Στη ζυγαριά των βρετανικών συνδικάτων: Παραμονή ή έξοδος;

Του Θήο Κυριάκου

Το δημοψήφισμα για την παραμονή ή έξοδο από την ΕΕ στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 23 του Ιούνη είναι ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα στο πολιτικό ημερολόγιο της χώρας. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η επίδραση του αποτελέσματος θα γίνει αισθητή πολύ πιο πέρα από τις ακτές του Ηνωμένου Βασιλείου. Η «Χαραυγή» παραθέτει δύο συνεντεύξεις για τους αναγνώστες. Η μία με ένα συνδικαλιστή που υποστηρίζει την παραμονή και η άλλη επίσης με ένα συνδικαλιστή που υποστηρίζει την έξοδο από την ΕΕ.

Το συνδικάτο Unite είναι το μεγαλύτερο συνδικάτο της Βρετανίας με 1,4 εκατ. μέλη. Υποστηρίζει την εκστρατεία «Παραμονή». Ο κ. Σάιμον Ντάμπινς είναι υπεύθυνος για την οργάνωση της εκστρατείας του συνδικάτου του για το δημοψήφισμα.

Κύριε Ντάμπινς, γιατί θα πρέπει το Ηνωμένο Βασίλειο να παραμείνει στην ΕΕ;

 

Πριν ανακοινωθεί το δημοψήφισμα, περιμέναμε την επαναδιαπραγμάτευση του Πρωθυπουργού Κάμερον. Είχαμε μια πολύ ξεκάθαρη θέση ότι αν είχε διαπραγματευτεί την απώλεια υφιστάμενων κοινωνικών δικαιωμάτων ή το εργατικό δίκαιο, τότε θα ήταν πολύ δύσκολο για μας να υποστηρίξουμε τη θέση υπέρ της «παραμονής» της Βρετανίας. Τελικά δεν το έκανε, έτσι η Εκτελεστική Επιτροπή του συνδικάτου μου ψήφισε υπέρ της «παραμονής».

Το σύνθημά μας είναι «Ψήφισε για θέσεις εργασίας και για τα δικαιώματα των εργαζομένων». Εχουμε εκατοντάδες χιλιάδες μέλη μας σε πολυεθνικές εταιρείες. Ο κόσμος γνωρίζει πολύ καλά ότι αν έχουμε ένα «Brexit» θα υπάρξει μια μεγάλη πτώση στις επενδύσεις από το εξωτερικό, και η δουλειά τους θα μπορούσε να κινδυνεύσει. Το 44% των εξαγωγών μας πάει προς την ΕΕ. Εμείς διεξάγουμε περισσότερο εμπόριο με τις Κάτω Χώρες από ό,τι με την Ιαπωνία.

Επιπλέον, υπάρχει ένας μεγάλος κατάλογος εργατικών δικαιωμάτων –συλλογικές απολύσεις, Ευρωπαϊκά Εργασιακά Συμβούλια (ένα φόρουμ στους χώρους δουλειάς για διαβούλευση μεταξύ της εργοδοσίας και των εργαζομένων), τα δικαιώματα των εργαζομένων με μερική απασχόληση, η προστασία των προσωρινά απασχολούμενων, το δικαίωμα για 4 εβδομάδες πληρωμένης άδειας- που πιστεύουμε ότι θα χαθούν, αν ψηφίσουμε για την «έξοδο» στις 23 του μηνός.

