Στην τελευταία κατοικία οδηγήθηκε ο Παπαλάζαρος Νεοφύτου

Παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα, αδέλφια, συγγενείς, πολυάριθμοι φίλοι και εκτιμητές του έργου και της προσφοράς του, είπαν  το ύστατο χαίρε το απόγευμα στον Παπαλάζαρο Νεοφύτου από τα Χολέτρια της Πάφου και του υποσχέθηκαν πως άσβεστη θα κρατήσουν τη μνήμη του.

Η κηδεία τελέστηκε στην εκκλησία Αγίου Παντελεήμονος, στα νέα Χολέτρια της Πάφου. Η σορός του αγαπημένου Παπαλάζαρου εκτέθηκε στην εκκλησία από τις 15:00  το απόγευμα για το ύστατο χαίρε.Η ταφή έγινε στο παλιό κοιμητήριο των Χολετριών, στον τάφο που αναπαύονται τα παιδιά του ήρωες της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, Κυριάκος και Σωτήρης και η σύζυγος του Αγαθονίκη.

Το σύμβολο του αγώνα και της αντίστασης ο ιερέας Παπαλάζαρο, πατέρας δύο ηρώων της Δημοκρατίας και της ελευθερίας του τόπου έσβησε την Κυριακή 5 Ιουλίου του 2020 σε ηλικία 92 ετών. Εμβληματική μορφή της Αριστεράς και της Αντίστασης, ο Παπαλάζαρος Νεοφύτου γεννήθηκε στα Χολέτρια Πάφου, στις 23 Οκτωβρίου 1928.

Φοίτησε, στο δημοτικό σχολείο του χωριού του μέχρι την δ’ τάξη και συμπλήρωσε τη μόρφωση του από τον οκτώηχο και άλλα εκκλησιαστικά βιβλία, καθώς και από τις εφημερίδες της Αριστεράς της εποχής. Σημαντικός σταθμός της ζωής του, ήταν η κατάταξη του ως εθελοντής στον Αγγλικό στρατό, από όπου αποστρατεύτηκε το 1949. Η περίοδος αυτή τον έφερε κοντά στις ιδέες της Αριστεράς, την οποία υπηρέτησε μέχρι το τέλος της ζωής του, αγωνιζόμενος για την ευημερία και την πρόοδο της μικρής κοινότητας του αλλά και της Κύπρου γενικότερα. Την 1η Νοεμβρίου 1965 χειροτονήθηκε ιερέας στη γενέτειρα του Χολέτρια και υπηρέτησε την ιεροσύνη και τις αξίες της Αγάπης, της Δικαιοσύνης και της Αλληλεγγύης μέχρι το τέλος της ζωής του.

Το 1952 νυμφεύθηκε την Αγαθονίκη Κυριάκου με την οποία απέκτησαν εννέα παιδιά. Δύο γιοι τους, ο Κυριάκος και Σωτήρης, θυσιάστηκαν, ο πρώτος υπερασπιζόμενος τη Δημοκρατία και τη Νομιμότητα και ο δεύτερος την Ελευθερία και Ανεξαρτησία της Κύπρου.

Ο Παπαλάζαρος Νεοφύτου συμμετείχε στην Αντίσταση κατά του πραξικοπήματος, υπερασπιζόμενος τις νόμιμες δυνάμεις του τόπου, ενώ κατά την προ πραξικοπηματική περίοδο υπήρξε και ο ίδιος στόχος της ΕΟΚΑ Β’.

Ευτύχησε να δει τα παιδιά του αποκατεστημένα, χάρηκε εγγόνια και δισέγγονα. Ο γιος του Νεόφυτος είναι Δήμαρχος στο Γέρι και ο γιος του Κυριάκος κοινοτάρχης στα Χολέτρια.

Επικήδειο εκφώνησε ο  ΓΓ του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού. Ο κ. Κυπριανού είπε για τον Παπαλάζαρο ότι ήταν «γέννημα-θρέμμα της φτωχολογιάς, της βασανισμένης αγροτιάς δούλευες από παιδί. Με ένα κοπάδι και ένα αλέτρι οι γονείς σου προσπαθούσαν να θρέψουν τα οκτώ τους παιδιά».

Η ανομβρία και η τοκογλυφία  είπε ο ΓΓ του ΑΚΕΛ ρήμαξε τη ζωή της οικογένειας του Παπαλάζαρου και για 6 λίρες χάθηκε όλο το βιος της οικογένειας. Το αλέτρι έμεινε μοναδική τους περιουσία. Ο Παπαλάζαρος στάθηκε όρθιος. Μαχητής ακούραστος. Δουλευτής της γης για να νικήσει την πείνα και την εξαθλίωση. Ήδη η συνείδηση του άρχισε να πλάθεται. Ποια δικαιοσύνη όριζε να μείνει μια ολόκληρη οικογένεια στο δρόμο; Ποια δικαιοσύνη διερωτήθηκε προόριζε τα πολλά για τους λίγους και τα λίγα για τους πολλούς; Σε όλα αυτά προστέθηκε και ο πόλεμος.

