Πόπη Αβραάμ: Συναντώντας τον Κόσμο της Κύπρου αλλιώς

Ανοιχτός Ορίζοντα/ Ορίζοντας

Συναντώντας τον Κόσμο της Κύπρου αλλιώς

Ευτύχησα να περιοδεύσω πολλά χρόνια με το θέατρο σε πολλά χωριά της Κύπρου, σε πολλές συνοικίες των μεγάλων πόλεων. Ανέπτυξα καλές, όμορφες σχέσεις με απλούς ανθρώπους, τους ”θεατές μου” που με ένιωθαν πάντα δικό τους άνθρωπο. Τους έβλεπα με τα ”καλά” τους, την καλή τους διάθεση, την ξεκούραστη, την εύθυμη, την χαλαρή.

Τώρα, σ΄ αυτή την αλλιώτικη περιοδεία, ως υποψήφια στο ψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ, τους συναντούσα με τα καθημερινά τους, τα πρόχειρα, τα αφτιασίδωτα. Τους έβλεπα στα σπίτια τους με τις παντούφλες, κουρασμένους μετά τη δουλειά, ή στη δουλειά τους με άγχος, πιεσμένους, προβληματισμένους, ανήσυχους, επιφυλακτικούς. Μπορεί να μην ήταν οι ίδιοι ακριβώς στην μια και την άλλη περίπτωση αλλά ήταν απλοί, λαϊκοί άνθρωποι.

Ο κόσμος της Κύπρου. Φτωχός αλλά έντιμος, καθαρός όπως η συνείδηση του. Που πόρρω απέχει από την δική σας συνείδηση την ‘’άμωμη κι αμόλυντη’’ κ. Αναστασιάδη. Κι αυτός ο κόσμος ήταν αποφασισμένος. Αποφασισμένος να φέρει την αλλαγή!

Βρέθηκα σε παλιές, προσφυγικές πολυκατοικίες και είδα πονεμένους, ξεχασμένους, εγκλωβισμένους στα διαμερίσματα τους, άρρωστους, ηλικιωμένους ανθρώπους να έχουν να βγουν μήνες από κει γιατί δεν διαθέτει η πολυκατοικία τους ασανσέρ και τα πόδια τους δεν τους επιτρέπουν να ανεβοκατεβούν τις σκάλες δυο ορόφων. Μίλησα με συνταξιούχους και φτωχές γυναίκες στις Λαϊκές αγορές. Τους άκουγα ώρα πολλή. Άνθρωποι που είχαν ανάγκη να μιλήσουν, να βρουν αυτιά ανοικτά να τους ακούσουν. Υπάρχουν μοναχικοί άνθρωποι και οικογένειες που ζουν πραγματικά μέσα στην ανέχεια και την φτώχια. Σπάραζε η ψυχή μου! Έκλαιγα! Τι κάνει η πολιτεία; Τι κάνει η κυβέρνηση Αναστασιάδη πέρα από το να στοιβάζει τα εκατομμύρια των χρυσών διαβατηρίων; Γνωρίζει ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν καν την οικονομική δυνατότητα να παραγγείλουν μια πίτσα ένα βράδυ; Που ζουν κάτω, πολύ κάτω από το όριο της φτώχιας ή απλά δεν νοιάζεται; Αυτή τη στιγμή ένα στα δέκα σπίτια στην Κύπρο δεν καταφέρνουν να ανταπεξέλθουν οικονομικά. Με μικρά παιδιά ή έφηβους ή χαμηλοσυνταξιούχους. Και αν τα γνωρίζει αυτά η κυβέρνηση Αναστασιάδη ΤΙ κάνει; Τι έκανε τόσα χρόνια διακυβέρνησης;

Συνάντησα νέους, άνεργους, και κάποιους να δουλεύουν με 800 ευρώ και αν, με πτυχία όλοι τους, με άδεια βλέμματα, αδιάφορους, δεν θα ψηφίσουν λένε, απογοητευμένοι, χωρίς ελπίδα, χωρίς προοπτική. Τι κάνουμε για τη νέα γενιά; Τι μέριμνα υπάρχει γι αυτούς; Ποιο είναι το όραμα σας γι’ αυτούς κ. Αναστασιάδη; Έχετε όραμα; Αυτό το μέλλον επιφυλάσσετε στη νέα γενιά; Τα παιδιά μας; Τα δικά μας παιδιά, όχι τα άλλα τα βολεμένα.

Συνάντησα στο δρόμο ανθρώπους με θυμό, απελπισμένους, να ντρέπονται για την κατάντια μας και τον διασυρμό μας. Και διαπίστωσα πως ήταν ψηφοφόροι του Αναστασιάδη. Μίλησα με ανθρώπους που νιώθουν προδομένοι γιατί 47 χρόνια θάφτηκαν οι ελπίδες τους για επιστροφή στα σπίτια τους ή ότι έχει απομείνει απ’ αυτά.

Βρέθηκα με καλλιτέχνες συναδέλφους σε άσχετες δουλειές προσπαθώντας να ζήσουν τις οικογένειες τους. Ταλαντούχοι άνθρωποι. Τα θέατρα ανοιγοκλείνουν, δουλειά σίγουρη δεν υπάρχει, τα παιδιά τους δεν καταλαβαίνουν. Θέλουν γάλα, θέλουν παπούτσια. Ο πολιτισμός δεν έχει γόνιμο έδαφος. Δεν αποφέρει κέρδος στο κράτος.

Σαν παλιά ετοιμόρροπη πολυκατοικία η Κύπρος, με τους σοβάδες να πέφτουν ξεφτισμένοι…

Από την άλλη, μπήκα σε αυλές μοσχομυριστές, περιποιημένες, γεμάτες χρώματα, σε καταυλισμούς και όχι, αυτή η οικειότητα και η ζεστασιά που σου δημιουργεί ο ισορροπημένος απλός άνθρωπος που ανοίγει την αγκαλιά του όπως ανοίγει διάπλατα την πόρτα του. Ο κόσμος της Κύπρου. Φτωχός αλλά έντιμος, καθαρός όπως η συνείδηση του. Που πόρρω απέχει από την δική σας συνείδηση την ‘’άμωμη κι αμόλυντη’’ κ. Αναστασιάδη. Κι αυτός ο κόσμος ήταν αποφασισμένος. Αποφασισμένος να φέρει την αλλαγή!

Πόπη Αβραάμ

Υποψήφια βουλεύτρια ΑΚΕΛ στη Λευκωσία