Ναι, φυσικά οι άνθρωποι πολύ σωστά λένε ότι έχουμε πολλά προβλήματα με τις συμβάσεις «μηδενικής ώρας» και προσωρινές συμβάσεις. Ναι, εμείς ζούμε στην πιο απορρυθμισμένη αγορά στον δυτικό κόσμο. Και δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία ότι οι εργοδότες επιδιώκουν να χρησιμοποιούν το εργατικό δυναμικό από την Ανατολική Ευρώπη για την υπονόμευση των θέσεων εργασίας και απολαβών. Αλλά αν υποστηρίξουμε την άποψη ότι το πρόβλημα σχετίζεται αποκλειστικά με τη μετανάστευση, αυτό είναι ένα είδος επιχειρήματος που προέρχεται από την άκρα δεξιά και το φασισμό. Ο τρόπος για να το αντιμετωπίσουμε αυτό είναι μέσω των συλλογικών διαπραγματεύσεων και με την ύπαρξη πιο ισχυρών συνδικάτων. Πρέπει να δράσουμε συλλογικά, διότι αυτό είναι στο DNA του συνδικαλισμού.

Είμαι ο πρώτος που παραδέχεται ότι η ΕΕ, ιδιαίτερα από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, ακολούθησε μια πραγματικά δυσάρεστη νεοφιλελεύθερη ατζέντα απορρύθμισης. Και είμαστε πάρα πολύ αντίθετοι σε αυτό που η Τρόικα έχει κάνει ενάντια σε Ελλάδα, Ισπανία και Κύπρο. Το συνδικάτο μας έστειλε αντιπροσωπείες στην Ελλάδα, όταν οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία βρίσκονταν σε απεργία. Δεν υποστηρίζουμε την έμφαση στην ιδιωτικοποίηση.

Και δεν είναι μόνο οικονομικό το ζήτημα. Υπάρχει επίσης η πραγματική πιθανότητα το Ηνωμένο Βασίλειο να διαλυθεί, εξαιτίας της δυνατότητας διενέργειας ενός δεύτερου δημοψηφίσματος στη Σκοτία. Το κυβερνών Εθνικό Κόμμα της Σκοτίας έχει πει ότι αν η Σκοτία ψηφίσει για παραμονή και το Ηνωμένο Βασίλειο στο σύνολό του ψηφίσει να φύγει από την ΕΕ, θα πιέσουν για ένα δεύτερο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκοτίας.

Πιστεύουμε επίσης ότι θα φέρει πίσω τα σύνορα μεταξύ της Βόρειας Ιρλανδίας και της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας και μετά από 20 χρόνια προσπαθειών για την επίτευξη ειρήνης και σταθερότητας αυτό θα συνιστούσε ένα καταστροφικό βήμα προς τα πίσω.

Παρ’ όλα τα ελαττώματά της, η ΕΕ έχει συμβάλει στην ειρήνη και σταθερότητα σε ολόκληρη την ήπειρο. Και αν εμείς οι ίδιοι χωριστούμε σε μια περίοδο που οι εθνικιστές και η ακροδεξιά βρίσκονται σε ανοδική πορεία, θα υπάρχει ο πραγματικός κίνδυνος της κατάρρευσης της ίδιας της ΕΕ.

Οσον αφορά το επιχείρημα ότι η ΕΕ είναι ένα καπιταλιστικό κλαμπ, αν είναι έτσι τότε και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι ένα τέτοιο κλαμπ. Θα φύγουμε από ένα καπιταλιστικό κλαμπ για να ενταχθούμε σε ένα άλλο καπιταλιστικό κλαμπ; Και ας μην ξεχνάμε, το ίδιο το Ηνωμένο Βασίλειο δεν είναι και τόσο δημοκρατικό: έχουμε ένα μη-εκλεγμένο δεύτερο σώμα (οι Λόρδοι), ένα εκλογικό σύστημα που σχηματίζει μια κυβέρνηση πλειοψηφίας με 35% όσων ψήφισαν, έχουμε μοναρχία, τον πιο δεξιό Τύπο στον δυτικό κόσμο, όπως και την πιο ταξική κοινωνία στον δυτικό κόσμο. Η ουσία είναι ότι δεν έχουμε επιτύχει την πλήρη δημοκρατία ούτε σε αυτή τη χώρα.