«Ήξερα γιατί ήθελα να πάω. Ήθελα να πολεμήσω τον φασισμό» έλεγε ο Παπαλάζαρος. Και το έκανε πράξη. Πήγε εθελοντής στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Με τη λήξη του πολέμου, επέστρεψε, παντρεύτηκε την Αγαθονίκη και έκαναν εννιά παιδιά.

Όπως ανέφερε στον επικήδειο του ο κ. Κυπριανού, τα γράμματα ο Παπαλάζαρος τα έμαθε μέσα στην Εκκλησία. Τη ζωή την έμαθε στα χωράφια και στις οικοδομές της Λεμεσού που αναγκάστηκε να δουλεύει για να θρέψει τα παιδιά του. Το 1965 ο κοινοτάρχης του χωριού του τον κάλεσε να αναλάβει την εκκλησία, αφού από παιδί ήταν κοντά της, βοηθούσε τον ιερέα και είχε γίνει ψάλτης. Ο μισθός του στις οικοδομές ήταν περισσότερος από το μισθό του ιερέα. Όμως η αγάπη του για την Εκκλησία, η αγάπη του για το χωριό του τον έπεισαν να χειροτονηθεί και να επιστρέψει.

Μάλιστα ο Γεννάδιος τον είχε ρωτήσει «Είναι αλήθεια ότι είσαι μέλος του ΑΚΕΛ;»  «Ναι και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει» απάντησε ο Παπαλάζαρος που τους είπε πριν αποδεχτεί την πρόταση να γίνει ιερέας ότι είναι αριστερός και μέλος του ΑΚΕΛ. Υπηρέτησε συνέχισε, την Εκκλησία και το Θεό για πάνω από πενήντα χρόνια ως ιερέας τιμώντας το ράσο του με το ίδιο του το παράδειγμα. Υπηρέτησε τα υψηλά ιδανικά της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και της προσφοράς προς τον πλησίον, της αγάπης για τον άνθρωπο.

Ο κ. Κυπριανού ανέφερε πως ο  Παπαλάζαρος και η Αγαθονίκη έδωσαν δύο παιδιά θυσία για τον τόπο. Ήπιαν το πικρό ποτήρι, το πικρότερο που μπορεί να πιει άνθρωπος σε αυτή τη ζωή. Όμως δεν άφησαν την πίκρα τους να γίνει δηλητήριο. Την έκαναν δύναμη, την έκαναν συνείδηση, την έκαναν αγώνα για την Κύπρο και τον τόπο. Δικαιολογημένα τα παιδιά και τα εγγόνια τους σήμερα νιώθουν περήφανα για τους σπουδαίους γονείς τους, συμπλήρωσε.

Ο ΓΓ του ΑΚΕΛ ανέφερε πως η ΕΟΚΑ Β’ λυσσομανούσε ενάντια σε κάθε δημοκράτη τότε. Ο Παπαλάζαρος λάμβανε προειδοποιήσεις ότι θα ερχόταν η σειρά του. Τα ανδρείκελα δεν κατάφεραν να τον εντοπίσουν, βρήκαν όμως το γιο του, όπως ανέφερε στον επικήδειο. Με μια σφαίρα στο στόμα σκότωσαν τον Κυριάκο, πριν ακόμα κλείσει τα 17 του χρόνια.

Μέχρι την τελευταία του πνοή, πρόσθεσε, ο Παπαλάζαρος αναζητούσε δικαιοσύνη για τη δολοφονία του γιου του. Αυτή την παλικαριά κληρονόμησε και στα παιδιά του. Ο Σωτήρης του, δε δίστασε να βγει μπροστά και να αντισταθεί. Παλικαρίσια αντιστάθηκε στην ΕΟΚΑ Β΄. Όταν έφτασε η ώρα, όταν ξεκίνησε η εισβολή, δε διανοήθηκε να κάνει πίσω. Τέτοιους λεβέντες ανάγιωσε ο Παπαλάζαρος είπε ο κ. Κυπριανού.

Έφυγες Ιούλη Παπαλάζαρε είπε ο κ. Κυπριανού. «Το μήνα που έκαψαν την ψυχή σου. Το μήνα που έκαψαν την Κύπρο. Έφυγες Ιούλη και η μνήμη σου θα γίνει τώρα χέρι που θα μας φέρνει όλους εδώ για να μην ξεχνούμε. Για να θυμόμαστε ότι δεν υπάρχει δολοφονία χωρίς δολοφόνους, προδοσία χωρίς προδότες.  Για να μη σταματήσουμε να ζητούμε στη θέση σου δικαιοσύνη για τον Κυριάκο, δικαίωση για τον Σωτήρη, δροσιάν τζιαι ποσπασιάν για τούτον τον τόπο».

Στην κηδεία τηρήθηκαν  όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού. Αντί στεφάνων σύμφωνα και με παράκληση της οικογένειας έγιναν εισφορές , τις οποίες η οικογένεια θα διαθέσει για φιλανθρωπικούς σκοπούς.