Συνέδριο «Εργαζόμενοι Φτωχοί»: Στο επίκεντρο τα προβλήματα που προκαλεί η φτώχεια

Τα προβλήματα που προκαλεί η φτώχεια και οι τρόποι αντιμετώπισής τους αναδείχθηκαν στο ετήσιο συνέδριο με τίτλο «Εργαζόμενοι Φτωχοί: Επισφαλής εργασία, προκλήσεις και ο κρίσιμος ρόλος των κοινωνικών εταίρων», το οποίο διοργάνωσε το Εθνικό Δίκτυο Ενάντια στη Φτώχεια (ΕΔΕΦ) Κύπρου, την Πέμπτη, στο Ολυμπιακό Μέγαρο, στη Λευκωσία.

Ο Χρίστος Διομήδους, Λειτουργός Διαχείρισης Επιδομάτων Πρόνοιας, ο οποίος εκπροσώπησε την Υφυπουργό Κοινωνικής Πρόνοιας, Αναστασία Ανθούση, ανέφερε ότι το Υφυπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας ενέταξε στους κόλπους του τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας και την Υπηρεσία Διαχείρισης Επιδομάτων Πρόνοιας, ενώ από την 1η Ιανουαρίου 2023 θα εντάξει το Τμήμα Κοινωνικής Ενσωμάτωσης Ατόμων με Αναπηρίες. Έτσι δημιουργείται ένα πιο συγκεντρωμένο δίκτυο υπηρεσιών που παρέχουν κοινωνική πολιτική. Σκοπός του Υφυπουργείου, συμπλήρωσε, είναι η δημιουργία μηχανισμών που θα διευκολύνουν τον επανακαθορισμό της κοινωνικής παρέμβασης.

Η Υπηρεσία Διαχείρισης Επιδομάτων Πρόνοιας έχει δημιουργήσει 7 σημεία εξυπηρέτησης ανά το παγκύπριο, αποκτώντας έτσι «ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο», είπε ο κ. Διομήδους. Σημείωσε ότι έχουν γίνει βήματα προόδου, αναφέροντας ενδεικτικά ότι την περίοδο 2014-2015 περί τις 8.000-9.000 άτομα ήταν ικανά προς εργασία, ενώ το 2022 ο αριθμός έπεσε στα 1.000-1.500 άτομα, λόγω των μηχανισμών αξιολόγησης που υπάρχουν. Ακόμη, είπε ότι 19.500 οικογένειες λαμβάνουν ΕΕΕ το 2022, σε σύγκριση με 27.000 οικογένειες την περίοδο 2014-2015. Ένα ακόμη βήμα προόδου, επεσήμανε, είναι οι πέντε διαδοχικές αυξήσεις στο επίδομα χαμηλοσυνταξιούχων.

Ο Δρ Νίκος Σατσιάς, Πρόεδρος του Δ.Σ. του ΕΔΕΦ Κύπρου, απαρίθμησε τις δράσεις του δικτύου για το 2022. Μιλώντας για το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα (ΕΕΕ), ανέφερε ότι «υπάρχουν αρκετά κενά και προβλήματα στην εφαρμογή του». Είπε ότι το έτος 2022 είναι αφιερωμένο από το ΕΔΕΦ σε όσους λαμβάνουν πολύ χαμηλούς μισθούς, προσθέτοντας ότι οι φτωχοί εργαζόμενοι δουλεύουν για τουλάχιστον 6 μήνες τον χρόνο (ή και περισσότερο) και το διαθέσιμο εισόδημά τους δεν ξεπερνά το 60% του Εθνικού Διάμεσου Εισοδήματος.

«Είναι απαράδεκτο να εργάζεται ένας πολίτης με μισθούς φτώχειας και πείνας, οδηγούμενος προοδευτικά στον κοινωνικό αποκλεισμό», υπέδειξε ο κ. Σατσιάς. «Όταν μιλάμε για αξιοπρεπείς μισθούς, μιλάμε και για βιώσιμο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων», πρόσθεσε. Η Κύπρος, εκτός από την ακρίβεια, τον πληθωρισμό και τη φτώχεια, αντιμετωπίζει και πολλά κοινωνικά προβλήματα, που κάνουν την κατάσταση ακόμα χειρότερη, επεσήμανε.

Από την πλευρά του, ο Δρ Λουκάς Αντωνίου, Γραμματέας του ΕΔΕΦ Κύπρου, μίλησε για το θέμα της επισφαλούς εργασίας στην Κύπρο και διευκρίνισε ορολογίες που αφορούν τους τύπους απασχόλησης. Ακόμη, ανέφερε ότι υπάρχει μείωση στα ποσοστά της φτώχειας στην Κύπρο, αλλά δεν υπάρχει πλήρης εικόνα της έκτασης και του βάθους της φτώχειας. Πρόσθεσε ότι οι γυναίκες υπερτερούν των ανδρών στην επισφαλή και τη μερική απασχόληση.

Ο κ. Αντωνίου σημείωσε ότι 73,7 εκατ. άνθρωποι βίωναν τον κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού στην ΕΕ το 2021, με την Κύπρο να βρίσκεται χαμηλά στον εν λόγω πίνακα. Επίσης, είπε ότι, βάσει στοιχείων από τη Στατιστική Υπηρεσία Κύπρου για το 2021, το 17,3% των Κυπρίων βίωνε φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό (άνδρες 15,8%, γυναίκες 18,7%). Ακόμη, βάσει των ίδιων στοιχείων, ανέφερε ότι τα άτομα ηλικίας 0-17 ετών και άνω των 65 πλήττονται περισσότερο από τη φτώχεια και ότι παρατηρήθηκε μείωση της φτώχειας μετά τη χορήγηση των κοινωνικών επιδομάτων. Συγκεκριμένα, δήλωσε ότι το ποσοστό ανερχόταν στο 22,1% του συνολικού πληθυσμού πριν από τη χορήγηση των επιδομάτων, ενώ έπεσε στο 13,8% μετά τη χορήγηση των επιδομάτων.

Στον χαιρετισμό του, ο Δρ Κωνσταντίνος Φελλάς, Ανώτερος Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, ανέφερε ότι οι φτωχοί εργαζόμενοι έχουν να αντιμετωπίσουν προβλήματα όπως η κοινωνική ασφάλιση και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η διασφάλιση της ισότητας και της αυτονομίας των ατόμων καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, η δημιουργική απασχόληση των πολιτών, η αλληλεγγύη και επικοινωνία μεταξύ αυτών των ατόμων, καθώς και η ανάγκη για την ανάπτυξη ενός δικτύου αποτελεσματικών υπηρεσιών φροντίδας και κοινωνικής υποστήριξης των ατόμων.

Ακόμη, ο κ. Φελλάς υπέδειξε ότι «επιβάλλεται η χάραξη πολιτικής που θα οδηγήσει σε μια ισόρροπη προσέγγιση και αντιμετώπιση αυτού του πολύπλευρου θέματος». Εκτός από την εμπλοκή του ευρύτερου κράτους, συνέχισε, άλλοι βασικοί πυλώνες μπορούν να είναι η οικογένεια, οι εθελοντικές ΜΚΟ, η τοπική αυτοδιοίκηση, ενώ κρίσιμο ρόλο μπορούν να διαδραματίσουν και οι κοινωνικοί εταίροι.