---

Ο Ενρίκο Τορτολάνο είναι επικεφαλής της εκστρατείας της συμμαχίας «Συνδικάτα ενάντια στην ΕΕ», η οποία έχει μια σειρά από συνδικαλιστικές οργανώσεις ως υποστηρικτές της, συμπεριλαμβανομένου του μαζικού Εθνικού Συνδικάτου Σιδηροδρόμων, Ναυτιλίας και Μεταφορών (RMT).

Κύριε Τορτολάνο, γιατί θα πρέπει η Βρετανία να φύγει από την ΕΕ;

 

Στην αρχή ο κόσμος στα συνδικάτα δεν ήταν σίγουρος, αλλά η συζήτηση αναπτύχθηκε. Διαπιστώσαμε ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι υποστηρίζουν τη γραμμή μας για έξοδο από την ΕΕ και αυτό αντικατοπτρίζεται και σε μια σειρά από δημοσκοπήσεις που έχουν δημοσιευτεί αυτή την εβδομάδα.

Για να απαντήσω στην ερώτησή σας: Η ΕΕ είναι ένας δεξιός και νεοφιλελεύθερος οργανισμός. Είναι ο μοναδικός οργανισμός σε ολόκληρο τον κόσμο ο οποίος κατοχυρώνει και θεσμοθετεί την ελεύθερη αγορά στο Σύνταγμά της και στις Συνθήκες της. Αρκεί μονάχα να δούμε τι έκανε στην ελληνική κυβέρνηση, τι κάνουν στην πορτογαλική κυβέρνηση. Η ίδια η δημοκρατία δεν έχει πια σημασία για αυτούς.

Η σημερινή κυβέρνηση των Συντηρητικών έχει την πλήρη υποστήριξη του ΔΝΤ, του ΠΟΕ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του κάθε χρηματοοικονομικού θεσμού και οργανισμού. Ολοι αυτοί υποστηρίζουν τη θέση για «παραμονή». Γιατί το κάνουν αυτό άραγε; Νομίζετε ότι τάσσονται υπέρ της παραμονής του Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ, γιατί υποστηρίζουν την παροχή πλήρων δικαιωμάτων στους εργαζομένους; Οχι βέβαια, γιατί σε αυτούς τους οργανισμούς δεν υπάρχει καμία δημοκρατία. Απλά θέλουν να συντρίψουν τα δικαιώματα του εργαζόμενου λαού.

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι το να είσαι μέλος της ΕΕ σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι έχουν ετήσια άδεια. Αλλά η ετήσια άδεια είχε ήδη κατοχυρωθεί στη νομοθεσία του Ηνωμένου Βασιλείου ήδη το 1938 με το Νόμο περί πληρωμένων διακοπών, όπως και με το Νόμο περί Εργοστασίων το 1948. Αν κοιτάξετε το ζήτημα της ίσης αμοιβής γυναικών – ανδρών, ήταν οι εργάτριες του εργοστασίου αυτοκινήτων «Φορντ» στο Νταγκενχάμ που με τους αγώνες τους κατέκτησαν την ίση αμοιβή από το 1970. Οσον αφορά τον εθνικό κατώτατο μισθό, αυτό κατακτήθηκε μέσω του εθνικού κοινοβουλίου του Ηνωμένου Βασιλείου. Εμείς μπορούμε να εγκρίνουμε νομοθεσίες για την επέκταση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και για να δημιουργήσουμε μια καλύτερη κοινωνία.

Αντίθετα, μια κυβέρνηση των Εργατικών δεν θα μπορεί να είναι σε θέση να εθνικοποιήσει τους σιδηροδρόμους, λόγω της νομοθεσίας περί ανταγωνισμού της ΕΕ. Δεν πρόκειται να είναι σε θέση να επενδύσει στο Εθνικό Σχέδιο Υγείας, επειδή υπάρχουν περιορισμοί στα ελλείμματα προϋπολογισμού. Για να τα κάνεις όλα αυτά τα πράγματα, θα πρέπει να είσαι ελεύθερος από τα δεσμά και περιορισμούς της ΕΕ.

