Συνέντευξη – Άιντα Τούμα: Οι εποικισμοί αποτελούν εγκλήματα πολέμου

• Η λύση δύο κρατών ξεθωριάζει και δημιουργούνται περισσότερες βάσεις για ένα κράτος απαρτχάιντ
• Η πλειοψηφία της κυβέρνησης ακολουθεί το όνειρο της δημιουργίας του «Μεγάλου Ισραήλ»
• Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να θεωρήσει το Ισραήλ υπεύθυνο για τα εγκλήματα πολέμου

 

Συνέντευξη στον
Κωστή Πιτσιλλούδη

Η νέα κυβέρνηση στο Ισραήλ προωθήθηκε ως η «κυβέρνηση αλλαγής», δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι η κατάσταση στη χώρα θα αλλάξει, αναφέρει σε συνέντευξή της στη «Χαραυγή» η βουλευτής της «Kοινής Λίστας» (Joint List) και μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισραήλ, Άιντα Τούμα.
Η κα Τούμα τονίζει ότι η «Ενωμένη Αραβική Λίστα» (United Arab List), που συμμετέχει στην κυβέρνηση της χώρας, δεν φαίνεται να είναι ικανή να προάγει τα δικαιώματα των Αράβων πολιτών του Ισραήλ και κατ’ επέκταση να συμβάλει στον τερματισμό του εποικισμού που προωθεί το Ισραήλ.
Παράλληλα, μεταφέρει την επικρατούσα πολιτική κατάσταση στο Ισραήλ, τη θέση που βρίσκονται οι Άραβες πολίτες, αλλά και πώς μπορεί να ανατραπεί ο εποικισμός και η κατοχή τόσο μέσω ενεργειών σε τοπικό επίπεδο όσο και μέσω της διεθνούς κοινότητας.

 

Μπορείτε να σχολιάσετε τις συνεχείς επιθέσεις του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων, συμπεριλαμβανομένων των γεγονότων του περασμένου Μαΐου;

Τον Μάιο, μετά τις επιθέσεις στο τζαμί Αλ-Άκσα κατά τον ιερό μήνα του Ραμαζανιού, τις επιθέσεις του ισραηλινού στρατού στη Γάζα και τις απειλές για εκκένωση των Παλαιστινίων από τα σπίτια τους στη Σέιχ Τζάρα στην ανατολική Ιερουσαλήμ, ακολούθησαν μεγάλες διαδηλώσεις σε όλη την παλαιστινιακή κοινότητα στο Ισραήλ.

Η Αστυνομία και οι ειδικές δυνάμεις επιτέθηκαν βίαια στους διαδηλωτές και ομάδες ακτιβιστών της Δεξιάς και φασιστών, ενθαρρυμένες από την κυβέρνηση, εισήλθαν σε μεικτές πόλεις Εβραίων και Αράβων για να προκαλέσουν τους Άραβες πολίτες, να τους απειλήσουν και να αναπτύξουν βίαιες συγκρούσεις.

Περίπου 3.000 νεαροί Άραβες συνελήφθησαν, βασανίστηκαν και κρατήθηκαν από τις μυστικές δυνάμεις πληροφοριών, με σκοπό να τους τρομοκρατήσουν και να τους αποθαρρύνουν από οποιαδήποτε πολιτική δράση στο μέλλον.

Η μακροχρόνια διάκριση, η οποία δημιουργεί φτώχεια, δυσπιστία και απειλές για εκκενώσεις από τα σπίτια, κάτω από τα συνθήματα του Ιουδαϊσμού, δημιούργησε ένα βαθύ αίσθημα καταπίεσης και θυμού, κυρίως στις νέες γενιές. Οι συγκρούσεις δημιούργησαν μία τεράστια δυσπιστία μεταξύ των κοινοτήτων, ειδικά μετά τις εκκλήσεις για οικονομικό μποϊκοτάζ των Εβραίων στις αραβικές επιχειρήσεις.

