Στις 23 Αυγούστου 1791 άρχισε η εξέγερση των μαύρων δούλων στη νήσο Ισπανιόλα της Καραϊβικής, που οδήγησε στην κατάργηση του διατλαντικού εμπορίου δούλων. Το διατλαντικό εμπόριο σκλάβων συνέδεσε τις οικονομίες τριών ηπείρων: της Ευρώπης, της Αφρικής και της Αμερικής. Υπολογίζεται ότι από το 1501 έως το 1830, για κάθε έναν Ευρωπαίο, τέσσερις Αφρικανοί διέσχιζαν τον Ατλαντικό. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, μέσω του διατλαντικού εμπορίου εκτιμάται ότι οδηγήθηκαν στη δουλεία περίπου 17 εκατ. άτομα. Τη μέρα αυτή επέλεξε η ανθρωπότητα ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Υπενθύμιση του Δουλεμπορίου και της Κατάργησής του», αναγνωρίζοντας το δουλεμπόριο ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Τα στοιχεία, όμως, θα προσγειώσουν ανώμαλα σε μια σκληρή πραγματικότητα όσους θεωρούν πως η σκλαβιά ανήκει στο μακρινό παρελθόν. Περισσότερο από δύο αιώνες μετά, 40,3 εκατομμύρια άνθρωποι βιώνουν κάποια μορφή σύγχρονης δουλείας. Από αυτούς 71% είναι γυναίκες (globalslaveryindex.org). Τα κέρδη από την εμπορία ανθρώπων παγκοσμίως υπολογίζονται στα $150 δις. 47 χώρες δεν έχουν ακόμη αναγνωρίσει την εμπορία ανθρώπων ως έγκλημα. Σχεδόν 100 χώρες δεν έχουν ποινικοποιήσει την καταναγκαστική εργασία, ενώ λιγότερο από το ένα τρίτο των χωρών προστατεύουν γυναίκες και κορίτσια από τους καταναγκαστικούς γάμους. Άντρες, γυναίκες, ανήλικα παιδιά είναι καθημερινά θύματα μιας κοινωνίας και ενός πολιτισμού που στηρίζεται στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, ζώντας έναν καθημερινό εφιάλτη που δεν έχει τέλος. Σύγχρονοι σκλάβοι διοχετεύονται στις αγορές της Δύσης ως «ανθρώπινα καταναλωτικά προϊόντα». Γυναίκες πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, άνδρες εργάζονται σε συνθήκες δουλείας, παιδιά εξωθούνται στην επαιτεία. Μια νέα δουλεία, πολύ χειρότερη, αναπτύσσεται στις μέρες μας. Πριν λίγα χρόνια μεταδόθηκε ένα σοκαριστικό ντοκιμαντέρ από το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CNN, που που έδειχνε Αφρικανούς να πωλούνται σε σκλαβοπάζαρα κοντά στην Τρίπολη της Λιβύης. Ακολούθησε διεθνής κατακραυγή, διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, καταγγελίες από τον ΟΗΕ για προκλητικό καθεστώς τυραννίας, για φρικιαστική διαβίωση χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, επιρρίπτοντας ευθύνες στην ΕΕ και την αντιμεταναστευτική της πολιτική. Πριν λίγους μήνες, δόθηκε στη δημοσιότητα μια έρευνα του BBC που παρουσίαζε γυναίκες σε χώρες του Κόλπου, που εργάζονται ως οικιακές βοηθοί, να είναι αντικείμενα «συναλλαγών» στο διαδίκτυο. Κάποιες από τις «συναλλαγές» μάλιστα γίνονταν μέσω εφαρμογών που διατίθενται μέσω Google, Instagram και Apple. Ακολούθησαν παρόμοιες αντιδράσεις. Αν κάτι όμως πρέπει να δούμε κατάματα, είναι το γιατί υπάρχουν ακόμα σκλαβοπάζαρα. Να συζητήσουμε για τους πολέμους, την ανείπωτη φτώχεια, τις επιδημίες και τους λιμούς. Να συζητήσουμε για τα καραβάνια προσφύγων που προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη αναζητώντας μιαν καλύτερη ζωή για να βρουν τις πόρτες ερμητικά κλειστές. Να συζητήσουμε για αυτούς που στους αλυσοδεμένους σύγχρονους δούλους, που καταφτάνουν κλεισμένοι στα αμπάρια πλοίων και στα ψυγεία φορτηγών και οι οποίοι εργάζονται επτά ημέρες την εβδομάδα, είκοσι ώρες ημερησίως, βλέπουν μόνο «επιχειρηματικές» ευκαιρίες. Γνωστοί λοιπόν οι ηθικοί αυτουργοί. Και όσο τους επιτρέπεται να επιβάλλουν τις βρόμικες πολιτικές τους, θα βρίσκονται πάντα δουλέμποροι που θα εκμεταλλεύονται τις «ευκαιρίες».
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
