Βερολίνο, 30 Απριλίου 1945. Νυχτώνει. Ανάμεσα στα ερείπια της γερμανικής πρωτεύουσας, οι υπερασπιστές του πιο απάνθρωπου καθεστώτος που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, δίνουν τις τελευταίες απέλπιδες μάχες τους στο όνομα του ηγέτη τους, ο οποίος την ίδια μέρα αυτοκτονεί με τη σύζυγό του. Μια χούφτα από δαύτους έχουν ταμπουρωθεί εδώ και μέρες στο κτίριο-σύμβολο της χιτλερικής εξουσίας, το Ράιχσταγκ. Τελικά, αποδεκατισμένοι και απογοητευμένοι, αποφασίζουν να παραδοθούν.
Πλησιάζουν μεσάνυχτα. Με τη διαφορά της ώρας, στην Μόσχα έχει ήδη μπει η Πρωτομαγιά. Ο Μιχαήλ Πέτροβιτς έχει μια ιδέα ριζωμένη στο μυαλό του. Με άλλους τρεις συντρόφους του λοχίες παίρνουν μια σημαία και χυμάνε στο κατεστραμμένο κτίριο. Ανεβαίνουν στη στέγη. Βγάζουν όλοι τις ζώνες τους και τις δίνουν στον Πέτροβιτς, καθώς τον σηκώνουν στους ώμους τους για να φτάσει στο υψηλότερο σημείο. Εκεί, ο Μιχαήλ Πέτροβιτς καρφώνει το κοντάρι και το στερεώνει με τις τέσσερις ζώνες.
Aκολουθήστε μας στο Google News
