεγάλη σημασία για την εξέλιξη στον κινηματογράφο γενικότερα. Και αυτό που σίγουρα χρειάζεται είναι γερό στομάχι, υπομονή και επιμονή.
Πως θα θέλετε να φεύγουν οι θεατές από την ταινία σας;
Χαρούμενοι παίρνοντας μαζί τους ωραίες εικόνες. Να αφεθούν στο ταξίδι που ξεδιπλώνεται μπροστά τους. Και γενικά να περάσουν καλά. Γι΄ αυτό και με ενδιαφέρει να κάνω ταινίες με χιούμορ και ίσως πιο pop! Αυτό είμαι και ο ίδιος σαν άνθρωπος άλλωστε.
Σε αντίθεση με την πρώτη μου ταινία είχαμε γυρίσματα σε Ελλάδα, Κύπρο και Ιταλία -συνολικά 10 πόλεις- πράγμα που από μόνο του ανέβαζε πολύ το βαθμό δυσκολίας της ταινίας.
Γιατί κάνετε σινεμά;
Έχω μια συνεχή εμμονή από μικρός να θέλω να διηγούμαι ιστορίες. Ελπίζω να σταματήσει κάποια στιγμή αυτό. Άρχισε να γίνεται κουραστικό.
Θέατρο Ριάλτο, Λεμεσός: 12 Απριλίου, 20:00
Ζήνα Πάλλας, Λευκωσία: 14 Απριλίου, 20:00
Aκολουθήστε μας στο Google News