Ποιος είναι ο αντίκτυπος που προκαλεί η ισραηλινή πολιτική εποικισμού στο Παλαιστινιακό Ζήτημα; Πώς μπορεί να σταματήσει η πολιτική αυτή του εποικισμού;

Οι εποικισμοί δημιουργούνται για να αποτελέσουν σημαντικό εμπόδιο στην επίτευξη λύσης και του τερματισμού της ισραηλινής κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών. Οι εποικισμοί σχεδιάζονται προκειμένου να αποφευχθεί η συνέχεια της παλαιστινιακής ύπαρξης επιτόπου και έτσι αυτές οι αποικιακές πράξεις θα πρέπει να αντιταχθούν όπως όλες οι άλλες αποικιακές προσπάθειες στον κόσμο από όλες τις δυνάμεις που επιθυμούν ειρήνη στον κόσμο. Οι διάφορες ισραηλινές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης της τρέχουσας, θα πρέπει να κατανοήσουν ότι η συνέχιση των εποικισμών θα τις φέρει αντιμέτωπες με τη διεθνή κοινότητα. Το Ισραήλ θα πρέπει να θεωρηθεί υπεύθυνο για την πολιτική εποικισμού και να του ασκηθεί διπλωματική και οικονομική πίεση για να σταματήσει. Οι εποικισμοί αποτελούν εγκλήματα πολέμου και πρέπει να μποϊκοταριστούν άμεσα.

Πώς κρίνετε τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης στο Ισραήλ;

Η νέα κυβέρνηση αν και δημιουργήθηκε ως μεταβατική κυβέρνηση που θα αφήσει πίσω της την εποχή Νετανιάχου, η σύνθεσή της κυριαρχείται από πολύ ισχυρά δεξιά κόμματα, τα οποία συνεχίζουν την πολιτική του Νετανιάχου, όσον αφορά την κατοχή, καθώς και τις νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές.

Η νέα κυβέρνηση στο Ισραήλ προωθήθηκε ως η «κυβέρνηση αλλαγής», δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι η κατάσταση στη χώρα θα αλλάξει και οι πολιτικές υπό την ηγεσία αυτής της κυβέρνησης θα είναι διαφορετικές.
Αυτή δεν είναι όμως η πραγματικότητα, καθώς η μόνη αλλαγή που συνέβη μέχρι τώρα περιορίζεται στα πρόσωπα.

Αυτή η κυβέρνηση δεν είναι ικανή για τη δημιουργία μίας νέας πολιτικής για το Παλαιστινιακό Ζήτημα, λόγω του χάσματος που υπάρχει μεταξύ των κομμάτων του Συνασπισμού. Η πλειοψηφία της κυβέρνησης είναι δεξιά μέλη που εξακολουθούν να πιστεύουν στο όνειρο της δημιουργίας του «Μεγάλου Ισραήλ» και της διατήρησης του status quo, όπως εκφράζεται πολλές φορές από διαφορετικούς ηγέτες των νέων συνασπισμών -πράγμα που σημαίνει ότι η κυβέρνηση συνεχίζει να εφαρμόζει την προηγούμενη κυβερνητική πολιτική κατοχής και εποικισμού.

Πώς κρίνετε τη συμμετοχή των αραβικών κομμάτων στη νέα κυβέρνηση;

Όσον αφορά την «Ενωμένη Αραβική Λίστα» (Αραβικό-Ισλαμιστικό Κόμμα), που προσχώρησε στην κυβέρνηση δηλώνοντας ότι θα εξυπηρετεί το συμφέρον της παλαιστινιακής κοινότητας στο Ισραήλ -επιτυγχάνοντας καλύτερες υπηρεσίες για τους Άραβες πολίτες- δεν ισχύει.

Αυτή η «ρεαλιστική» προσέγγιση αποσυνδέει την κατάσταση των Αράβων πολιτών, από οποιοδήποτε πολιτικό πλαίσιο που σχετίζεται με την κατάσταση στο Ισραήλ ως γραφειοκρατικό ζήτημα και στην πραγματικότητα εξομαλύνει την κατοχή και το καθεστώς του απαρτχάιντ στο Ισραήλ. Η ένταξη στο συνασπισμό δεν εγγυάται καμία πραγματική αλλαγή στην πολιτική της κυβέρνησης που εισάγει διακρίσεις και καταπίεση. Αντίθετα, έφερε ένα είδος νομιμότητας και παρέχει άλλοθι στην κυβέρνηση.

Η πραγματική πρόκληση για τους επόμενους δύο μήνες για την κυβέρνηση του Μπένετ είναι η ψηφοφορία για τον κρατικό προϋπολογισμό, συμπεριλαμβανομένων των προϋπολογισμών που υποσχέθηκαν στην «Ενωμένη Αραβική Λίστα». Στην παρούσα φάση, οι βουλευτές του συνασπισμού δεν θα διαπραγματευτούν καθόλου, καθώς κάθε ψήφος είναι ζωτικής σημασίας για την έγκριση του προϋπολογισμού και για να δοθεί στην κυβέρνηση η δυνατότητα να συνεχίσει να υπάρχει. Όλες οι πληροφορίες που είχαμε μέχρι τώρα αποδεικνύουν ότι συνεχίζουν την επιθετική νεοφιλελεύθερη προσέγγιση αφιερώνοντας μεγάλη αύξηση στον προϋπολογισμό του στρατού, των οικισμών και νέων φόρων που θα επιφέρουν άσχημες συνέπειες στους φτωχούς και στην εργατική τάξη.