Οσο για την «αλληλεγγύη» και τη «συνοχή», τίποτε από αυτά υφίστανται στο εσωτερικό της ΕΕ. Καμία αλληλεγγύη δεν είχε επιδειχθεί προς τον ελληνικό λαό, όταν αυτός είχε καταστραφεί τελείως από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Στην πραγματικότητα, πολλοί άνθρωποι επικοινωνούν μαζί μας και μας λένε ότι απεγνωσμένα θέλουν να αποχωρήσουν από την ΕΕ και ότι πρόκειται να απαιτήσουν και δημοψηφίσματα. Και μόνο τότε μπορούμε να αναπτύξουμε μια ορθή αλληλεγγύη προς τους λαούς σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Κάποιοι αναφέρουν τη λέξη «πόλεμος» και ισχυρίζονται ότι η διάλυση της ΕΕ μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο. Ποτέ δεν υπήρξε τόση μεγάλη ένταση από ό,τι υπάρχει σήμερα μεταξύ των διαφόρων χωρών εντός της Ευρώπης. Η ΕΕ δεν είναι ένα ομοιογενές μπλοκ. Εχει τις οικονομίες της Γερμανίας και της Γαλλίας, οι οποίες συνθλίβουν τις νότιες οικονομίες της Ευρώπης, όπως και τις οικονομίες της Ανατολικής Ευρώπης. Τις εκμεταλλεύονται ως φθηνό εργατικό δυναμικό. Αν κοιτάξετε την εμπορική πολιτική της ΕΕ, καταστρέφουν τις αφρικανικές οικονομίες μέσω των πολιτικών «διαρθρωτικής προσαρμογής», και δεν τους επιτρέπουν την πρόσβαση στις αγορές μας υπό κανονικές συνθήκες. Αυτό είναι που προκαλεί την ανείπωτη φτώχεια. Υπάρχουν άνθρωποι που πνίγονται στη Μεσόγειο, διότι η ΕΕ δεν τους αφήνει να περάσουν. Αυτό είναι εντελώς αηδιαστικό.

Κάποιος θα μπορούσε να προβάλει το επιχείρημα, «ναι, αλλά ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε την ΕΕ από μέσα». Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει απολύτως καμία πιθανότητα να συμβεί αυτό. Οι άνθρωποι που κατοχύρωσαν και θεσμοθέτησαν τις πολιτικές της ελεύθερης αγοράς στο Σύνταγμα του σώματος της ΕΕ κατανόησαν ότι θα υπήρχε μια έκρηξη της κοινής γνώμης ενάντια σε αυτές. Ετσι, όταν συνέταξαν το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, το έκαναν με τέτοιον τρόπο ώστε για να αλλάξει οτιδήποτε ριζικά, θα πρέπει να εξασφαλίσεις τη σύμφωνη γνώμη όλων των 28 κρατών-μελών, με αυτούς όλους να ψηφίσουν με τον ίδιο τρόπο την ίδια στιγμή. Αυτό δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί. Και το γνώριζαν αυτό, και αυτός ήταν ο τρόπος τους για να σιγουρέψουν ότι τέτοια πιθανότητα δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί.

Οσον αφορά το επιχείρημα ότι η Σκοτία θα εγκαταλείψει το Ηνωμένο Βασίλειο αν η Αγγλία ψηφίσει να αποχωρήσει από την ΕΕ, καλά, αυτό είναι κάτι που θα αποφασίσουν οι ίδιοι οι Σκοτσέζοι. Πρόκειται δηλαδή για την άσκηση της δημοκρατίας από το λαό. Δεν αφορά τους Επιτρόπους και γραφειοκράτες που δεν τους εκλεγεί ο λαός. Πραγματικά, αν μελετήσετε τις δημοσκοπήσεις, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι και στην ίδια τη Σκοτία επίσης που θέλουν να αποχωρήσουν από την ΕΕ.