Ποια είναι η κατάσταση των κοινοτήτων διαφορετικής προέλευσης που ζουν στη χώρα (Αιθιοπία, Ρωσία κ.λπ.), καθώς και των μεταναστών εργαζομένων; Υπάρχει ρατσισμός στην κοινωνία;

Τα τελευταία χρόνια, υπό την υποκίνηση της κυβέρνησης του Νετανιάχου, ο ρατσισμός εξαπλώθηκε και έφθασε σε υψηλά επίπεδα, δημιουργώντας ένα περιβάλλον ξενοφοβίας. Αιθίοπες και μετανάστες εργάτες βρίσκονται μαζί με τους Παλαιστινίους στο στόχο του ρατσισμού και του μίσους, συμπεριλαμβανομένης της αστυνομικής βίας.

Κατά τη διάρκεια της κρίσης της COVID-19 οι υπερορθόδοξοι Εβραίοι (Χαρεντίμ) δέχθηκαν επίσης επιθέσεις ρατσισμού για την άρνησή τους να ακολουθήσουν τα μέτρα της κυβέρνησης. Όπως γνωρίζετε, ήταν δύσκολο να οργανωθούν δράσεις διαμαρτυρίας ή αλληλεγγύης, όμως τα μέλη μας ήταν πολύ ενεργά σε διάφορες δράσεις και κατάφεραν να προπαγανδίσουν τις θέσεις μας σε ένα ευρύ φάσμα της κοινωνίας, μέσα από τις εβδομαδιαίες διαμαρτυρίες κοντά στην κατοικία του Πρωθυπουργού.

Αντιμετωπίζουμε γενναία αυτήν την περίπλοκη κατάσταση και θα συνεχίσουμε να δημιουργούμε συνασπισμούς κατά της κατοχής, του ρατσισμού και του φασισμού.

Δεδομένης της κατάστασης στη Μέση Ανατολή, σε ποιες ενέργειες πρέπει να προβεί η διεθνής κοινότητα;

Κάθε μέρα που περνά δίνει στην ισραηλινή κυβέρνηση περισσότερο χρόνο για να ιδρύσει νέους οικισμούς και να διευρύνει τους ήδη υπάρχοντες, αλλά και να συνεχίσει την κατοχική επιθετικότητα προς στον παλαιστινιακό λαό, συμπεριλαμβανομένης της δυσκολίας να διατηρηθεί η ελπίδα δημιουργίας ενός βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους.

Η λύση δύο κρατών ξεθωριάζει και δημιουργούνται περισσότερες βάσεις για ένα κράτος απαρτχάιντ. Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να θεωρήσει το Ισραήλ υπεύθυνο για τα εγκλήματα πολέμου, συμπεριλαμβανομένης της εθνοκάθαρσης στην ανατολική Ιερουσαλήμ και της περιοχής C (σ.σ. διοικητική διαίρεση της Δυτικής Όχθης).

Μια διπλωματική και οικονομική πίεση θα πρέπει να ασκηθεί στην τρέχουσα ισραηλινή κυβέρνηση, διαφορετικά θα χάσουμε τις εναπομείνασες πιθανότητες. Τα λεγόμενα κόμματα της Αριστεράς ή του Κέντρου που συμμετέχουν στην κυβέρνηση θα πρέπει να ντρέπονται για τη συμμετοχή τους στις αποφάσεις επίθεσης στη Γάζα, για τη νομιμοποίηση των οικισμών, αλλά και για τις προκλήσεις στα γειτονικά κράτη όπως η Συρία, ο Λίβανος και το Ιράν.

Λαμβάνοντας υπόψιν πως η ΕΕ έχει το υψηλότερο επίπεδο συμφωνιών συνεργασίας με το Ισραήλ, το οποίο επιτρέπει τις συνεχείς παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις δολοφονίες Παλαιστινίων, θα πρέπει να τερματιστούν, καθώς το Ισραήλ παραβιάζει τις συμφωνίες και τις αξίες της ΕΕ.